Russische etnische minderheden dragen de dupe van de Russische militaire mobilisatie in Oekraïne

Zeven maanden lang werd Alexei niet getroffen door de oorlog in Oekraïne. Net als vele anderen in de grote steden van Rusland kon hij blijven werken en zijn leven leiden.

Maar dat veranderde medio september, nadat Alexei aan boord ging van een vlucht naar zijn geboorteplaats Oelan-Ude, de hoofdstad van de Republiek Boerjatië, gelegen rond het Baikalmeer in de Russische Siberische regio. (Alexei is niet zijn echte naam; CBC stemde ermee in zijn naam te veranderen om hem te beschermen tegen mogelijke represailles.)

Alexey ging op een korte trip om vrienden en familie te bezoeken die hij niet meer had gezien sinds hij een paar jaar geleden naar de West Side verhuisde. De afstand van 6000 km tussen de twee regio’s betekent dat vliegtuigen soms stoppen in landen ten zuiden van de Russische grens.

Dit was een van die vluchten, waardoor Alexei zijn paspoort mee moest nemen – iets waar hij later erg dankbaar voor zou zijn.

Dit komt omdat op 21 september de Russische president Vladimir Poetin aankondigen Gedeeltelijke mobilisatie van 300.000 reservisten – jonge mannen die eerder dienstplichtig waren geweest in het land – om de oorlog in Oekraïne voort te zetten.

Terwijl Poetin heeft aangekondigd dat de mobilisatie landelijk zal plaatsvinden, worden de etnische minderheden van Rusland het hardst getroffen, waaronder het Buryat-volk (ook wel Buryat genoemd).

Alexey bracht een paar dagen door in Boerjatië voor de televisietoespraak van Poetin, in de hoop dat het besluit van de president niet zou leiden tot massale rekrutering van zijn volk.

“We hadden nog steeds de hoop dat dit allemaal zou worden geregeld en dat de conceptmeldingen niet zouden komen”, zei Alexei.

Maar het was het risico niet waard om op hem te wachten. Die nacht pakten hij en zijn vrienden snel hun koffers en organiseerden hun ontsnapping. Alexei’s internationale reis naar Boerjatië betekende dat hij zijn paspoort bij zich had, waardoor hij op het laatste moment Rusland kon verlaten. De volgende dag vertrokken hij en zijn vrienden.

Maar niet alle Buryats hebben zoveel geluk.

Boerjatië lijdt onder hoge verliezen

De laatste Russische mobilisatie komt op het moment dat Oekraïne een steeds groter deel van zijn eerder verloren grondgebied terugwint. Oekraïense president Volodymyr Zelensky beschreef het leger De overwinning van de laatste tegenaanval bij Lyman Op zaterdag begonnen video’s te circuleren van Oekraïense soldaten die Russische vlaggen neerhaalden en hun vlaggen hijsen.

Melissa Shakers, een professor aan de St. Joseph’s University in Philadelphia en een expert op het gebied van Boerjatië en de Mongoolse volkeren in Rusland, noemde de mobilisatie ‘een grote ommekeer in oorlog’.

“[Putin] claim het [drafting] Het zou zich over de regio’s verspreiden, dus mensen verwachtten dat een bepaald percentage mensen uit elke regio [were] aldus Shakers.

Ze zei dat terwijl mensen uit centrale steden, vooral Moskou en Sint-Petersburg, konden werken zonder veel angst voor de dienstplicht, Poetins mobilisatieaankondiging “de zaken veranderde”.

De protesten, die grotendeels zijn afgenomen sinds de eerste dagen van de invasie in februari, braken uit over het hele land en dreven bijna 300.000 Russen naar de nabijgelegen grens binnen vijf dagen na de televisietoespraak van Poetin, volgens een rapport van Poetin. Novaya Gazeta. Novaya Gazeta, de hoofdredacteur is Nobelprijs voor de Vrede bekroonde Dmitriy MuratovHij moest begin september zijn activiteiten staken als gevolg van de oorlog en opereert nu in ballingschap buiten Riga, Letland.

Terwijl Russische mannen nu in stedelijke gebieden werden gerekruteerd, versterkte de mobilisatie de huidige trends in termen van een bevolking die het grootste aantal strijders leverde.

Aan het begin van de oorlog, Rapporten aangegeven Veel mannen werden vanuit Boerjatië gestuurd om in de oorlog te vechten. De regio leed ook een groot aantal slachtoffers. Op 23 september waren 275 mannen uit Buryatia gedood in de oorlog, Volgens een onafhankelijk onderzoek door Mediazona en BBC News Russia.

De enige Russische regio met een hoog aantal slachtoffers is de Republiek Dagestan, waar 305 geïdentificeerde mannen werden gedood in de strijd. De bevolking van Dagestan is echter meer dan drie miljoen; Boerjatië minder dan een miljoen.

Hoewel de Buryats inheems zijn in de regio en hun eigen taal hebben, leren velen deze taal nooit en spreken ze in plaats daarvan alleen Russisch.

Invallen inpakken

De reden voor de hoge rekruteringspercentages in etnische regio’s, met name Boerjatië, is tweeledig.

Ten eerste zijn Buryat-gemeenschappen grotendeels geclusterd rond het Baikalmeer, en de rekrutering van mannen uit het achterland van het land betekende dat eventuele oppositie tegen de oorlog waarschijnlijk zo ver van Moskou of St. Petersburg zou komen, legde Chakars uit.

Het andere deel van het verhaal is dat deze gebieden meestal een laag inkomen hebben.

“Buryatië is een van de armste regio’s van de hele Russische Federatie. Het leger is meestal een vaste baan”, zei Chakars.

Alexandra Garmahapova, hoofd van de anti-oorlogsorganisatie Free Buryatia Foundation, zei dat de verspreiding van conceptberichten in Buryatia eind vorige maand erg veel leek op de inval.

“Mensen van alle leeftijden kregen het, gehandicapten en zelfs mensen die niet meer leefden”, zei ze. In ten minste één melding ontving een man die twee jaar geleden stierf aan COVID-19 een conceptbericht.

“Ze pakken alles wat ze kunnen en sturen ze naar de oorlog”, zei Garmahapova. Dit is geen gedeeltelijke mobilisatie, maar een volledige mobilisatie.”

Op basis van rapportenOp de eerste dag van de proclamatie werden tussen de 3.000 en 5.000 mannen uit Boerjatië gemobiliseerd.

Garmahapova zei dat een van de mannen tussen 21 en 22 september midden in de nacht een officier en een leraar voor zijn deur had staan. Hij kreeg het conceptbericht overhandigd en moest het ondertekenen.

“De enige reden waarom hij de deur opendeed, was omdat hij dacht dat zijn broer thuiskwam van zijn werk”, zei ze. “Als hij wist dat het niet zijn broer was, zou hij de deur zeker niet openen.”

tocht vermijden

Volgens de huidige wet zijn burgers verplicht de deur voor de politie open te zetten. Burgers zijn ook wettelijk verplicht om zich te melden bij wervingsbureaus zodra ze hebben betekend en conceptverklaringen te ondertekenen. Maar sommigen begonnen te weigeren hun deuren te openen.

Garmazhapova vertelt het verhaal van een andere man die zijn deur niet opendeed voor de agenten die hem wilden dienen door hem op de hoogte te stellen. Uiteindelijk vertrokken ze en de man dacht dat hij had vermeden om naar de oorlog te worden gestuurd.

Bekijk | Russische mannen gaan naar de grens om dienstplicht te ontlopen:

Chaos aan de Russische grens terwijl mannen proberen te ontsnappen aan de mobilisatie

Degenen die de Russisch-Georgische grens overstaken, beschrijven waarom ze ervoor kozen om te vertrekken, nadat Vladimir Poetin honderdduizenden reservisten had opgedragen zich te mobiliseren voor de oorlog in Oekraïne.

Maar toen hij de volgende dag zijn auto aan het tanken was bij het tankstation, zag hij een bus uit zijn dorp komen vol nieuw aangeworven mannen. De bus stopte bij het tankstation en de man werd met geweld aan boord genomen.

“Zonder zijn spullen namen ze hem mee zonder zijn documenten”, zei Garmahapova. “Ik heb de auto bij het tankstation achtergelaten en zijn familieleden moesten komen om de auto naar huis te brengen. Er zijn veel van dat soort verhalen.”

In een zeldzame video voor sociale media spreekt Yanina Nemaeva uit Ulan-Ude de Buryatia-leider Alexei Tsedinov toe over waarom haar echtgenoot van 38 jaar en vader van vijf, die nooit in het leger heeft gediend, een conceptaankondiging krijgt.

Het nieuws van deze gebeurtenissen bracht veel jonge mensen ertoe hun koffers te pakken en naar de dichtstbijzijnde grens van Boerjatië – Mongolië en Kazachstan te gaan.

Een deel van de taak van de FBF was om te helpen bij de evacuatie, door het transport te coördineren en Buryat-mannen naar de grens te brengen. Eenmaal onderweg hielpen de jonge vertegenwoordigers van de Foundation met het vinden van huisvesting, voedsel, voedsel en werk.

“Het was heel triest om naar hen te kijken… Je realiseert je dat dit heel jonge jongens zijn die niet van plan waren te vertrekken”, zei Garmashapova, terwijl ze sprak over hoe ze de mannen hielp zich te vestigen in Astana, Kazachstan. Ze zei dat hun gemiddelde leeftijd tussen de 20 en 22 jaar was.

“Het is bijna alsof je je kunt voorstellen dat hun ouders hun kinderen in de laatste trein gooien die vertrekt, alleen maar om ze te redden.”

De weg naar verlossing

Veel van de soldaten die naar de frontlinies van de oorlog in 2014 in Oekraïne werden gestuurd, kwamen ook uit Boerjatië, vooral veel tankoperators.

Als gevolg hiervan, zei Garmashapova, hebben velen de bekendheid verworven als ‘Poetins Buryat-krijgers’. Een pro-Kremlin-video in 2015 toonde een paar Buryats die spraken over hun steun aan Poetin en hun bereidheid om voor hem te vechten.

“Vroeger, als mensen vroegen wat Buryatia is, of wie de Buryats zijn, duurde het erg lang om de plaats uit te leggen. We moesten uitleggen dat Buryatia in de buurt van het Baikalmeer ligt, in de buurt van Mongolië,” zei Garmashapova.

“Maar als je nu zegt dat je Buryat bent, zullen mensen meteen zeggen: dit zijn de mensen die vechten voor Poetin in Oekraïne.” Het is een zeer slechte reputatie en een slechte reputatie.”

Ze zei dat de recente oorlog Buryat-soldaten weer “in de vleesmolen” had gegooid.

De FBF werd opgericht in maart 2022 met de release van een anti-oorlogsvideo waarop Buryats van over de hele wereld te zien waren, die het idee aanvechten dat Buryat-soldaten vrijwillig voor Poetin vochten.

“Onverwacht heeft deze video een miljoen views verzameld en Buryats [people] Hij begon ons te schrijven: “Oh mijn God, eindelijk iemand! [else] Ik zei dat ik tegen oorlog ben. “Ik dacht dat ik de enige was”, zei Garmahapova.

De FBF werd overspoeld met berichten, eerst met steun en daarna smeekbeden om soldaten uit de oorlog te krijgen. Moeders begonnen de organisatie te schrijven met de vraag hoe ze de militaire contracten konden opzeggen van zonen die ofwel in de frontlinie stonden of zich voorbereidden om daarheen te gaan.

Garmazhapova zei dat ze sommige soldaten met succes konden helpen hun contracten op te zeggen en naar huis te gaan. Met de mobilisatie was de meest effectieve manier om de mannen te ondersteunen echter om hen te helpen zich in nieuwe huizen buiten Rusland te vestigen.

Ze hoopt dat deze mannen ooit in staat zullen zijn om landen als Kazachstan en Mongolië, die hen een nieuw thuis hebben gegeven, terug te betalen.

Ondertussen moedigt ze de Buryat-mannen aan om de Kazachse taal te leren.

“Zelfs eenvoudige zinnen zijn een teken van respect voor hun taal”, zei Garmahapova.