Tour de France-vrouwen: eindelijk hier om te blijven? | Sport | Duits voetbal en groot internationaal sportnieuws | DW

Marion Ross herinnert zich de zomerdagen van haar jeugd. Het was warm, ze was op vakantie en had maar één ding: de Tour de France.

“Ik heb geen etappe op tv gemist en toen de tour voorbij was, stond ik langs de kant van de weg en juichte ik voor de renners”, vertelde de 30-jarige aan DW.

in die tijd, laat ons Het was alleen een mannenaangelegenheid. Ross speelt nu een grote rol in de pogingen om dat te veranderen.

We willen vrouwelijke modellen. met de nieuwe Tour de France [women]En de Het zou normaal worden om vrouwen op racefietsen en racen te zien. In mijn tijd was dat helaas niet het geval.”

Professionele training zonder betaald te worden

Haar tijd was van 2010 tot 2015, toen ze een “professionele” wielrenner was.

“Er was geen salaris, dus ik moest een baan vinden”, herinnert ze zich, terwijl ze de term uitlegde. “Dat betekent twee banen hebben. Ik werkte ‘s ochtends in de stadsleiding en trainde’ s middags”, zegt ze over haar tijd in het zadel, wat culmineerde in haar overwinning in de Franse Nationale Wegwedstrijd in 2012.

Drie jaar later stopte ik met fietsen “omdat ik geld moest verdienen”. Ross stapte vervolgens over naar bijna elke baan in de wielerwereld: tv-commentator, wedstrijdleider en zelfs podiumgastvrouw, een rol die alom werd bekritiseerd als een symbool van de ongelijkheid van de wielersport.

“Sindsdien is er veel veranderd”, zei Ross in een interview. een rondleiding Fietsmagazine in april. Nu, zegt ze, beseffen mensen het enorme groeipotentieel van het vrouwelijke fietsen.

De industrie ziet een toename van de verkoop van fietsen, kleding en accessoires aan vrouwen. Het dameswielrennen trekt ook meer sponsors en races zoals de damesversie van Parijs-Roubaix worden publiekstrekkers.

Marion Ross werkte enige tijd als toneelpresentator

De renners beginnen nu de vruchten te plukken: in de top van het vrouwenwielrennen is er nu een minimumloon van € 27.500 ($ 28000). Sinds de introductie zijn de fietssalarissen verdubbeld of zelfs verdrievoudigd, volgens een rapport van de Britse renster Elizabeth Banks van het EF Education Team. De International Cycling Union, het wereldwijde bestuursorgaan van de wielersport, meldt een stijging van ten minste 25%.

“We zijn er nog niet helemaal met het vrouwenwielrennen, maar we komen er wel”, zei Ross.

1029 km van Parijs naar Vogezen

Met 144 renners in 24 teams Tour de France Het is het hoogtepunt van deze ontwikkeling.

De race start waar de mannenrace eindigt: op de Champs Elysees in Parijs. Kort voordat de mannen racen om de laatste etappe op zondag te winnen, beginnen de vrouwen aan hun tour – acht etappes van Parijs door de Champagnestreek naar de Vogezen. Het parcours beslaat 1.029 kilometer (639 mijl) en biedt mogelijkheden voor hardlopers, klassiekerspecialisten en klimmers.

De favoriet van dit jaar is de 39-jarige bergspecialist en Giro d’Italia-winnares Annemke van Vleuten (Team Movistar) uit Nederland. Het heeft echter een aantal sterke concurrenten, zoals de Italianen Elisa Longo Borghini (Trek Segafredo) en Marta Cavalli (FDJ-SUEZ-Futuroscope), evenals de Poolse Katarzyna Neviadoma (Canyon-Sram), de Zuid-Afrikaanse Ashley Mullmann en de Nederlandse nationale Demi. Vollering (beiden SD Worx).

Mannelijke en vrouwelijke renners werden geëerd op hetzelfde podium tijdens de Tour van 1986

Een klein deel van de mannenprijzen

De winnaar ontvangt een prijzengeld van 50.000 euro – een tiende van wat de winnaar krijgt. De Tour de France is nog verre van gelijk loon, zoals die werd ingevoerd tijdens de Ronde van Vlaanderen.

Maar Ross wijst kritiek op deze onevenwichtigheid van de hand en zegt: “De belangrijke vraag voor onze sport is: hoe zorgen we ervoor dat de salarissen worden verhoogd? Dit is waar we bij betrokken willen zijn.”

Geschiedenis van False Dawn

Ross is de moeder van een eenjarige zoon en de vrouw van wereldkampioen wielrennen Julian Alaphilippe. Fietsen houdt het jonge gezin het grootste deel van het jaar onderweg. “We zijn eraan gewend”, lacht Ross.

zijn doelen voor Tour de France Ambitieus als het is op de lange termijn: ze wil de race neerzetten als een onafhankelijk evenement en “niet alleen een accessoire worden bij de mannentour”.

Twee uur aan live-verslaggeving van elke etappe zal over de hele wereld worden uitgezonden, en die televisieverslaggeving zal ongetwijfeld cruciaal zijn voor het succes van de Tour, die een aantal mislukte deelnemers volgt.

De eerste poging was een eendagskoers in 1955. De eerste echte Tour de France voor vrouwen werd verreden in 1984, 81 jaar na de eerste mannenkoers. Toen heette het nog Tour de Francemaar de naam werd later veranderd in Grande Boucle Féminine Internationale en dan Route de France Vrouwelijk. Het aantal etappes varieerde sterk, van 18 dagelijkse etappes in het begin tot slechts vier in 2009, de laatste editie van de race.

Tour de Femmes kan een duel bevatten tussen Elisa Longo Borghini en Annemiek Van Vleuten

Het vrouwenwielrennen kent de laatste jaren een opleving en touroperators ASO reageerden aanvankelijk met een eendagskoers (geen cursus), die nu wordt gevolgd door Tour de France. Dit kwam nadat ongeveer 97 duizend mensen een petitie ondertekenden getiteld Le Tour Inter (“Volledige ronde”) om een ​​damesrace te claimen.

“Een eeuw later is het eindelijk tijd om ook vrouwen de Tour de France te laten rijden”, staat in de petitie.

Ben je over 100 jaar nog steeds?

Hoewel hij geen tijdservaring heeft en de hoogste bergen niet beklimt, Tour de France Het is het hoogtepunt van het wielerseizoen voor dames. Marion Ross benadrukt dat het haar doel is om de race zelf te bevrijden van het mannenevenement.

“Er komt een promotiekaravaan, er zullen dezelfde veiligheidsmaatregelen zijn voor de mannen en het wordt een groot evenement. De Women’s Tour de France zal die naam waardig zijn”, benadrukt ze.

Nadat eerdere pogingen op de Women’s Tour mislukten, besloot ook Ross dit keer te blijven.

“Hopelijk zal het zijn Tour de France Het zal nog steeds zo’n 100 jaar later zijn: “Ik zal vechten en ik heb er veel vertrouwen in.”

Dit artikel is uit het Duits vertaald door Chuck Penfold en bewerkt door Matt Ford.