‘Overdiagnose’: sommige behandelingen voor borstkanker zijn mogelijk niet nodig, suggereert onderzoek | borstkanker

Toen Jenny* een borstamputatie onderging nadat ze de diagnose borstkanker had gekregen, geloofde ze dat een grote operatie om haar borst te verwijderen, hoewel pijnlijk, haar leven had gered.

Ze beschreef dat ze zich “verontwaardigd” voelde toen ze drie jaar later een vervolgafspraak had, en zei tegen haar chirurg: “Ik zou nu waarschijnlijk dood zijn” als ze de operatie niet had ondergaan, waarop hij antwoordde: “Misschien niet.”

Pas toen, nadat ze de levensveranderende chirurgische behandeling al had ondergaan, leerde Jenny over “overdiagnose”.

Hoewel screeningsprogramma’s voor borstkanker essentieel zijn en levens redden, ontdekken ze soms ook knobbels die nooit schadelijk zijn voor het leven van een vrouw, wat leidt tot overbehandeling en psychisch en financieel lijden.

Jenny is een van de 12 vrouwen uit het VK, de VS, Canada en Australië wiens verhalen zijn Gepubliceerd in het medische tijdschrift BMJ Open op donderdag. Het is de eerste studie waarbij borstkankerpatiënten zijn geïnterviewd die denken dat ze een onnodige en schadelijke behandeling hebben gekregen, wat de impact op hun leven benadrukt.

“De gebruikelijke verhaallijn voor borstkankerscreening is ‘screening redt levens'”, zegt Alexandra Barratt, auteur van de studie en hoogleraar volksgezondheid aan de Universiteit van Sydney in Australië.

“Deze studie vertelt de andere kant van het verhaal – hoe borstkankerscreening schade kan veroorzaken door overdiagnose en overbehandeling.”

In Jenny’s geval leerde ze pas van haar chirurg na haar borstamputatie dat haar kanker misschien nooit gevorderd was om schade of symptomen te veroorzaken, en dat voortdurende controle of minder invasieve behandelingen een optie zouden kunnen zijn.

Overdiagnose treedt op wanneer kankers correct worden gediagnosticeerd, maar in zo’n vroeg stadium is het onwaarschijnlijk dat deze kankers groeien of zich verspreiden in het leven van een persoon en geen symptomen veroorzaken. Door verbeterde medische technologie worden ze vaker gepakt.

Deze vroege diagnose kan soms nuttig zijn voor voortdurende monitoring. Maar soms treedt er als gevolg van de identificatie van kanker psychische problemen op, maar de behandeling wordt aanbevolen door een specialist of heeft de voorkeur van de patiënt, inclusief therapieën die risico’s met zich meebrengen en invasief kunnen zijn. Dit staat bekend als overbehandeling.

Prostaatkanker Het is een ander voorbeeld waar overdiagnose en overbehandeling een consistent probleem zijn. maar, Er zijn bepaalde soorten kanker, zoals eierstokkanker, waarvan de prognose verschrikkelijk kan zijn tegen de tijd van de diagnose, en waarvoor vroege detectie van cruciaal belang is. Vroege detectie en behandeling van eierstokkanker is zeldzaam omdat kanker zich snel vanuit de eileiders of het oppervlak van de eierstok kan verplaatsen en zich kan verspreiden, waardoor het moeilijker en uiterst dodelijk is om te behandelen.

Schattingen van overdiagnose van borstkanker variëren 10% tot 30%Volgens de studiemethoden. a Cochrane review van mammografiescreening Het bleek dat “voor elke 2000 vrouwen die gedurende 10 jaar voor screening worden uitgenodigd, hun leven wordt verlengd.”

“Bovendien zullen 10 gezonde vrouwen die zonder screening niet gediagnosticeerd zouden zijn, de diagnose borstkanker krijgen en onnodig worden behandeld.”

Professor Chris Pike, vice-kanselier van het Royal Australian College of Surgeons en voormalig hoofd van de borstchirurgen van Australië en Nieuw-Zeeland, zei dat het onderzoeksartikel door Barratt en haar collega’s “gefeliciteerd” zou moeten worden.

“We zouden allemaal moeten wennen aan het idee dat elke keer dat je een screeningsprogramma voor welke ziekte dan ook hebt, er een bepaald aantal mensen zal worden gediagnosticeerd met ziekten die de persoon niet zouden hebben beïnvloed,” zei Pike. “Ik denk dat het een goed idee is om de kwestie daar ter discussie te stellen.”

Hij zei dat chirurgen voortdurend worden bijgeschoold over de screening, risico’s en voordelen, en hoe ze deze goed kunnen communiceren. “Of dat betekent dat elke borstkankerchirurg in Australië een overdiagnose in de voorhoede heeft tijdens het advies dat ze geven, is een andere zaak.”

Dat Onafhankelijke Britse beoordeling Het concludeerde in het nummer dat van elke 10.000 vrouwen die vanaf 50 jaar werden uitgenodigd voor screening, ongeveer 681 kankers zouden worden gevonden, waarvan 129 overgediagnosticeerd zouden worden en 43 sterfgevallen door borstkanker zouden worden voorkomen. Ze schatten dat in het VK elk jaar ongeveer 3.000 vrouwen borstkanker krijgen en dat ongeveer 1.000 sterfgevallen worden voorkomen.

“Als resultaat van de beoordeling hebben vrouwen in het VK de afgelopen 10 jaar informatie ontvangen over de voordelen van screening en de nadelen van overdiagnose,” zei Barratt. “Wij zijn van mening dat het beleid ook moet worden geïmplementeerd in Australië en andere landen die screeningprogramma’s hebben.”

Presentatie debat

Kirsten Bellati, CEO van Breast Cancer Network AustraliëDe uitdaging, zei hij, is dat veel vrouwen niet zeker weten of ze overdiagnose krijgen, en “we moeten heel voorzichtig zijn met de boodschap die we naar het publiek sturen als we het over overdiagnose hebben.” Ze zei dat hoe eerder de kanker werd ontdekt, hoe groter de kans om het te overleven, met screeningsprogramma’s als onderdeel van de oorzaak. Overlevingspercentages van borstkanker Significant verbeterd.

“We hebben ook een afname gezien in borstkankerscreening tijdens de pandemie, en als gevolg daarvan maken we ons zorgen over hoe dit, in combinatie met aanhoudende stress op de gezondheidsstelsels, zich kan vertalen in latere detectie en behandeling, en slechtere resultaten voor vrouwen ‘, zei Bellati. .

“Maar we moeten overstappen op een risicoclassificatiemodel waarbij we het nieuwste onderzoek gebruiken om die vrouwen te identificeren die een hoger risico lopen om borstkanker te ontwikkelen en ze specifiek te laten screenen.”

Grote kankerorganisaties over de hele wereld erkennen nu de risico’s van overdiagnose en opgeroepen tot Patiënten moeten meer informatie krijgen over de risico’s en nadelen van screening en behandeling voor verschillende soorten kanker.

Dr. Anna Samecki, huisarts en medisch adviseur bij NPS MedicineWise, zei dat hoewel de BMJ Open-studie een klein aantal vrouwen interviewde, het niettemin een “informatief kwalitatief onderzoek” was dat een “klein maar reëel” risico op overdiagnose aan het licht bracht.

“De studie benadrukt het belang van geïnformeerde toestemming en de noodzaak om patiënten te informeren over de risico’s van voorgestelde procedures,” zei ze.

“Uit de studie bleek dat vrouwen die zich bewust werden van overdiagnose na screening op borstkanker, negatieve psychosociale gevolgen ondervonden, waaronder gevoelens van woede, spijt en eenzaamheid.”

Sally*, een Australische vrouw die deelnam aan het onderzoek, vertelde de Guardian dat toen bij haar de diagnose ductaal carcinoom in situ werd gesteld, wat in dit stadium als stadium 1 en niet-invasieve borstkanker wordt beschouwd, haar chirurg haar vertelde dat ze een borstamputatie. . Sally heeft geen symptomen.

Sally, die in het verleden met succes is behandeld voor een hypofysetumor, bracht de mogelijkheid van overdiagnose bij haar eerste chirurg naar voren. Ze zei dat ze het gevoel had “absoluut gevoed” te zijn met “geen onafhankelijkheid… niet het recht om beslissingen te nemen over wat dan ook.”

De chirurg waar ze naar toe ging voor een second opinion bood ook alleen een borstamputatie aan, maar ze belde een derde chirurg die een borstamputatie adviseerde, maar bereid was een lumpectomie uit te voeren, een minder ingrijpende procedure waarbij de kanker en het omliggende weefsel worden verwijderd. Acht jaar na haar lumpectomie is Sally nog steeds gezond en kankervrij. Ze is er vast van overtuigd dat een borstamputatie tot overbehandeling zou hebben geleid en is opgelucht dat ze de procedure niet heeft ondergaan.

Ze zei dat het “extreem moeilijk” was om met artsen over de behandeling te praten, waarbij een van hen haar vroeg welke “bullshit” ze aan het lezen was omdat ze had besloten geen borstamputatie te ondergaan.

Ze zei dat ze begrijpt waarom chirurgen een borstamputatie aanbevelen. “Kankerchirurgen zien vaak erg zieke mensen en willen er alles aan doen om dat te voorkomen”, zei ze.

“Soms is er meer onduidelijkheid bij het aanbevelen van andere behandelingsopties. Er is een kans dat het terugkomt of erger wordt. Maar ik zou willen dat meer artsen op zijn minst bereid zijn om een ​​gesprek met hun patiënten te voeren.”

*Namen zijn gewijzigd om de identiteit te beschermen