VanVleet en Siakam hebben zij aan zij gebloeid en zijn een van de meest productieve NBA-duo’s geworden

TORONTO – Met nog 3:34 te gaan in wat een lachertje was van de 122-95 overwinning op 28 november 2016 op de Philadelphia 76ers die nog steeds een groot deel van het “proces” doormaken, kwam Fred Vanfleet in het spel en deelde het woord met mede-rookie Pascal Siakam voor het eerst in de competitie. NPC.

Er gebeurde niet veel, vooral onder de spelers, want Siakam zette een pass van Norman Powell om en miste VanVleet’s korte loper. Hoewel niemand het op dat moment zou hebben geweten, markeerden deze drie minuten en 34 seconden van Siakam en VanVleet’s samenspelen het begin van een van de meest productieve duetten van de NBA.

In totaal deelden Siakam en VanVleet de NBA-vloer voor 5.723 minuten en samen 13.392 punten.

Alleen al dit seizoen, ondanks de afwezigheid van Siakam aan het begin van het seizoen en de Covid-protocollen die spelers enige tijd weghouden, heeft het paar al 663 minuten samen gespeeld en 1.551 punten gescoord – dat is 11,6 procent van de minuten en puntentotaal toen de twee delen de vloer.

Simpel gezegd: Siakam en VanVleet waren beide fantastisch dit seizoen en hun individuele statistieken kunnen dat verhaal heel goed vertellen, aangezien Siakam gemiddeld 20,6 punten, 8,4 rebounds en 4,5 assists scoorde terwijl ze 47,7% vanaf het veld schoten, en VanVleet 22 punten, vijf rebounds zette en 6,7 assists tijdens het schieten op 40,9 procent van een driepuntsbereik op 9,4 driepuntspogingen per spel.

Zonder de synergie en communicatie die Siakam en VanVleet met elkaar hebben gesmeed in en buiten de aarde in de afgelopen vijf en een half seizoen, zouden deze flitsende singles waarschijnlijk niet mogelijk zijn geweest.

“Ik denk gewoon dat de dynamische dingen echt binnenkwamen, ik denk alleen aan de wedstrijd in Milwaukee waar ze me op de verdedigingshelft bewaakten, weet je, ik kon het gewoon naar voren gooien voor Pascal en ze vier-tegen-vier laten spelen,” Vanfleet zei maandag na de Raptors-oefening. “Dus gewoon proberen om Pascal meer afstanden en meer kansen te geven. Het is echt moeilijk om één-op-één te bewaken. …

“Dus voor mij, de manier waarop ik de bal heb geschoten en doelpunten heb gemaakt, ik denk dat we elkaar helpen, hij is een spelmaker en hij houdt zich bezig met basketbal, ik denk dat dat me helpt aan te vallen. Dus probeer gewoon op de andere te spelen , in een poging de toon te zetten. Ik denk. Dat is een beetje de manier waarop we ons voorstelden dat de dingen zouden gaan. En het zou heen en weer gaan, en het zou elke avond anders zijn, maar het was duidelijk dat ik en [Siakam] De laatste twee wedstrijden zaten ze aan elkaar vast. Dus het is geweldig. Het is een groot probleem voor ons team. We moeten het doen. Als leiders van dit team moeten we presteren en ik denk dat we een goede kans maken als we dat doen.”

Voor VanVleet’s punt, als onderdeel van de zes-game winning streak die de Raptors genoten, combineerden hij en Siakam gemiddeld 74,5 punten, 30 rebounds en 15,7 assists per wedstrijd op 46,4 procent van het veld en 40 procent van het driepuntsbereik.

Een verzameling games die perfect samenvat hoe de twee met elkaar konden spelen, met wat lijkt op tijden in de games waarin de twee om de beurt spelen.

“Het is leuk”, zei Siakam tegen verslaggevers over het spelen van Vanfleet nadat hij de Raptors zondag aan hun zesde overwinning op rij had geholpen. “Het doet ons zeker denken aan vroeger, gewoon samen op de grond en op de bank en natuurlijk het kampioenschap winnen. Het voelt goed, en ik denk als we echt goed rollen en spelen. Het is leuk.”

Leuker, er lijkt geen ego te zijn tussen VanVleet en Siakam over wie de meeste aanrakingen en schoten krijgt. Zoals hun coach zei, heeft het feit dat VanVleet de laatste tijd meer schoten heeft, meer met de wedstrijd te maken dan met iets anders.

“Veel van de grootte van de schoten hangt af van wat we verdedigend zien”, zei Nick Norse. “We hebben twee wedstrijden op rij gehad waarin we tegen grote spelers speelden, en het was meer een dribbelwedstrijd of een wedstrijd op het balscherm.”

Het maakt niet uit wie de foto maakt of hoeveel foto’s ze maken, veel van die foto’s vinden de bodem van het gat voor beide en dat is het belangrijkste voor de roofvogels. Met Siakam en VanVleet die spelen zoals ze zijn, en het zij aan zij doen, maakt Toronto een zeer moeilijk te verslaan basketbalteam.

“Ik denk dat ze nu goed contact hebben. Ik denk dat het een beetje terugkomt. Ze zijn allebei in individuele harmonie, en ze zijn nu synchroon”, zei een verpleegster. “Er zijn veel combinaties van dingen die ze kunnen doen samen. Ze hebben het eigenlijk altijd al gehad. Nu in een andere maat vanwege hun status als team op onze lijst. Vroeger gebruikten we ze als onverwachte mensen om samen te werken als je daar een groep jongens had. Nu zijn zij de hoofdrolspelers, daarom is het volume zo gestegen.”

VanVleet voegde toe: “Zoals, 99 procent van de tijd weet ik wat hij gaat doen en ik weet zeker dat hij hetzelfde voor mij voelt. Dus het is alsof we elkaar nu heel goed kennen.”

Snel dribbelen

• VanVleet werd uitgeroepen tot Eastern Conference Speler van de Week met een gemiddelde van 30,3 punten, 6,5 assists en 4,8 rebounds per wedstrijd, waarmee de Raptors vorige week een perfect 4-0 record behaalden.

• Met zijn recente reeks successen heeft VanVleet veel meer interesse gezien in tegengestelde verdedigingen, waaronder iets dat hem zeer bekend voorkomt.

“Het heeft veel aandacht gekregen, frontaal, en we hebben Box-and-One minstens een paar keer gezien”, zei VanVleet. “Het is op zijn zachtst gezegd belachelijk, maar het was leuk, het was een uitdaging om te leren, aan te passen en opgesloten te blijven.”

• Als onderdeel van Toronto’s zes winning streak, werd Siakam vaak gezien als reserve point guard minuten en zag hij zijn spelvaardigheid groeien, met een gemiddelde van 6,4 assists per wedstrijd tijdens de streak.

Gezien de diverse aard van zijn spel, zou dit niet zo verwonderlijk moeten zijn, maar zien hoe comfortabel het is om te rennen en aan te vallen, is soms toch een beetje vervelend. Volgens VanVleet heeft Siakam echter al lang op zich laten wachten.

“Ik kan me niet herinneren dat er een moment was, maar tegen ons tweede jaar was het vrij duidelijk hoe het zou gaan”, zei VanVleet. “Of het nu de zomertraining is of hem gewoon de bal op het veld laten brengen en hem in een open ruimte met de bal zien spelen, dat zie je al heel vroeg.

“Ik heb hem altijd gekend als een back-to-basket-speler, alleen omdat ik tegen hem speelde in de staat New Mexico en hij een heel, heel, heel goede speler in het blok was, dus toen hij eenmaal de break begon te pushen en in de overgang en over de rand gaan, je kon de visie zien van waar hij naartoe ging, en duidelijk is hij een groot deel van het succes van de Bench Mob geweest, hij heeft daar gespeeld en hij is elk jaar blijven groeien, wat alleen maar blijft groeien beter en ik denk dat de lucht de limiet voor hem is in termen van dat hij dat punt naar voren is en de man in de pauze die de toneelstukken doet. Aanvallend houdt het ons georganiseerd.”