Tsjetsjenen en Georgiërs in Oekraïne bereiden zich voor om de strijd tegen Poetin op een nieuw front voort te zetten

Als het Russische leger een nieuwe invasie van Oekraïne lanceert, zal het niet alleen te maken krijgen met een machtig Oekraïens leger, maar ook met strijders uit de hele voormalige Sovjet-Unie die sterke wrok koesteren tegen de Russische president Vladimir Poetin en zijn regime.

Een bataljon van enkele honderden Tsjetsjeense strijders vecht al in het zuidoosten van Oekraïne tegen een door Rusland gesteunde “separatistische” militie die de Donbass-regio controleert. De Tsjetsjenen zien de oorlog hier als een verlengstuk van hun decennialange strijd tegen de harde heerschappij van Moskou over hun thuisland. Een Georgisch korps van 200 veteranen van de oorlog van hun land tegen Rusland nam ook de wapens op om Oekraïne te verdedigen.

En er zijn extreemrechtse Oekraïense milities die zijn gereisd om te vechten in zowel Tsjetsjenië als Georgië – en hebben al deze strijd gezien als onderdeel van dezelfde lange oorlog tegen de pogingen van Moskou om zoiets als het Sovjet-imperium te herstellen dat in 1991 instortte.

Oekraïne en zijn chaotische democratie zijn een magneet geworden voor velen, waaronder enkele Russische tegenstanders, die zich verzetten tegen de heer Poetin en zijn groeiende dominantie in de post-Sovjetregio.

Terwijl een menigte van enkele duizenden mensen zaterdag in heel Kiev demonstreerde om eenheid te tonen tegen de groeiende mogelijkheid van Russische militaire actie, riepen de kreten “Viva Wit-Rusland!” Gemengd met gezangen van “Glory to Ukraine!” (En beledigingen over meneer Poetin). Duizenden Wit-Russen verhuisden naar Kiev nadat de door Moskou gesteunde dictator, Alexander Loekasjenko, met de steun van de heer Poetin een hardhandig optreden tegen politieke afwijkende meningen had ingezet.

We wachten op de komst van de Russen. We proberen dichterbij te zijn [to the front line as possible] Adam Asmayev, de 40-jarige commandant van het bataljon Dzhokhar Doedajev, genoemd naar de commandant die in 1991 de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië van Rusland uitriep, zei dat het bataljon sinds het uitbreken van de Donbass-oorlog in 2014 actief is in Oekraïne.

De heer Osmayev zei dat de strijd tegen Rusland en de heer Poetin heel persoonlijk is voor zijn mannen – vooral voor hemzelf. Osmayev is sinds 2006 niet meer in zijn geboorteplaats Grozny geweest, tijdens de tweede van twee onafhankelijkheidsoorlogen in Tsjetsjenië, waarbij tienduizenden doden vielen en een einde kwam aan de heerschappij van Moskou over de regio door de meedogenloze krijgsheer Ramzan Kadyrov.

Nu is de heer Osmayev een Oekraïens staatsburger en zit hij hier drie jaar gevangen (terwijl de door Moskou gesteunde Viktor Janoekovitsj de president van Oekraïne was) voor het beramen van een complot om de heer Poetin te vermoorden, een bewering die Osmayev ontkent. Osmayev werd vrijgelaten na de pro-westerse revolutie in Oekraïne in 2014 en heeft sindsdien twee moordpogingen overleefd, waarvan één in 2017 zijn vrouw, Amina Okuyeva, vermoordde. Oekraïense autoriteiten zeiden dat ze vermoeden dat Russische agenten achter de aanval zaten.

“Het was eerder persoonlijk voor mij [the assassination]. “Maar nu is het veel persoonlijker”, zei dhr. Osmayev, sprekend via Skype vanaf een locatie die volgens hem in de buurt van de frontlinie in het zuidoosten van Oekraïne was. Er zijn zoveel onschuldigen van mijn land vermoord. Maar toen ik mijn familie aanraakte, heb ik veel energie gestoken in deze oorlog.”

Mamuka Mamulashvili, de commandant van het Georgische Legioen, koestert ook een langdurige wrok. De heer Mamolashvili was pas 14 jaar oud toen hij zich aansloot bij een eenheid van het Georgische leger onder het bevel van zijn vader Zurab. Vader en zoon werden in 1993 gevangengenomen door Russische troepen die hielpen bij een separatistische opstand in de Georgische regio Abchazië. “Ik ben al 30 jaar in oorlog met Rusland”, zei de heer Mamolashvili.

Een maand van krijgsgevangenen markeerde het begin van Mamolashvili’s strijd tegen het Kremlin. In 2008, toen Russische troepen Georgië binnenvielen nadat de gevechten escaleerden rond Zuid-Ossetië, een andere door Moskou gesteunde separatistische regio, was Mamolashvili adviseur van de minister van Defensie van zijn land.

Mamolashvili gelooft dat de oorlog van 2008 – waarin Rusland de escalatie van de gevechten rond Zuid-Ossetië gebruikte als voorwendsel voor een vooraf geplande aanval – een model biedt voor wat Oekraïne de komende dagen zou kunnen zien. In de loop van 12 dagen vechten, hebben Russische troepen het Georgische leger een zware slag toegebracht – evenals de hoop van het land om ooit lid te worden van de militaire alliantie van de NAVO.

Rusland, dat meer dan 130.000 troepen heeft verzameld aan drie kanten van Oekraïne, eist nu garanties dat Kiev nooit lid zal worden van de NAVO. Het Kremlin heeft herhaaldelijk ontkend dat het van plan is Oekraïne binnen te vallen.

“Omdat Rusland de oorlog in 2008 niet heeft gestraft, escaleert het nu tegen Oekraïne”, zei Mamolashvili in een interview aan de basis van het Georgische Legioen in een sportfaciliteit aan de rand van Kiev.

Mamolashvili en zijn mannen zijn in Oekraïne sinds de gevechten acht jaar geleden in de Donbass uitbraken. Tegenwoordig wordt de helft van het Georgische Legioen ingezet aan het front, terwijl de rest hun focus heeft verlegd naar het helpen van Oekraïense burgers om hun huizen te verdedigen.

De rode draad die de oorlog van Georgië met Oekraïne verbindt, zei Mamolashvili, is Poetins onwil om de democratieën te tolereren aan de grenzen van het autoritaire Rusland dat hij de afgelopen twee decennia heeft opgebouwd.

Er zijn ook Oekraïense veteranen van de oorlogen in Tsjetsjenië en Georgië die zich opnieuw voorbereiden om tegen Rusland te vechten. Igor Mazur gelooft dat als hij in een “normaal land” werd geboren, hij misschien een geschiedenisleraar zou zijn. In plaats daarvan voert de Oekraïense ultranationalist al sinds zijn 18e oorlogen over de voormalige Sovjet-Unie.

Mazur ging voor het eerst ten strijde in 1992, toen hij naar de regio Trans-Dnjestr in Moldavië reisde en zich aansloot bij het Oekraïense zelfverdedigingsleger, een extreemrechtse militie die bekend staat onder het Oekraïense acroniem UNSO. Hoewel het Bureau voor de bestrijding van woestijnvorming en droogte in feite samen met pro-Russische separatisten in Trans-Dnjestr (waar de afgelopen 30 jaar Russische “vredeshandhavers” zijn gestationeerd) heeft gevochten, bekeek de groep snel Rusland – en de pogingen van het Kremlin om het land terug te winnen. controle over haar buren – als een grote vijand.

Na Moldavië stuurde het Bureau voor de bestrijding van woestijnvorming en droogte de heer Mazur om samen met het Georgische leger in Abchazië te vechten, waar hij en een kleine groep BCD-strijders hit-and-run-aanvallen uitvoerden. De heer Mazur reisde vervolgens naar Grozny om aan Tsjetsjeense zijde te vechten in de Eerste Tsjetsjeense Oorlog.

We begrepen dat Rusland op een dag achter ons aan zou komen [in Ukraine]. “Het is beter om ergens anders tegen de vijand te vechten dan in je eigen land”, zei de heer Mazur in een interview in Kiev. “Ik heb veel Georgische en Tsjetsjeense vrienden. Deze allianties zijn nu belangrijk.”

Hij zegt dat hij een hersenschudding opliep in zowel de oorlogen in Abchazië als in Tsjetsjenië als gevolg van artillerie-explosies die een paar meter van hem vandaan toesloegen, maar de 6-foot-7-jager raakte niet ernstig gewond.

Mazur keerde op tijd terug naar Oekraïne om deel te nemen aan de pro-westerse revoluties van 2004 en 2014, waar het Kremlin de deelname van groepen als UNSO opschortte als bewijs dat het fascisme in Oekraïne opkwam. (Hoewel extreemrechtse groepen prominent aanwezig zijn bij straatbijeenkomsten, wonnen ze samen slechts 2 procent van de stemmen bij de parlementsverkiezingen van 2019.)

Nadat een door Moskou gesteunde militie in 2014 een deel van de Oekraïense Donbas-regio veroverde, nam Mazur weer de wapens op – deze keer voegde hij zich bij een regulier Oekraïens militair bataljon dat met succes vocht om de Zee van Azov-haven van Mariupol te bevrijden van pro-Russische troepen. .

Mazur, een vader van drie kinderen, zegt dat zijn vrouw hem in 2016 overtuigde om “al mijn revoluties en oorlogen” op te geven. Maar nu lijkt het erop dat de oorlog weer op komst is. De 48-jarige zegt dat hij zich bij de reserve-eenheid heeft aangesloten en verwacht dat deze “op elk moment” kan worden geactiveerd.

Het is een gevoel dat wordt gedeeld door Tsjetsjenen en Georgiërs die ook in Oekraïne zijn, anticiperend op oorlog.

“Ik heb nu meer dan 20 jaar in deze oorlog doorgebracht”, zei de heer Osmayev, de Tsjetsjeense commandant. “Wij Tsjetsjenen hadden geen andere keuze dan te vechten, en nu hebben de Oekraïners ook geen andere keuze.”

Onze nieuwsbrieven met ochtendupdates en avondupdates zijn geschreven door Globe-editors en geven u een beknopt overzicht van de belangrijkste krantenkoppen van de dag. Registreer vandaag.