Pakistan in politieke onrust en zijn leider ontbindt parlement – World News

Zondag bracht de Pakistaanse premier het land in een politieke patstelling en beschuldigde hij de Verenigde Staten van pogingen hem te verdrijven en het schrappen van een motie van wantrouwen die hij op het punt stond te verliezen. Vervolgens beval hij de ontbinding van de Nationale Assemblee, zodat er nieuwe verkiezingen konden worden gehouden.

De acties van Imran Khan leken een constitutionele crisis te hebben veroorzaakt: het Pakistaanse Hooggerechtshof zou zich moeten uitspreken over de wettigheid ervan, maar het werd uitgesteld tot maandag en gaf geen indicatie wanneer de zaak zou worden geregeld. In Pakistan is de heilige maand Ramadan net begonnen.

De dramatische episode was de laatste in de escalerende ruzie tussen Khan en het parlement, nadat dissidenten binnen zijn partij en een kleine coalitiepartner zich bij de oppositie voegden en probeerden hem uit de macht te zetten. Zondag was het niet duidelijk waar het machtige leger – dat Pakistan meer dan de helft van zijn 75-jarige geschiedenis rechtstreeks heeft geregeerd – in de strijd zou staan.

De voormalige cricketster die conservatief islamitisch leider werd, heeft geprobeerd de maatregelen te rechtvaardigen door de Verenigde Staten te beschuldigen van pogingen om zijn regering omver te werpen. Minister van Informatie Fouad Chaudhry beschuldigde de oppositie van samenzwering met een buitenlandse mogendheid toen hij erin slaagde een verzoek in te dienen bij de vice-voorzitter van het Parlement om de stemming te annuleren.

De oppositie, die Khan ervan beschuldigt de economie verkeerd te beheren, is in het parlement gearriveerd om Khan uit de macht te stemmen, en zegt dat ze de gewone meerderheid van 172 stemmen in het 342 zetels tellende parlement heeft.

Khan, die zondag geen parlementslid was, ging op de nationale televisie om aan te kondigen dat hij het ontbindingsverzoek indiende, dat vervolgens werd uitgevoerd door president Arif Alvi.

Ik vraag de mensen zich voor te bereiden op de komende verkiezingen. En godzijdank, zei Khan in zijn toespraak, was een complot om de regering ten val te brengen mislukt. Volgens de Pakistaanse grondwet zal de interim-regering, bestaande uit de oppositie, er nu voor zorgen dat het land binnen 90 dagen verkiezingen houdt.

In de hoofdstad Islamabad maakten veiligheidstroepen zich op voor het ergste en sloten een groot deel van de stad af toen een opstandige Khan zijn aanhangers opriep om landelijke demonstraties te houden. Gigantische metalen containers blokkeerden wegen en ingangen naar de diplomatieke enclave van de hoofdstad, evenals het parlement en andere gevoelige overheidsfaciliteiten.

Khan beschuldigde de oppositie ervan samen te werken met de Verenigde Staten om hem ten val te brengen, en zei dat Amerika wilde dat hij zijn buitenlandse beleidsopties negeerde die vaak in het voordeel waren van China en Rusland. Khan was ook een fervent tegenstander van de Amerikaanse War on Terror en het partnerschap van Pakistan in die oorlog met Washington.

Khan heeft een memo verspreid waarvan hij beweert dat het bewijs levert dat Washington samenspande met de oppositie van Pakistan om hem ten val te brengen omdat Amerika “mijn reis persoonlijk wil… en alles zal worden vergeven”. Hij leverde geen concreet bewijs van Amerikaanse inmenging.

De politieke chaos heeft zich ook verspreid naar Punjab – de grootste provincie van het land – waarover gestemd zal worden om een ​​nieuwe premier te kiezen. Khans favoriete kandidaat stond voor een zware uitdaging en zijn tegenstanders beweerden dat ze genoeg stemmen hadden om hun bondgenoot te installeren. Na een handgemeen tussen wetgevers werd de regionale vergadering zonder stemming uitgesteld tot 6 april.

De belangrijkste oppositiepartijen van Pakistan – een mozaïek van ideologieën van linksen tot religieuze radicalen – mobiliseren zich bijna sinds zijn verkiezing in 2018 om Khan te verdrijven. Daarna is zijn overwinning verwikkeld in controverse en wijdverbreide beschuldigingen dat het leger hem hielp de Pakistaanse Insaf te verplaatsen. (Adl) Partijoverwinning .

Esfandiar Mir, een vooraanstaand expert bij het in Washington gevestigde US Institute of Peace, zei dat de deelname van het leger aan de verkiezingen van 2018 de legitimiteit van Khan vanaf het begin ondermijnde.

“De beweging tegen de regering van Imran Khan is onlosmakelijk verbonden met zijn controversiële opkomst bij de verkiezingen van 2018, die het leger heeft gemanipuleerd om Khan over de streep te trekken”, zei Mir. “Het ondermijnde echt de legitimiteit van het verkiezingsproces en legde de basis voor de huidige onrust.”

Het Pakistaanse leger heeft een geschiedenis van het omverwerpen van opeenvolgende democratisch gekozen regeringen en het indirect manipuleren van anderen vanaf de zijlijn.

De oppositie geeft Khan ook de schuld van de hoge inflatie die huishoudens trof. Maar zijn regering wordt ook gecrediteerd voor het aanhouden van een buitenlandse reserverekening van $ 18 miljard, die vorig jaar een record van $ 29 miljard opleverde van overzeese Pakistanen.

Khan’s anti-corruptie reputatie wordt gecrediteerd met het aanmoedigen van buitenlandse Pakistanen om geld naar huis te sturen. Zijn regering heeft ook internationale lof gekregen voor haar aanpak van de COVID-19-crisis en de implementatie van zogenaamde “slimme lockdowns” in plaats van landelijke lockdowns. Als gevolg hiervan hebben veel grote industrieën in Pakistan, zoals de bouw, het overleefd.

Khan’s leiderschapsstijl is vaak bekritiseerd als confronterend.

“Khans grootste mislukking was zijn aandrang om tot het bittere einde partijleider te blijven”, zegt Michael Kugelman, adjunct-directeur van het Azië-programma in het Wilson Center in Washington.

“Hij was niet bereid om zijn hand over het gangpad naar zijn concurrenten te reiken”, zei Kugelman. Hij bleef koppig en niet bereid om belangrijke concessies te doen. Als gevolg daarvan verbrandde hij veel bruggen op een moment dat hij alle hulp het hardst nodig had.”

Mir zei dat Khan’s aandringen op Amerikaanse betrokkenheid bij de pogingen om hem te verdrijven misbruik maakt van het diepgewortelde wantrouwen onder velen in Pakistan over de Amerikaanse bedoelingen, vooral na 9/11.

Washington heeft Pakistan vaak berispt omdat het weinig deed om islamitische militanten te bestrijden, ook al zijn duizenden Pakistanen door hun handen gedood en heeft het leger meer dan 5.000 soldaten verloren. Pakistan is aangevallen omdat het de Taliban-opstandelingen hielp en tegelijkertijd werd gevraagd om hen naar de vredestafel te brengen.

“Het feit dat het zo’n gemakkelijke aantrekkingskracht heeft in Pakistan, verklaart een deel van de schade die is aangericht door het Amerikaanse buitenlands beleid in de periode na 9/11 in het algemeen en Pakistan in het bijzonder”, zei Mir. “Er is een reservoir van anti-Amerikaans sentiment in het land, dat gemakkelijk kan worden uitgebuit door politici als Khan.”