Ottawa stelt voor de uitstoot van olie en gas te beperken met behulp van branchespecifieke koolstofprijzen

De federale overheid stelt voor om een ​​sectorspecifiek cap-and-trade-systeem of een aangepast koolstofprijssysteem te gebruiken om de emissies van de olie- en gassector te beperken en deze tegen het einde van dit decennium met ongeveer 40 procent te verminderen.

Beide opties staan ​​in een discussienota die maandag door minister van Milieu Stephen Gilbolt wordt gepubliceerd. Dit is de eerste glimp die de Canadezen krijgen in hoe liberalen verwachten de olie- en gasemissielimiet te implementeren die vorig jaar bij de verkiezingen was beloofd.

De olie- en gasindustrie is goed voor meer dan een kwart van de totale uitstoot van Canada – 179 miljoen ton in 2020, of ongeveer wat een gemiddelde auto meer dan 17 miljoen keer rond de evenaar uitstoot.

“We kunnen gewoon niet negeren dat de olie- en gassector Canada’s grootste uitstoter is”, zei Gilbolt in april tijdens een commissie van het Lagerhuis die voorgestelde limieten voor olie- en gasemissies onderzocht.

Wat Guilbeault destijds niet zei, en wat de discussienota nu niet zegt, is wat de emissielimiet zou zijn. Ze zouden beginnen op “huidige niveaus” – wat volgens gegevens die beschikbaar waren toen die belofte werd gedaan, 2019-niveaus zou betekenen, of 203,5 miljoen ton.

Achtergronddocumenten en overheidsbronnen geven aan dat de limiet voor 2030 heel dicht bij de limiet zal liggen die wordt voorgesteld in het nieuwe nationale plan om de uitstoot in maart te verminderen – 110 miljoen ton. Dit is een vermindering van 46 procent ten opzichte van het niveau van 2019 en 32 procent ten opzichte van 2005.

Canada streeft ernaar de uitstoot in alle sectoren tegen 2030 met 40 tot 45 procent te verminderen ten opzichte van het niveau van 2005.

De olie- en gassector heeft sinds 1992 niet meer zo weinig emissies gezien. In de afgelopen drie decennia, met de stijging van de productie van gas, conventionele olie en olie, is de emissie van deze sector met 83 procent gestegen. De totale uitstoot in Canada is in dezelfde periode ongeveer 23 procent hoger.

De minister streeft naar een definitief plan in 2023

Inzendingen met betrekking tot cap-managementopties worden geaccepteerd tot en met 21 september, waarbij Guilbeault ernaar streeft het definitieve plan begin 2023 te onthullen.

De eerste voorgestelde optie omvat een nieuwe regeling voor het aftoppen van de handel in de olie- en gassector afzonderlijk. De totale toegestane emissies worden uitgesplitst in individuele allocaties die primair via de veiling aan specifieke bedrijven worden toegewezen.

Bedrijven die niet genoeg rechten kopen om hun uitstoot te dekken, moeten rechten kopen van andere olie- en gasbedrijven die meer hebben gekocht dan ze nodig hebben.

Het geld dat met de veiling wordt opgehaald, wordt hergebruikt voor programma’s die de sector helpen de uitstoot te verminderen.

De tweede optie is om de industriële koolstofprijs die al van toepassing is op de olie- en gassector aan te passen, misschien door de prijs zelf te verhogen indien nodig, maar met als doel te zorgen voor lagere emissies van de olie- en gasindustrie zelf door de handel in koolstofkredieten te verminderen voor de branche.

Bedrijven kunnen momenteel de prijs van koolstof die ze betalen verlagen door credits te kopen van anderen die minder produceren dan hun emissieplafond. Het herziene plan zou hen alleen in staat stellen kredieten te kopen van andere olie- en gasbedrijven, en niet van andere industrieën.

De meeste Canadese olie- en gasproducenten verminderen de uitstoot al vanwege andere regelgeving en de wens om een ​​schonere en concurrerendere optie te worden voor wereldwijde klanten.

Dit is al jaren de Tory-positie in de industrie – schonere Canadese fossiele brandstoffen gebruiken om elders geproduceerd vuil te vervangen.

De industrie heeft werk te doen, vooral aan de oliekant, aangezien zware oliën in Canada meer energie nodig hebben om uit de grond te winnen dan plaatsen als Saoedi-Arabië. Hoewel de uitstoot van oliezanden per vat olie, ook wel emissie-intensiteit genoemd, sinds 1990 met ongeveer 30 procent is gedaald, zijn ze nog steeds hoger dan die van veel mondiale concurrenten.

De Oil Sands Path Alliance, waar zes van de grootste oliezandenbedrijven deel van uitmaken, streeft ernaar de uitstoot tegen 2050 tot nul terug te brengen, voornamelijk door projecten voor het afvangen en opslaan van koolstof die broeikasgassen opvangen voordat ze in de atmosfeer terechtkomen en ze vervolgens weer ondergronds opslaan. .

De alliantie, waarvan de aangesloten bedrijven goed zijn voor 95 procent van de oliezandproductie, lanceerde dit voorjaar een plan om tegen 2030 22 miljoen ton uitstoot te verminderen ten opzichte van het niveau van 2019.

Bedrijfsleiders zeiden dat ze niet tegen het instellen van een limiet waren, maar benadrukken dat het realistisch moet zijn en gebaseerd moet zijn op overleg met de industrie over wat mogelijk is. Ze voerden aan dat iets meer dan dat waarschijnlijk zou leiden tot productieverminderingen en banenverlies.

Maar de coalitie en het kabinet blijven op een aantal basiszaken uit elkaar, zoals het bepalen van het huidige emissieniveau. Het laatste nationale inventarisatierapport zegt dat de productie en verwerking van oliezanden in 2019 83 miljoen ton bereikte, maar de coalitie houdt het cijfer vast op 68 miljoen.

Een regeringsfunctionaris, die op de achtergrond spreekt omdat hij niet bevoegd is om in het openbaar te spreken, zei dat als het emissieplafond voor de olie- en gassector hoger zou zijn dan het emissieplafondplan, dit andere industrieën zou dwingen om meer te snijden dan hun aandeel of Canada. Het haalt zijn doelstellingen voor 2030 niet.