Een recente studie werd gepubliceerd in Voordrukken met The Lancet*Onderzoek naar de bescherming van primaire SARS-CoV-2-infectie tegen ernstig acuut respiratoir syndroom (SARS) tegen herinfectie.
Verschillende onderzoeken hebben de natuurlijke immuniteit van Coronavirus disease 2019 (COVID-19) tegen infectie opnieuw gemeld. De opkomst van nieuwe SARS-CoV-2-varianten van zorg (VOC’s) en hun impact op deze immuniteit vereist echter uitgebreid onderzoek.
over studeren
De observationele studie evalueerde de algehele werkzaamheid en levensduur van de bescherming die wordt geboden door primaire SARS-CoV-2-infectie tegen infectie bij verschillende leeftijdsgroepen, met name bij de oudere populatie.
Het team gebruikte een cohortonderzoeksontwerp dat routinegegevens analyseerde die op individueel niveau waren verzameld in een Deense populatie van twee jaar en ouder, met ten minste één RT-PCR-resultaat en geen eerdere SARS-CoV. -2 vaccinatie. Gegevens over leeftijd, geslacht, vitale toestand en woongebied werden verkregen.
Er werden ook gegevens verkregen over SARS-CoV-2-assays, inclusief alle uitgevoerde RT-PCR-assays. Er is informatie verkregen over vaccinaties, inclusief de datum en het type vaccin dat is gegeven. Bovendien verkreeg het team gegevens over COVID-19-manifestaties, symptomen en gerelateerde ziekenhuisopnames. De auteurs definieerden COVID-19-gerelateerde ziekenhuisopname als elke ziekenhuisopname die 2 dagen vóór of 14 dagen na de diagnose van COVID-19 door PCR plaatsvond.
Positieve RT-PCR-resultaten die tijdens de epidemie werden gevonden, werden bevestigd door middel van volledige genoomsequencing (WGS) en/of RT-PCR van SARS-CoV-2-varianten. Het onderzoek was opgedeeld in vijf verschillende tijdsperioden, die elk werden gedomineerd door SARS-CoV-2 VOC: de wildtype variant SARS-CoV-2 werd als gangbaar beschouwd tussen 1 februari en 31 december 2020, Alpha VOC tussen 15 maart en 30 juni 2021, Delta VOC’s van 15 juli tot 15 november 2021 en Omicron VOC van 28 december 2021 tot 31 januari 2022.
Bovendien evalueerde het team opnieuw de levensduur van de bescherming die een eerdere COVID-19-infectie tegen infectie biedt. De bescherming die wordt geboden door primaire wildtype-infectie tegen alfa-infectie werd verder onderzocht door de onderzoekspopulatie te beperken tot degenen die positief testten in de wildtype-periode. Deze test werd herhaald om de bescherming van andere varianten te vergelijken.
gevolgen
Uit de resultaten van het onderzoek bleek dat er in de SARS-CoV-2 Alpha-periode in totaal 134.006 gevallen van infectie werden gevonden zonder een voorgeschiedenis van COVID-19, terwijl eerder slechts 722 gevallen waren geïnfecteerd. Over het algemeen was de geschatte bescherming tegen herinfectie 83,5% bij personen die herstellen van COVID-19. In specifieke leeftijdsgroepen was deze bescherming vergelijkbaar in de jongere groepen, terwijl bescherming werd voorspeld op 72% voor personen ouder dan 65 jaar.
Bij personen zonder een voorgeschiedenis van COVID-19 had 56,9% infectiegerelateerde symptomen, terwijl 41,9% van de personen eerder positief had getest op gemelde COVID-19-symptomen. Opvallend was dat 50% van de SARS-COV-2-gevallen die eerst asymptomatisch leken, meer kans hadden om geïnfecteerd te raken dan personen met symptomen.
Tijdens de alfaperiode bleek uit de studie dat 86,6% en 83,1% bescherming tegen herinfectie voorspelden tegen respectievelijk vier tot zes maanden en zeven tot negen maanden vanaf de primaire infectie. Na deze periode leek de natuurlijke immuniteit af te nemen voordat hij weer wat herstelde.
Het team merkte op dat personen met een voorgeschiedenis van infectie minder kans hadden om opnieuw te worden geïnfecteerd in de deltaperiode. Het hoogste beschermingsniveau van 93% werd gevonden bij personen die in de eerste plaats drie tot zes maanden vóór herinfectie waren geïnfecteerd, vergeleken met 71,3% bescherming bij personen die meer dan een jaar eerder besmet waren geraakt. Bovendien biedt een voorgeschiedenis van SARS-CoV-2-infectie ook 91,3% bescherming voor individuen tegen gerelateerde ziekenhuisopname en de ernst van de infectie.
Vergeleken met de wildtype SARS-CoV-2-stam, Alpha-herinfectie of Delta VOC, boden eerdere infecties geen significante bescherming tegen Omicron-infectie. Ongeveer 43% van de personen die eerder geïnfecteerd waren binnen drie tot zes maanden sinds de overheersing van Omicron VOC, had minder kans op Omicron VOC dan niet-geïnfecteerde personen. Deze bescherming bleek in de loop van de tijd af te nemen tot 22,2% na zes maanden. Ook waren eerdere infecties in de ommicronperiode minder beschermend tegen ziekenhuisopname.
Conclusie
Onderzoeksresultaten toonden aan dat de niveaus van natuurlijke bescherming veroorzaakt door SARS-CoV-2-infectie vergelijkbaar waren met die van COVID-19-vaccins met betrekking tot infectie, ernst van de ziekte en gerelateerde ziekenhuisopname. Deze bescherming tegen de nieuwe SARS-CoV-2-varianten was echter verminderd, waarbij de laagste bescherming werd waargenomen tegen Omicron VOC. Dit betekent dat de verminderde bescherming meer het gevolg was van microbiële evolutie dan bescherming tegen natuurlijke infectie.
*Belangrijke notitie
Pre-edities met The Lancet publiceren primaire wetenschappelijke rapporten die niet door vakgenoten zijn beoordeeld en mogen daarom niet als overtuigend worden beschouwd of als leidraad dienen voor de klinische praktijk/gezondheidsgerelateerd gedrag, of worden behandeld als gevestigde informatie.
More Stories
China is van plan het Tiangong-ruimtestation uit te breiden; Stel deze in op “Space Rule” omdat het ISS wordt uitgeschakeld
De Verenigde Staten detecteren het eerste geval van de H5N1-vogelgriep bij een varken, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid voor de mens
NASA zal in 2025 de ruimtewandelingen aan boord van het internationale ruimtestation hervatten na een lek in het ruimtepak