Roept op tot meer steun voor straftoemeting na onderzoek naar mishandeling van ambtenaren

Een nieuwe studie heeft uitgewezen dat wedstrijdofficials van GAA meer verbaal en fysiek worden mishandeld dan hun tegenhangers in het Franse en Nederlandse voetbal.

Uit het onderzoek, uitgevoerd door vier leden van de Ulster University School of Psychology in Coleraine, bleek dat ongeveer 94 procent van de ambtenaren op enig moment in hun carrière te maken had gehad met verbaal geweld, terwijl 23 procent lichamelijk geweld had ervaren.

Voor verbaal geweld, wat overeenkomt met 93,8% van de Engelse voetbalscheidsrechters volgens één onderzoek, maar voor fysiek geweld is het hoger dan de 18,9% van de Engelse officials die gevallen van fysiek geweld hebben geregistreerd, wat een duidelijke zorg is voor officials in de voortdurende strijd. Om een ​​meer respectvolle omgeving te creëren voor hun ambtenaren.

Ter vergelijking: 68,1 procent en 16 procent van de Franse heersers en 51 procent en 14,6 procent van de Nederlandse heersers meldden in een afzonderlijke studie respectievelijk verbaal en fysiek geweld te hebben ervaren.

Van ongeveer 1.500 oproepen voor geregistreerde voetbal-, hurling- en kamoji-functionarissen om te reageren op een enquête tussen januari en mei 2021, vormden ongeveer 438 volledige reacties de basis van het onderzoek.

Het hoofddoel van de auteurs was om “de prevalentie en frequentie van misbruik bij sportfunctionarissen te onderzoeken en de relaties tussen misbruik, angst, daaropvolgende geestelijke gezondheid en intenties om te stoppen met resultaten te onderzoeken.”

Ambtenaren die de enquête invulden, werd gevraagd om verbaal geweld te beschouwen als “intimidatie, bedreiging met schade, vloeken, dwang, intimidatie of vernedering” en fysieke mishandeling, waaronder “aanval, slaan, stompen, slaan, schoppen, duwen, hoofd- stoten of haren plukken of bijten.”

Onder degenen die werden misbruikt, screenden 5,0% en 12,87% gedurende de week na respectievelijk verbaal en fysiek geweld, terwijl 5,25% en 5,4% van de GAA-matchfunctionarissen positief screenden op respectievelijk angst en depressie.

Van de 438 ingevulde enquêtes, waarvan 99,09 procent mannelijk was, zei 9,93 procent dat ze verbaal waren misbruikt in elk spel dat hij voor zijn rekening nam, terwijl 31,48 procent zei dat het in elke twee games kwam.

Ter vergelijking: 22,1% van de voetbalscheidsrechters in Engeland kreeg in elke wedstrijd verbaal geweld, vaker dan GAA, 37,6% in elke twee wedstrijden en 30% tweemaal per seizoen.

Managers en coaches waren de belangrijkste bron van dit misbruik van GAA-functionarissen, waarbij 84,99% van de functionarissen dit beweerde. Ongeveer 70,46% meldde misbruik door toeschouwers, terwijl 66,23% zei dat ze het volgens de bovenstaande criteria van spelers kregen. Clubfunctionarissen beledigden 34,14% van de functionarissen die de enquête invulden.

Wat fysieke mishandeling betreft, waren spelers de belangrijkste bron (54,46% van de officials beweerden dit) met 48,51% van de toeschouwers en 33,66% van het management en de coaches. De gemiddelde leeftijd van de ondervraagde ambtenaren, van wie de meesten gouverneurs waren, was 45 jaar en had 11,68 jaar ervaring. Ongeveer 59,36% zei dat de club met 20,55% van de ondervraagde nationale functionarissen het hoogste was waar ze naar toe gingen.

De vier auteurs van de studie, getiteld “The Impact of Verbal and Physical Abuse on Distress, Mental Health, and Intentions to Quit in Sports Officials”, zijn allemaal psychologen verbonden aan de Universiteit van Ulster: Noel Breck, Gavin Breslin, Mark Schifflin en Stephen Shannon.

Ze ontdekten echter dat de intenties om af te treden op één lijn lagen met voetbalscheidsrechters over het hele continent.

In dit onderzoek werden ook misbruikervaringen genoemd als reden om ontslag te nemen. Een hoog percentage (48,6%) was het er met name mee eens of zeer mee eens dat de episodes van misbruik hen ertoe aanzetten hun rol op te geven.

Verder gaf 14,16% aan te overwegen te stoppen in de komende 12 maanden, een cijfer binnen respectievelijk 12% en 22,2% van de Nederlandse en Franse scheidsrechters die overwegen om in dezelfde periode te stoppen met hun sport.

De studie merkt echter op dat “het relatief lage percentage (7,76%) van de ambtenaren in onze steekproef dat van plan was om binnen de komende 12 maanden te stoppen met roken vanwege misbruik, suggereert dat veel ambtenaren ervoor kiezen om hun functie voort te zetten, ongeacht hun ervaringen met misbruik. .

“Redenen om door te gaan zijn onder meer plezier, een sterke band met hun sport, kameraadschap met verantwoordelijke collega’s en de gezondheidsgerelateerde voordelen van sporten als een vorm van fysieke activiteit.”

De mentale toestand van de wedstrijdofficials was ook binnen het ‘standaard’ bereik voor de leeftijden van de deelnemers. Noel Breck, een van de auteurs, zei dat een van de problemen waar geen rekening mee wordt gehouden wanneer het oordeel wordt misbruikt, het gebrek aan aandacht is voor wat er daarna gebeurt.

“We kijken niet naar het oordeel en wat er daarna gebeurt. Het kan worden gezien als onderdeel van de sport in het algemeen. Deze herhaalde ervaring leidt tot leed en leidt uiteindelijk tot een intentie om te stoppen.” “Minder ervaren scheidsrechters hebben de neiging om meer misbruik te ervaren, wat duidelijk tot die bevindingen heeft geleid.”

Ze suggereerden meer steun voor ambtenaren, vooral degenen met minder ervaring en leiding in het omgaan met conflicten.

Hun bevindingen komen slechts twee maanden nadat de Oireachtas-commissie haar bevindingen publiceerde over het misbruik van sportwedstrijdfunctionarissen en hun voornemen om wetgeving aan te nemen om dergelijk misbruik te “elimineren”.

De Gemengde Commissie voor Toerisme, Cultuur, Kunst, Sport en Media van Oireachtas heeft aangegeven dat sportclubs en -organisaties in de toekomst publieke financiering kunnen worden onthouden als blijkt dat zij niet genoeg doen om het misbruik van spelers, scheidsrechters en ambtenaren.

Hun aanbevelingen zijn gericht op het vergroten van onderwijs, onderzoek en bewustzijn door de overheid en sportinstanties, het opstellen van een nieuwe gedragscode voor de Ierse sport en het aanstellen van een sportombudsman, wiens taak zich uitstrekt tot alle sporten.