Sociale zoogdieren evolueren sneller dan solitaire zoogdieren

Op een baanbrekende nieuwe manier studiegepubliceerd in WetenschappenOnderzoekers hebben een nieuw model voor de evolutie van zoogdieren ontwikkeld, waaruit blijkt dat sociale zoogdieren sneller evolueren dan solitaire zoogdieren en dat herbivoren sneller evolueren dan carnivoren.

Het uitsterven van de dinosauriërs heeft de evolutie van zoogdieren gevormd

Het team van onderzoekers van het Britse Natural History Museum gebruikte 3D-scans van 322 placentale zoogdierschedels in een internationale samenwerking uit meer dan 20 museumcollecties.

Analyse van deze monsters, waaronder uitgestorven (die niet meer bestaan) en bestaande (nog steeds bestaande) soorten, stelden de onderzoekers in staat een nieuw model voor de evolutie van zoogdieren te creëren. De bevindingen bieden een zeldzame kans om terug te kijken in de tijd en evolutie om de opkomst van zoogdiersoorten na het uitsterven van de dinosauriërs te traceren.

De oudste zoogdieren leefden tegelijkertijd met sommige dinosaurussen, hoewel ze niet erg divers waren en ongelooflijk beperkt in grootte – de grootste zoogdieren van het Mesozoïcum (ongeveer 252 miljoen jaar geleden) konden slechts klein worden. hond.

De huidige studie toont echter aan dat de diversiteit van placentale zoogdiersoorten toenam na het uitsterven van de dinosauriërs. Binnen 100.000 jaar na de massale uitsterving wijst het fossielenbestand op de opkomst van enkele van de vroegste voorouders van de hedendaagse zoogdieren.

De studie toont ook aan dat de evolutie snel vertraagde na deze aanvankelijke explosie in diversiteit, soms gevolgd door kleinere evolutionaire gebeurtenissen die in de loop van de tijd geleidelijk afnamen – mogelijk beginnend met perioden van klimaatverandering en globale afkoeling.

Professor Anjali Goswamiemeritus hoogleraar paleobiologie aan het University College London en senior auteur van de studie, uitleggen“Dit onderzoek zal veranderen hoe we de verbazingwekkende straling van placentale zoogdieren begrijpen, een groep die onze soort omvat, en hoe die kritieke periode zich vormde na de laatste massale uitsterving 66 miljoen jaar geleden om sindsdien te evolueren.”

Goswami en collega’s willen deze studie gebruiken om beter te begrijpen hoe verschillende soorten reageren op snelle veranderingen in het milieu en om de kenmerken van snel evoluerende zoogdieren te onderzoeken.

Wat beïnvloedt de snelheid van ontwikkeling?

Enkele van de belangrijkste factoren die de snelheid van evolutie beïnvloedden, waren de selectie van habitats, sociaal gedrag, dieet, het vereiste zorgniveau voor het nageslacht en het tijdstip van activiteit.

Het is gebleken dat sociale zoogdieren die in groepen leven zich veel sneller ontwikkelen dan solitaire zoogdieren, die als individu leven. Sommige hoefdieren (hoefdieren) hebben bijvoorbeeld geweien en geweien ontwikkeld voor vechten en sociale vertoon, waaronder hoefdieren zoals herten, antilopen en bizons.

“De meeste analyses voor dit artikel werden gedaan terwijl ze enkele maanden thuis waren geïsoleerd aan het begin van de COVID-19-pandemie, dus het zien van de evolutieresultaten in sociale versus solitaire zoogdieren raakte echt het huis,” Goswami Toevoegen.

Bovendien hebben onderzoekers ontdekt dat herbivoren zich sneller ontwikkelen dan carnivoren, omdat ze planten en het milieu nauwlettend in de gaten moeten houden. Andere zich snel ontwikkelende soorten zijn zeezoogdieren zoals walvissen, zeehonden en zeekoeien.

De mate van ouderlijke zorg die het nageslacht nodig had, was ook een belangrijke factor in de snelheid van ontwikkeling. Dieren zoals paarden en antilopen, die zich vroeg in de ontwikkeling bevinden – dat wil zeggen relatief volwassen en onbeweeglijk geboren – ontwikkelen zich veel sneller dan levende soorten zoals primaten, die lange lactatieperioden hebben en veel ouderlijke zorg nodig hebben.

Beeltenis van de oudste placentale zoogdieren

Met de gegevens van deze schedels konden onderzoekers ook reconstrueren hoe de schedels van enkele van de oudste voorouders van placentale zoogdieren eruit zagen. De identificatie van deze voorouderlijke placentale zoogdieren, die 100-66 miljoen jaar geleden in het late Krijt zouden hebben geleefd, is het onderwerp van veel discussie onder wetenschappers.

Reconstructies tonen aan dat de oudste leden van alle grote groepen placentale zoogdieren waarschijnlijk erg op elkaar leken, ongeacht of ze de voorouders waren van knaagdieren of olifanten. Als gevolg hiervan stelt dit grote uitdagingen voor het identificeren van de oudste fossielen van placentale zoogdieren, maar het geeft ook een indicatie van de subtiele verschillen in deze fossielen die wetenschappers moeten identificeren.

Reconstructie van de voorouder van placentale zoogdieren. Krediet: A.Goswami/NHM.

Goswami opsommenDe collecties van het museum zijn een unieke troef omdat ze ons in staat stellen de toekomst te voorspellen door in het verleden te kijken. Bijna een derde van de exemplaren die in dit onderzoek zijn gebruikt, kwam uit de collecties hier in het museum, waaronder een prachtige 3D-scan van Hope, de blauwe walvis opgehangen in de Hintze-hal van het museum. Deze gegevens zijn van onschatbare waarde om ons te helpen begrijpen hoe gebeurtenissen in het verleden de evolutie van zoogdieren tijdens het Cenozoïcum hebben gevormd, en welke kenmerken zoogdieren zullen helpen de milieu-uitdagingen die voor ons liggen te overleven.”

Referentie: Goswami A, Noirault E, Coombs EJ, en anderen. De evolutie van zoogdieren verzwakte tijdens het Cenozoïcum. Wetenschappen. 2022; 378 (6618): 377-383. dui: 10.1126 / Wetenschap. abm7525.

Dit artikel is een parafrase van a persbericht Uitgegeven door Natuurlijk geschiedenismuseum. Artikelen zijn bewerkt voor lengte en inhoud.