Opiniepeilingen geven aan dat de Franse presidentsverkiezingen op een tweede plaats komen

Macron, op 44-jarige leeftijd, won door een aardverschuiving om de jongste president van Frankrijk te worden.

Maar Macron bereidt zich voor op een moeilijkere rematch deze keer tegen Le Pen, zijn 53-jarige politieke tegenstander die grote aardbevingen belooft voor Frankrijk – zowel nationaal als internationaal – als zij de eerste vrouw wordt die tot president van Frankrijk wordt gekozen.

De verwachting is dat zowel Macron als Le Pen op schema liggen om hun biedingen in de eerste ronde van 2017 te verbeteren, wat aangeeft hoe de politiek van het Franse leiderschap steeds meer gepolariseerd is geraakt.

De verwachtingen gaven aan dat Macron zondag in de eerste ronde een comfortabele voorsprong heeft genomen met steun tussen de 27 en 29 procent, voor Le Pen, die naar verwachting 23 tot 24 procent van de stemmen zal krijgen.

De verwachtingen gaven ook aan dat de extreem-linkse controverse Jean-Luc Mélenchon – een van de zes kandidaten aan de linkerkant – niet zou slagen in de tweede ronde en op weg was naar de derde plaats.

De Franse presidentsverkiezingen op 24 april lijkt de wens van de centristische president aan te wakkeren om de economie te moderniseren en de Europese samenwerking te versterken tegen de nationalist Le Pen, die heeft geprobeerd de racistische reputatie van haar partij aan te tasten.

Deze keer speelde Le Pen in op de belangrijkste kwestie die veel Franse kiezers bezighoudt: de stijgende kosten van levensonderhoud te midden van de onrust van de oorlog in Oekraïne en de economische gevolgen van de westerse sancties tegen Rusland.

Opiniepeilingen suggereren dat slechts een paar procentpunten de twee bekende tegenstanders kunnen scheiden in de tweede stemronde.

Dit indrukwekkende scenario zorgt voor een herhalingscampagne die waarschijnlijk meer confronterend en vluchtiger zal zijn dan tijdens de eerste ronde, die grotendeels werd overschaduwd door de oorlog in Oekraïne.

Geen enkele Franse president heeft in twintig jaar een tweede termijn gewonnen.

Ongeveer een maand geleden leek Macron er bijna zeker van te zijn dat hij de trend zou ombuigen en stond hij op de eerste plaats in opiniepeilingen dankzij de sterke economische groei, een gefragmenteerde oppositie en zijn rol als staatsman om oorlog aan de oostflank van Europa te vermijden.

Maar hij betaalde de prijs voor zijn late deelname aan de campagne, waarbij hij een marktuittreding in de Franse provincie vermeed ten gunste van een grote mars buiten Parijs. Ook de regeling om mensen langer aan het werk te krijgen bleek niet populair.

Daarentegen heeft Le Pen maandenlang door steden en dorpen in heel Frankrijk gereisd, waarbij hij zich concentreerde op de kosten van levensonderhoud waar miljoenen mensen last van hebben en diepe woede jegens de verre politieke elite aanbood.

De voorsprong van meer dan 10 punten die Macron tot half maart genoot, verdampte, en kiezerspeilingen vóór de eerste ronde toonden aan dat zijn overwinningsmarge in de tweede ronde uiteindelijk kleiner werd tot het punt van fout.

Vooral Le Pen speelde in op de belangrijkste kwestie die veel kiezers bezighoudt: de stijgende kosten van levensonderhoud te midden van de oorlog in Oekraïne en de economische gevolgen van de westerse sancties tegen Rusland.

Betekenis buiten de grenzen van Frankrijk

Met het potentieel om de identiteit van Frankrijk na de oorlog te hervormen, vooral als Le Pen wint, hebben de verkiezingen een brede internationale betekenis.

De overwinning van Macron zal worden gezien als een nederlaag voor Europese populisten. Hij wordt misschien ook niet aangemoedigd in het Kremlin: Macron heeft de sancties tegen Rusland onwankelbaar gesteund, terwijl Le Pen publiekelijk zijn bezorgdheid heeft geuit over hun impact op de Franse levensstandaard.

Na de stemming zei Le Pen dat “gezien de situatie in het land en in de wereld”, de uitslag van de verkiezingen van zondag “niet alleen de komende vijf jaar, maar misschien de volgende 50” in Frankrijk zou kunnen bepalen.

In de Europese Unie met 27 landen heeft alleen Frankrijk een nucleair arsenaal en een veto in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Terwijl de Russische president Vladimir Poetin zijn militaire offensief tegen Oekraïne voortzet, helpt de Franse macht de Europese reactie vorm te geven. Macron is de enige presidentskandidaat die de militaire alliantie van de NAVO volledig steunt.

In 2017 versloeg Macron Le Pen door een aardverschuiving om de jongste moderne president van Frankrijk te worden. De overwinning van de voormalige bankier – 44 – wordt gezien als een overwinning op de populistische nationalistische politiek en komt op de hielen van de verkiezing van Donald Trump voor het Witte Huis en de Britse stem om de Europese Unie te verlaten, beide in 2016.

Nu de populist Viktor Orban een paar dagen geleden een vierde opeenvolgende termijn als premier van Hongarije won, is de aandacht nu gericht op de extreemrechtse kandidaten van Frankrijk – vooral de leider van de National Rally Le Pen, die islamitische hoofddoeken wil verbieden op Franse straten en halal slagers en geloofsbelijdenissen. , waardoor de immigratie van buiten Europa aanzienlijk wordt verminderd.

Als Macron echter wint, zal dat worden gezien als een overwinning voor de Europese Unie, die onlangs een zeldzame eenheid heeft getoond in reactie op de Russische invasie van Oekraïne. Waarnemers zeggen dat de herverkiezing van Macron reële vooruitzichten zal bieden voor meer samenwerking en investeringen in Europese veiligheid en defensie – vooral met een nieuwe pro-EU Duitse regering.

De Russische oorlog in Oekraïne gaf Macron de kans om zijn invloed op het internationale toneel te demonstreren en zijn pro-NAVO-referenties op te poetsen in verkiezingsdebatten.