Rathbone loopt van de Canucks af met het doelpunt in een 3-1 overwinning op de Stars

De Dallas Stars zouden een van de beste teams in de Western Conference zijn, met een marge van vijf doelpunten in de NHL. Op zaterdagavond in Dallas zag het sterrenlicht er echter erg zwak uit, omdat ze moeite hadden om veel van alles te verzamelen tegen een team ver onder hen in het klassement: de Vancouver Canucks.

Om eerlijk te zijn, dit is niet hetzelfde Canucks-team wiens vreselijke start hen in de kelder van de Western Conference deed belanden. Deze Canucks worden nieuw leven ingeblazen onder een nieuwe coach, die ze als een eenheid laat verdedigen en aanvallen. Deze Canucks hebben hun elite goaltenders herwonnen. Deze Canucks hebben geen bootanker voor een overbetaalde verdediger in de opstelling.

De Stars konden niet goed overweg met deze Canucks. De teams die de Canucks de meeste problemen hebben bezorgd, vallen snel en streng aan, waardoor ze geen tijd hebben om door te breken. Dit zijn niet de sterren, die wat methodischer zijn in hun aanpak.

De Canucks kwamen bij elke beurt methodisch overeen met de Stars en marcheerden redelijk gestaag en gestaag naar hun derde opeenvolgende overwinning op de Stars dit seizoen.

Gesteund door een rustig schema is het verbeterende Canucks-team 8-2-0 in hun laatste tien wedstrijden, met nog tien wedstrijden op het programma. Als ze in hun laatste vijf wedstrijden hetzelfde record evenaren, sluiten ze het seizoen af ​​met een record van 41-36-5, goed voor 87 punten.

Voordat iemand het vraagt, nee, dat zou niet genoeg zijn om de play-offs te halen. De Winnipeg Jets, die momenteel tweede staan, hebben al 85 punten. Maar het zou hen in de top 20 van de NHL kunnen brengen.

Dit is belangrijk omdat het hen de 13e beste kans zou geven in de ontwerploterij.

Het team met de 13e beste notering heeft de sweepstake eerder gewonnen – of was in ieder geval een van de teams die dat deed. In 2017 zagen de Philadelphia Flyers hun score in kaart brengen, van de 13e naar de 2e overall.

Volgens nieuwe ontwerploterijregels die in 2022 zijn ingevoerd, kunnen teams maximaal tien punten vooruitgaan door de ontwerploterij te winnen. Dit betekent dat als de Canucks blijven rennen om het seizoen af ​​te sluiten en als 20e eindigen in de NHL, ze niet de eerste algemene keuze of zelfs de tweede algemene keuze kunnen krijgen, zelfs als ze tegen alle verwachtingen in de loterij winnen.

Gezien de geschiedenis van pech van de Canucks, zou het passend zijn dat de enige keer dat ze de ontwerploterij wonnen, de enige keer was dat ze niet in staat waren om de eerste algemene keuze te krijgen.

De Canucks zeiden dat dit belangrijke wedstrijden zijn in het laatste deel van het seizoen. Ze proberen een cultuur te creëren waarin Rick Tucci spelers zijn waarden wil bijbrengen en hen wil voorbereiden om buiten het seizoen uit te gaan. Ze vechten met hun voeten om elke wedstrijd te winnen, waarbij hun beste spelers lange minuten besteden aan morele overwinningen.

Het kan maar beter de moeite waard zijn. Ik heb deze wedstrijd bekeken.

• Met meerdere verwondingen op de blauwe lijn werd Jack Rathbone opgeroepen vanuit de Abbotsford Canucks. Zijn ijstijd was zeer beperkt – slechts 9:14 gespeeld – en hij werd beschermd door de twee beste All-Stars, maar zelfs met die waarschuwingen speelde hij een solide wedstrijd. Het is niet alleen omdat hij een doelpunt maakte, hoewel dat hem hielp, maar omdat hij snel herstelde en efficiënt was met de puck. Hopelijk leidt dit ertoe dat hij meer kansen krijgt om zich te bewijzen om het seizoen af ​​te maken.
  
• Vasily Podkolzin kreeg de kans om met Elias Peterson en Andrey Kuzmenko te spelen en het ging niet goed. Podkolzin speelde in het verleden goed voor Pettersson met Nils Höglander als derde speler in de rij, maar Podkolzin leek deze wedstrijd totaal niet synchroon te lopen met zijn teamgenoten. Zijn passes waren niet met elkaar verbonden en ze hadden moeite om aanvallend iets te creëren. Als een computermuis bedekt met honing, klikte hij niet.
  
• De sterren staan ​​op de eerste plaats op het bord. Vitaly Kravtsov werd betrapt op het kijken naar de puck langs de punten, waardoor hij in niemandsland achterbleef Zoals Wonder Woman Toen Tyler Seguin op dat moment een perfect gewogen bankpass maakte van de boards naar Ryan Suter. Sutter sloeg een timer af en Kravtsov was niet dichtbij genoeg om in de schietbaan te komen. Het enige dat Kravtsov kon doen, was uitreiken, waardoor de puck alleen over Demko’s handschoen afketste.
  
• Hoewel Kravtsov gedeeltelijk de schuld had van het spel, was het nog steeds erg pech. Het echte probleem is dat Kravtsov in zijn tijd als Canuck niet veel indruk heeft gemaakt en hier en daar flitsen van potentieel liet zien, maar weinig anders. Hij had een team-low 6:48 in ijstijd en het zou niet verwonderlijk zijn om hem zondag voor Aidan McDonough te zien scratchen.
  
• Sinds Thatcher Demko terugkeert van een blessure, speelt hij als een basisspeler – en dat is hij ook. Het is vrij twijfelachtig met zo weinig rijden in deze wedstrijden, vooral als er altijd een risico is op een nieuwe blessure, zoals toen Luke Glendening in botsing kwam met Demko in de eerste periode. Het was zenuwslopend om te zien hoe Demko daarna zijn been schudde, maar het ging goed met hem. Maar laten we Delia misschien nog een paar starts geven in de komende 10 wedstrijden. gewoon een idee.
  
• Aan het einde van de eerste periode bewezen Nils Ohmann en Dakota Joshua dat JT Miller en Elias Peterson niet de enigen zijn die korte punten kunnen neerzetten. Auman drukte hard op Jimmy Bean en nam een ​​pass, waardoor hij een 2-tegen-1 maakte toen Joshua in zijn rush sprong. Umann kwam vroeg door Joshua heen en kwam over de barrière Zoals Jimmy Collins.
  
• Er was een vreemde vertraging aan het begin van de tweede periode omdat stervormige schijnwerpers vastzaten, waardoor het centrum letterlijk ijs kreeg Sterren op het ijs voelen, maar met minder triple salters. Omdat ze ze niet kunnen uitschakelen, besluiten ze gewoon te spelen met de extra lichten die de neutrale zone verlichten. Helaas stond geen van de spelers boven een ster met het gezicht naar de opening om te creëren NHL94 Moment.
  
• Brock Boozer bracht de Canucks vroeg in de tweede helft op voorsprong. In een haast gaf hij JT Miller de buitenkant te eten en trapte toen slim op de rem Zoals Lauren Lavoe Om een ​​enorm gat te creëren tussen hem en Miro Hiskanen. Miller keerde de puck terug en Bowser had genoeg ruimte voor een snelle vangst en release die alles van Heiskanen’s stick sloeg om Matt Murray te verslaan.
  
• Filip Hronek pakte zijn eerste punt als Canuck op een doelpunt van Boeser omdat de NHL zo genereus is met tweede assists. Begrijp me niet verkeerd, Hronek maakte een geweldig spel om de Stars-rush te doorbreken en Boeser op een andere manier te starten – iets wat we routinematig lijken te zien van Hronek – maar ik vond het altijd grappig als spelers tweede passes kregen als er meerdere passes waren. daarna tussen spelers die het doelpunt en de essentiële pass krijgen. Als dit bijvoorbeeld de KHL was, zou Hronek geen assist krijgen voor deze actie.
  
• Rathbone breidde de voorsprong uit met het tweede doelpunt van zijn NHL-carrière. Het was een prachtige passwedstrijd, want Kuzmenko begon het spel met een plaatpass naar Peterson in het niemandsland, waarna Peterson de gunst teruggaf met een voorzet naar Kuzmenko in de aanvalszone. Met te veel lichamen tussen hem en het net, besloot Kuzmenko niet te schieten – hij kon niet het risico lopen zijn beste schietpercentage te schaden – en in plaats daarvan hoorde hij Rathbone hard op het ijs slaan en om de pass vragen. Rathbone sloeg de enige timer voorbij Murray om er 3-1 van te maken.
  
• Met de tweede pass verlengde Peterson zijn score streak naar 11 wedstrijden. houdt van Verhalen gedekt door atleet John BoisPeterson is erg goed.
  
• De Canucks zetten Filip Hronek en Quinn Hughes op hun eerste power running unit en vlogen er allemaal tegenaan als vier aanvallers en één verdediger. Verreweg de meest effectieve methode voor de mens in het machtsspel. Met de volley van Hronek en het spelspel van Hughes is er enige logica om het te proberen, maar het was verbijsterend om twee verdedigers vast te houden toen de Canucks een 5-tegen-3 kregen, vooral omdat de Canucks hun leidende doelpuntenmaker, Andriy Kuzmenko, niet gebruikten. , in deze situatie. Net als kassamedewerkers in de detailhandel nadat Canada de cent had uitgefaseerd, had het weinig zin.
  
• Het is niet verwonderlijk dat de Canucks niet scoorden bij 5-tegen-3. In feite moeten ze het hele seizoen nog scoren in een enkele 5v3-wedstrijd, een van de slechts vier teams die niet scoort met een voordeel van twee man. De Canucks leiden de competitie met 14 korte doelpunten, maar kunnen niet scoren op 5 goals-tegen-3.
• In de derde periode gebeurde er niet veel, en dat is de verdienste van de Canucks, die de Stars volledig platlegden. Het is een saaie hockeyperiode geweest in vergelijking met de opwinding van een Canucks die eerder in het seizoen voortdurend een voorsprong van meerdere doelpunten moest opgeven, maar dat kan een gunst zijn geweest voor de spelers en de technische staf.
  
• Er was één opmerkelijk moment: Brock Boozer raakte tegen het einde van de derde periode het ijs. Natuurlijk waren de functionarissen op het ijs het er niet mee eens, ze noemden het toch ijs, maar Boeser won absoluut de golf en had de lichaamspositie. Niet dat het ertoe deed, aangezien de Stars niet konden profiteren van de aanvallende zone-tackle, maar voor een man die door de Canucks-fanbase werd bekritiseerd vanwege het skaten, is het jammer dat hij niet werd beloond voor zijn inzet voor dit spel.
  
• Grote klik door Brian Burke voor zijn premium halftime-segment op Hockey Night in Canada om Pride Nights te bespreken en de spelers en teams die ervoor kiezen om geen Pride-truien te dragen. Burke was openhartig en direct met zijn opmerkingen, waardoor het glashelder werd waar de T-shirts voor waren.

• Ron McClain, aan de andere kant, krijgt geen enkele klik vanwege de bizarre manier waarop de wateren tijdens de clip omkeerden, waarbij hij zelfs de pure verrotting en spraak van de substitutietheorie naar voren bracht – een samenzweringstheorie van blanke supremacisten – en suggereert dat er moet zijn een “compromis” of “middenweg” met die ideologie. Het was echt geweldig om dat van MacLean te horen en een pluim voor Burke om de zaken meteen weer on-topic te brengen.