Schaatsrivaal landen stappen weg van Nederlandse overheersing

PEKING: De rivaliserende landen hebben de Nederlandse dominantie op het gebied van schaatsen overwonnen en hun medaillespiegel op de Olympische Spelen in Peking gediversifieerd in vergelijking met eerdere winterspelen.

De Nederlanders wonnen nog steeds 12 medailles – meer dan een kwart van 42 medailles – maar hadden een zware strijd om op het podium te komen in vergelijking met de clean sweeps in Sochi en Pyongyang.

Canada heeft vijf medailles gewonnen, twee medailles in eerdere wedstrijden, terwijl het meedeed aan Zweden, Japan en Zuid-Korea.

De Spelen in Peking markeerden het einde van een tijdperk voor het Nederlandse schaatsen, met legendes als Sven Kramer en Irene West die hun pensionering aankondigden tijdens de laatste Olympische Spelen.

Dat betekent niet dat ze stilletjes zijn vertrokken.

Met oogverblindende prestaties won de 35-jarige Wust de zesde gouden medaille op de 1500 meter voor dames en werd hij de eerste Winterolympiër die goud won in vijf verschillende sporten.

Hij verliet Peking met 13 Olympische medailles in zijn carrière, maar bracht geen wijzigingen aan in zijn plan om aan het einde van het seizoen met pensioen te gaan.

Bij de langeafstandsraces voor mannen gingen Nederlandse schaatsers echter de confrontatie aan met de kracht van de natuur bij de Zweedse Nils van der Boyle.

Hij is de enige mannelijke schaatser die meermaals goud won op de 5.000 en 10.000 meter in Peking.

Van der Boyle brak zijn eigen wereldrecord op de 10.000m rond de nieuw gebouwde National Speed ​​Skating Oval en kwam in 12:30,74 minuten over de finish.

Toen hij zijn bezorgdheid uitte over een artikel waarin de Nederlandse invloed op de Oval Icemaker werd beweerd, trok de uitgesproken Zweed ook de aandacht van de ring.

De prestatie van de Japanse schaatser Miho Takaki werd een Olympische herinnering toen hij deelnam aan vijf races – waarvan hij vier medailles won.

Met de val van teamgenoot en zus Nana Takagi won hij de titel in de teamserie, maar Miho zag een herstel op de 1.000 m voor vrouwen en verbeterde uiteindelijk naar goud met zijn vierde medaille.

(Verslag door Sakura Murakami; redactie door Ken Ferris)