Uit het onderzoek blijkt dat de Arctische wateren meer koolstof uitstoten omdat ze warm zijn

De Mackenzie-rivier terwijl deze de Noordelijke IJszee nadert. epische fotografie/iStock/Getty Images Plus

Waarom u ons kunt vertrouwen

EcoWatch, opgericht in 2005 als een in Ohio gevestigde milieukrant, is een digitaal platform dat zich toelegt op het publiceren van hoogwaardige, op wetenschap gebaseerde inhoud over milieuproblemen, oorzaken en oplossingen.

de Arctische Oceaan Het is misschien wel de kleinste oceaan ter wereld, maar het is een belangrijke koolstofopslagplaats, die volgens een persbericht van de NASA jaarlijks tot 198 miljoen ton koolstof absorbeert.

Recentelijk echter Stadion Laat zien dat het ontdooien van de permafrost en de koolstofrijke afvoer van de Canadese Mackenzie-rivier ervoor zorgen dat een deel van de Noordelijke Oceaan van de aarde meer koolstof vrijgeeft dan het absorbeert.

“Sinds de jaren zeventig is het noordpoolgebied drie keer opgewarmd[s] Sneller dan waar dan ook op aarde, wat leidt tot grote veranderingen in de hydrologische cyclus. Deze opwarming heeft de Arctische stroomgebieden en rivieren aanzienlijk veranderd, die een belangrijke rol spelen bij het vormgeven van de fysieke en biogeochemische omgeving van de AO aan de kust. [Arctic Ocean]”, schreven de auteurs van het onderzoek. “Recent onderzoek toont aan dat koolstof uit permafrost in de monding van de Mackenzie zelfs in het vroege voorjaar/zomer wordt waargenomen, meestal wanneer alleen recent (dat wil zeggen jong) organisch materiaal wordt waargenomen, wat de aanhoudende en snelle opwarming van de aarde benadrukt. Noordpool”.

De studie, “Biogeochemische rivierafvoer veroorzaakt een intense uitstoot van koolstofdioxide in de Noordelijke IJszee”, werd in het tijdschrift gepubliceerd. Geofysische onderzoeksbrieven.

NASA zei dat de studie kijkt naar manieren waarop wetenschappers computermodellen gebruiken om rivieren zoals de Mackenzie-rivier, die uitmondt in de Beaufortzee, te onderzoeken. De afgelopen jaren hebben warmere temperaturen geleid tot meer ontdooiing en smelten van het landschap en de waterwegen van het Mackenzie-riviersysteem en zijn delta.

In dit moerassige deel van de Canadese Northwest Territories fungeert de Mackenzie-rivier als transporteur van mineralen en anorganische en organische materialen. Het materiaal wordt vervolgens afgevoerd naar de Beaufortzee in de vorm van opgeloste sedimenten en koolstof. Een deel van de koolstof komt vrij (uitgassen) in de atmosfeer.

Wetenschappers hadden het zuidoostelijke deel van de Beaufortzee eerder gezien als een ‘slechte tot matige’ koolstofopslag die meer koolstof absorbeert dan vrijkomt, maar dit was verre van zeker vanwege de afgelegen ligging van de regio en het gebrek aan gegevens. .

Om het gebrek aan informatie te compenseren, hebben de onderzoekers het ECCO-Darwin-model aangepast – een biogeochemisch model van de oceanen – ontwikkeld in Zuid-Californië bij NASA’s Jet Propulsion Laboratory en aan het Massachusetts Institute of Technology. Het model hield rekening met bijna alle beschikbare oceaanobservaties die gedurende meer dan twintig jaar zijn verzameld door satelliet- en mariene instrumenten.

Met behulp van dit model simuleerde het internationale onderzoeksteam de afvoer van zoet water en zijn elementen – waaronder stikstof, silica en koolstof – van 2000 tot 2019.

Het team ontdekte dat een dergelijke intense uitstoot van gassen werd veroorzaakt door rivieren die uitmondden in de Beaufortzee, waardoor de koolstofbalans kantelde en een netto uitstoot van 0,13 miljoen ton kooldioxide per jaar ontstond – hetzelfde als de jaarlijkse uitstoot van 28.000 gasdeeltjes. -aangedreven auto's. Auto's. Er waren seizoensvariaties in de hoeveelheid koolstof die vrijkwam in de atmosfeer, met een grotere hoeveelheid uitgassing in de warmere maanden, toen de rivierafvoeren hoog waren en er niet zoveel zee-ijs was dat het gas bedekte en vasthield.

Hoewel sommige veranderingen in het warme Noordpoolgebied sinds de jaren zeventig de uitstoot van koolstof op regionaal niveau hebben bevorderd, hebben andere veranderingen echter tot een grotere opname van koolstof geleid.

Volgens NASA stromen rivieren sneller als gevolg van het meer smelten van ijs en sneeuw en het smelten van land in het Noordpoolgebied. Terwijl ze dat doen, verdrijven ze meer organisch materiaal uit de veengebieden en permafrost in de oceaan. Microscopisch klein fytoplankton nabij het oceaanoppervlak gedijt echter ook in uitdijende gebieden met open water die baden in zonlicht terwijl het zee-ijs krimpt. Net als planten gebruiken deze kleine zeedieren fotosynthese om koolstofdioxide op te vangen, om te zetten in energie en zuurstof vrij te geven.

Hoewel het onderzoek zich op één deel van de Noordelijke IJszee concentreerde, zouden de bevindingen kunnen helpen licht te werpen op grotere veranderingen in het milieu die zich in de regio voordoen.

“Met ons model proberen we de werkelijke bijdrage van kustranden en rivieren aan de koolstofcyclus in het Noordpoolgebied te onderzoeken”, zegt Clement Bertin, hoofdauteur van de studie en wetenschapper bij het Franse Littoral Environment et Sociétés, in het persbericht.

Meld u aan voor exclusieve updates in onze dagelijkse nieuwsbrief!