Uit de studie bleek dat ichthyosaurussen BLUBBER hadden zoals walvissen

Van zeehonden tot walvissen, veel zeedieren hebben een dikke laag vet net onder hun huid, ook wel blubber genoemd.

Nu toont een nieuwe studie voor het eerst aan dat ichthyosauriërs – oude mariene reptielen die 150 miljoen jaar geleden leefden – ook blubber hadden.

Wetenschappers van het Natuurhistorisch Museum in Oslo bestudeerden de overblijfselen van een ichthyosaurus die werd ontdekt in de regio Solnhofen in Zuid-Duitsland.

Het exemplaar omvat het volledige interne skelet, dat volgens het team verbazingwekkend bewaard is gebleven dankzij de blubber.

Een nieuwe studie toont voor het eerst aan dat ichthyosauriërs – oude mariene reptielen die 150 miljoen jaar geleden leefden – blubber hadden.

Ichthyosauriërs waren mariene reptielen die leefden in het tijdperk van dinosaurussen, en zijn beroemd om hun visachtige vorm, vergelijkbaar met de dolfijnen van vandaag.

Het team bestudeerde de overblijfselen van twee ichthyosaurus-exemplaren die werden gevonden in de regio Sonnhofen en die zijn ondergebracht in het Jura-museum.

De eerste was een complete ichthyosaurus waarvan onderzoekers denken dat hij tijdens of na zijn dood op zijn rug op de zeebodem viel, waar hij bedekt was met minuscule sedimenten.

Ondertussen was de tweede een staartvin met intacte staartwervels en dun weefsel eromheen – wat bevestigt dat ichthyosaurussen maanvormige staarten hadden.

Dr. Lynn Libby-Delsett, die het onderzoek leidde, zei: ‘Het complete monster is echt wat dit project uniek maakt, omdat het een compleet verhaal vertelt.

Ichthyosaurussen komen niet zo vaak voor als de fossielen van Solnhofen, dat in die tijd een relatief ondiep gebied was met veel eilanden, terwijl ichthyosaurussen in de open oceaan leefden.

We weten niet waarom deze persoon de meren is binnengegaan, maar het kan de reden zijn voor zijn dood.

In de studie bestudeerde het team de overblijfselen van twee ichthyosaurus-exemplaren gevonden in de regio Sonnhoven en gehuisvest in het Jura Museum. De eerste (foto) was een complete ichthyosaurus die volgens onderzoekers tijdens of na zijn dood op zijn rug op de zeebodem belandde, waar hij bedekt was met fijn sediment.

Om de ichthyosaurussen te analyseren, namen de onderzoekers monsters van zacht weefsel en bekeken ze via röntgenkristallografie en een scanning-elektronenmicroscoop, terwijl ultraviolet licht (foto) werd gebruikt om de vorm van de botten te bestuderen.

“Het zien van het exemplaar heeft impact omdat het duidelijk een compleet en dood karkas van het dier is, waar we kunnen zien hoe het eruit ziet vanwege zijn unieke bewaring.”

Om de ichthyosaurussen te analyseren, namen de onderzoekers monsters van zacht weefsel en bekeken ze via röntgenkristallografie en scanning-elektronenmicroscopie, terwijl ultraviolet licht werd gebruikt om de vorm van de botten te bestuderen.

Uit hun analyse bleek dat fosfaten in de weefsels van ichthyosaurussen mogelijk hebben bijgedragen aan het behoud van hun huid en bindweefsel.

“We weten uit eerder onderzoek dat ichthyosauriërs waarschijnlijk blubber bevatten, zoals walvissen tegenwoordig,” legde Dr. Delsette uit.

Ons onderzoek bevestigt dit, voor een groep ichthyosaurussen waar dit niet is bevestigd.

Vet is een andere sterke overeenkomst tussen walvissen en ichthyosaurussen, evenals de vorm van hun lichaam.

“Ik hoop dat deze twee Solnhofen-ichthyosaurussen in de toekomst zullen worden gebruikt om ons begrip van zwemmen te vergroten, omdat ze de vorm van hun staart en lichaam behouden.”