Tokyo 2020: De zoektocht naar de onmogelijke trilogie | de Olympische Spelen

Paavo Nurmi had een probleem. Nurmi, een van de Finse Flyers uit de jaren twintig (de andere was zijn landgenoot Phil Ritola), was de meest vooraanstaande sprinter ter wereld op elke afstand van meer dan 800 meter tegen de tijd dat de Olympische Spelen van Parijs kwamen. Het probleem was dat de twee belangrijkste onderdelen – de 1500 m en de 5000 m – op de Olympische Spelen van 1924 slechts een uur uit elkaar lagen.

Kan hij de ene aanzetten, herstellen en dan de andere aanzetten?

Nurmi besloot zichzelf te testen. Drie weken voor de Olympische evenementen organiseerde hij de twee races in Helsinki, met een interval van 55 minuten tussen het einde van de ene en de start van de andere.

Op 19 juni 1924 liep Nurmi 1500 meter in 3 minuten en 52,6 seconden. Daarna liep hij 5.000 meter in 14 minuten en 28,2 seconden. Er zijn verschillende keren geweest dat wereldrecords op dezelfde dag over twee afstanden zijn gebroken – maar niet op dezelfde dag door dezelfde persoon, ervoor of erna.

Lees ook | Olympische Spelen Tokio: Sjoerd Marijne snijdt Indiaas hockey op hoogte

Het was geen verrassing toen Nurmi de 1500m en 5000m goud won in Parijs. Hij won ook de 3.000m, en goud in het veld (individueel en team), maar mocht niet deelnemen aan de 10.000m omdat de organisatoren vreesden voor zijn leven. Dit maakte Nurmi zo woedend dat hij acht weken later de 10.000 meter in Finland betrad en ook dat wereldrecord verbrak.

Nurmi, de oudste van vijf broers en zussen, werd geboren in Turku, de oudste stad van Finland, na 1896 uit Athene. Zijn vader, een timmerman, stierf toen Nurmi 13 was, waardoor hij als loopjongen voor een bakker moest werken. Hij sloot zich aan bij het leger na de Finse burgeroorlog van 1918 tussen de roden en de blanken.

Maar Nurmi was niet geïnteresseerd in politiek – hij was een sprinter en zijn 12 medailles op drie Olympische Spelen zijn de hoogste voor elke atletiekatleet in de geschiedenis.

Dus, was hij de grootste afstandsloper ooit op de Olympische Spelen?

Lees ook | Olympische Spelen Tokio: Golfer Aditi Ashok in laatste lijn op het podium

Emil Zatopek werd in 1922 in Oost-Tsjechoslowakije geboren. Op zestienjarige leeftijd, net voor het begin van de Tweede Wereldoorlog, ging hij werken in de Bata-fabriek in Zlin, een uur van zijn geboorteplaats Koprivnice. Het verhaal gaat dat zijn baas erg streng was en in 1940, toen Bata de 1500 meter race organiseerde, moest iedereen onder zijn verantwoordelijkheid zich inschrijven. Zatopek werd gedwongen deel te nemen aan het evenement en besloot halverwege dat hij moest proberen te winnen. Hij behaalde de tweede plaats. Als hij de eerste was geweest, grapte Zatopek later, was hij misschien niet meer weggelopen. Maar ten tweede – nee, nee, dat zou hij niet hebben.

En zo begon de obsessie.

Zatopek traint al zo lang, zijn lichaam is onderworpen aan veel straf, hij duwt zichzelf zo hard, hij hijgt en pufft tijdens de races, dat hij de bijnaam Tsjechische locomotief verdiende – een verre van zo gracieus mogelijke Flying Finn. Toen Zatopek eens werd gevraagd waarom hij zichzelf al deze pijn had aangedaan en waarom hij niet een beetje langzamer ging lopen, antwoordde hij: “Waarom zou ik trainen om langzaam te rennen? Ik weet al hoe ik langzaam moet rennen. ren snel.”

In Helsinki 1952, terwijl Nurmi toekeek, besloot Zatopek zijn prestatie te evenaren. De Tsjech won goud op de 5000 en 10.000 meter, en besloot toen ineens mee te doen aan de marathon – een wedstrijd waaraan hij nog nooit had deelgenomen. Hij won een Olympisch record van twee uur, twee minuten en 3,2 seconden voor zijn derde goud.

Lees ook | Volledige dekking Olympische Spelen in Tokio 2020

Zatopek liep een blessure op voor Melbourne in 1956 en stopte het jaar daarop met de sport. Hij won vier keer Olympisch goud tegen negen voor Normi, maar de jury is er al 70 jaar uit, waarvan er één de beste ooit was.

Sindsdien zijn er enkele halve- en fonddubbels op de Olympische Spelen geweest. Tirunesh Dibaba uit Ethiopië en Kenenisa Bekele wonnen 5000-10000 op de Olympische Spelen van Peking in 2008. De Britse Mo Farah won deze races twee keer, in 2012 en 2016. Maar niemand, behalve Nurmi en Zatopek, heeft drie gouden medailles gewonnen in de individuele afstandsrace op dezelfde Olympische Spelen.

Dit is de reden waarom Sivan Hasan in Tokyo 2020 naar streefde.

Hassan werd geboren in Adama, Ethiopië in 1993. Ze ging in 2008 als vluchteling naar Nederland, begon tijdens haar studie voor verpleegster te hardlopen en werd in 2013 Nederlands staatsburger. Tweevoudig wereldkampioen op de 1500m en 10.000m op de Wereldkampioenschappen in Doha in 2019, gooide Hassan De uitdaging was toen ze voor de Olympische Spelen aankondigde dat ze driedubbel goud zou behalen op de 1.500m, 5.000m en 10.000m (een andere combinatie dan zowel Nurmi als Zatopek).

De laatste persoon die daar in de buurt kwam, was de Finse Lasse Veeren in Montreal 1976, toen hij de 5.000 tot 10.000 dubbele behaalde, maar als vijfde eindigde in de marathon.

Op maandag 2 augustus pakte Hassan het goud met ongeveer twee seconden op de 5000m. Maar op vrijdag werd ze gedwongen om de bronzen medaille te pakken op de 1500 m toen ze door de Keniaanse Faith Kipigon brak voor de laatste bocht om een ​​nieuw olympisch record te vestigen. Op zaterdag 10.000 meter.

Na lang wachten hadden de Tsjechische locomotief en de Flying Fin een nieuwkomer – in de vorm van een Nederlandse Flying Woman – kunnen krijgen bij de meest onbewogen loopclub. Ze blijven de enige leden, in ieder geval tot Parijs 2024.