Toen de dinosauriërs de controle overnamen, verdwenen de middelgrote roofdieren

Een nieuwe UMD-studie suggereert dat alomtegenwoordige tyrannosaurussen de overhand kregen en dat hun jongen de ecologische rol op zich namen van middelgrote carnivoren.

Een nieuwe studie toont aan dat middelgrote roofdieren laat in de geschiedenis van dinosaurussen overal zijn verdwenen Tyrannosaurus Rex Haar familieleden klommen op tot dominantie. In die regio’s – de landen die uiteindelijk Centraal-Azië en het westen van Noord-Amerika werden – kwamen jonge tyrannosaurussen tussenbeide om de verloren ecologische niche in te vullen die ooit door andere carnivoren werd bezet.

Het onderzoek door Thomas Holtz, hoofddocent aan de afdeling Geologie van de Universiteit van Maryland, bevestigde eerdere anekdotische rapporten van een significante afname van de diversiteit van mesozoïsche soorten. roofzuchtige soorten In samenlevingen die worden gedomineerd door tyrannosaurussen. verscheidenheid aan soorten prooienAan de andere kant weigerde ze niet. Dit suggereert dat de middelgrote roofdieren niet zijn verdwenen door in hun prooi te vallen, en dat iets anders – waarschijnlijk kleine dinosaurussen – mogelijk tussenbeide is gekomen om hun ecologische rol te vervullen. Het onderzoek is op 17 juni 2021 online gepubliceerd op: Canadian Journal of Geosciences.

“Eerder in de geschiedenis” dinosaurussenIn de meeste samenlevingen, zei Holtz, heb je een reeks verschillende soorten carnivoren van verschillende groottes, variërend van de grootte van een kleine vos tot de occasionele reus. Toen gebeurde er iets tussen 95 en 80 miljoen jaar geleden, waar we een verschuiving zien. Echt grote carnivoren, groter dan een olifant, zoals tyrannosauriërs en hun verwanten, werden echt groot, top roofdier, en middelgrote roofdieren, zegt de tijger tegen carnivoren ter grootte van een buffel, ontbreken of zijn zeer zeldzaam.”

Meestal een bestand dramatische verandering Bij roofdieren zal het samenvallen met enige verandering in hun prooi. Ofwel het aantal prooidieren zal dramatisch toenemen bij afwezigheid van roofdieren, ofwel het aantal prooidieren zal ook afnemen, wat mogelijk aangeeft waarom roofdieren verdwijnen. Maar het feit dat Holtz geen verschuiving in de diversiteit van prooisoorten vond, suggereert dat iets de ecologische rol van de verloren middelgrote roofdieren bleef vervullen.

Eerder werk van Holtz en anderen levert bewijs dat kleine dinosaurussen sneller en wendbaarder waren dan hun ouders en waarschijnlijk op prooien jaagden die meer leken op die van de snellere en wendbare middelgrote dinosaurussen.

Het is waarschijnlijk dat naarmate dinosaurussen evolueerden en domineerden, hun jongen beter presteerden dan andere vleesetende dinosaurussen in het middelgrote bereik. Maar het is ook mogelijk dat iets anders andere carnivoren en tyrannosaurussen heeft weggevaagd die gewoon binnenkwamen om de leegte te vullen. overschakelen naar dinosaurus De dominantie en verdwijning van middelgrote roofdieren vond plaats tijdens een lange kloof in het fossielenbestand, dus wetenschappers kunnen niet precies zeggen wat er is gebeurd.

“Uiteindelijk zal de oplossing hiervoor afhangen van het elementaire niveau 1-aspect van paleontologie, namelijk de schoenen op de grond en de schoppen in de sedimenten,” zei Holtz. “We hebben meer bemonsteringslocaties nodig uit deze periode tussen ongeveer 95 en 80 miljoen jaar geleden.”

Om het onderzoek uit te voeren, onderzocht Holtz het huidige record van 60 dinosaurusgemeenschappen – groepen dieren die tegelijkertijd in hetzelfde gebied leefden – uit de Jura- en Krijtperiode (201 tot 66 miljoen jaar geleden). Eerst telde hij het aantal vleesetende soorten en classificeerde ze in grootteklassen, met middelgrote dinosaurussen met een gewicht tussen 50 en 1.000 kilogram en grote dinosaurussen van meer dan 1.000 kilogram.

Uit zijn analyse bleek dat tyrannosaurussen in 31 gemeenschappen niet de grootste roofdieren waren, en er was een breed scala aan roofdieren in de categorie van 50 tot 1.000 kilogram. In Azië en Noord-Amerika bestonden deze samenlevingen uit de Jura-periode tijdens het vroege deel van het Late Krijt (201 tot 80 miljoen jaar geleden). Buiten Azië en Noord-Amerika bleven ze bestaan ​​tot het einde van het Late Krijt (80 tot 66 miljoen jaar geleden).

In de andere 29 dinosaurusgemeenschappen die Holtz onderzocht, waren tyrannosauriërs het grootste, vermoedelijk dominante roofdier, met een gewicht van meer dan 1.000 kilogram. In die samenlevingen, die allemaal in Azië en Noord-Amerika voorkomen, waren roofdieren van 50 tot 1.000 kg schaars of afwezig in de tweede helft van het Late Krijt (80 tot 66 miljoen jaar geleden).

Vervolgens analyseerde Holtz de samenlevingen zelf op verschuivingen in het aantal prooisoorten. Hij vond geen statistisch verschil in de diversiteit van prooisoorten tussen door tyrannosaurussen gedomineerde en niet-tyrannosaurus-gedomineerde samenlevingen.

“Dus wat betekent dit?” vroeg Holtz. “Kunnen we in die samenlevingen waar de middelgrote roofdieren zijn verdwenen maar de soorten prooien behoorlijk divers zijn, zeggen dat niemand op deze middelgrote prooi jaagt? Neem de ecologische rol van de verloren middelgrote carnivoren over.”

Toekomstige studies zullen dieper ingaan op de samenstelling van prooidiergemeenschappen om te zien of er veranderingen in prooigrootte waren tijdens de overgang naar de dominantie van tyrannosaurussen. Holtz is ook van plan om de grootteverdeling van carnivoren te onderzoeken tijdens de Trias-periode van 251 tot 201 miljoen jaar geleden. Begrijp veranderingen in de grootteverdeling en Oceaan De diversiteit kan paleontologen helpen de invloeden te begrijpen die van invloed zijn op verschillende soorten roofdier- en prooigemeenschappen.

“Deze interacties zijn belangrijk om te begrijpen hoe het leven was in de tijd van de dinosaurussen,” zei Holtz. “Maar in bredere zin, een beter begrip krijgen van veranderende ecosystemen en, in dit geval, kijken naar roofdier En de slachtoffer Componenten van een ecosysteem, het geeft ons een beter en diverser beeld van hoe de interacties van het leven in de wereld werken, zelfs vandaag de dag.”