Onderzoekers bepalen voedingseffecten van invasieve ratten op de Farallon-eilanden

Op een eiland, 30 mijl uit de kust van San Francisco, verpakt een schat aan invasieve huismuizen een ecologische massa die veel groter is dan de miniatuurbeeldjes doen vermoeden. Dat zijn de conclusies van een onderzoek onder leiding van LSU Associate Professor of Oceanography and Coastal Sciences Michael Poleto, samen met onderzoekers van Point Blue Conservation Science en California State University en San Jose State en Channel Islands University. Het onderzoek is vandaag gepubliceerd in PeerJ – Leven en milieu.

Het eiland in kwestie ligt in het zuidoosten van Farallon Island, onderdeel van de Farallon Islands National Wildlife Refuge, de thuisbasis van de grootste broedkolonie zeevogels in de naburige Verenigde Staten en vele unieke inheemse soorten flora en fauna. een huis muizen Het is niet inheems op het eiland, maar werd per ongeluk geïntroduceerd in de 19e of vroege 20e eeuw. Sindsdien is de bevolking gegroeid tot ongeveer 50.000. huismuizen Ze bewonen het eiland ongeveer zo groot als twee voetbalvelden. Uit de studie bleek dat muizen voedsel consumeren en/of strijden om voedsel inheemse soorten Hiermee ondersteunt het het voorgestelde plan van de Amerikaanse Fish and Wildlife Service om ratten uit te roeien op alle Zuidelijke Farallon-eilanden.

Het onderzoeksteam heeft vastgesteld hoe muizen dit eilandecosysteem beïnvloeden door voor het eerst een beter begrip te krijgen de muis Overvloed en dieet.

“Vóór dit onderzoek was er een gebrek aan gegevens over wat de ratten precies op het eiland eten en hoe hun dieet in de loop van het jaar is veranderd,” zei Poleto.

Om muizendiëten te bestuderen, gebruikten de wetenschappers een techniek genaamd stabiele isotopenanalyse, die de unieke chemische handtekeningen van voedselbronnen in muizenweefsels volgt.

“Muizen zijn in feite wat ze eten,” zei Polito.

Bovendien onderzochten Polito en collega’s de seizoensgebonden overvloed van geïntroduceerde muizen over een periode van 17 jaar en correleerden deze met de beschikbaarheid van inheemse zeevogels, salamanders, insecten en vegetatie op het eiland.

Ze concludeerden dat ratten zeer ‘vleesetende en opportunistische’ eters zijn Bevolkingsaantallen Diëten variëren sterk gedurende het jaar als reactie op veranderingen in de beschikbaarheid van voedsel en het seizoensklimaat. De onderzoekers ontdekten dat ze in het voorjaar, wanneer het aantal muizen laag is, vooral planten eten. Met het begin van de zomer, wanneer hun aantal begint toe te nemen, beginnen de muizen meer insecten en inheemse zeevogels te eten. In de herfst, wanneer de rattenpopulatie sterk groeit, verschuift hun dieet volledig naar insecten, waardoor ze in directe concurrentie komen met de boomsalamander Farallon, een soort die alleen op eilanden voorkomt. Het aantal muizen neemt dan af tijdens de koudere, nattere winters.

Hoewel het onduidelijk blijft in hoeverre ratten actief op zeevogels jagen, of zich eenvoudigweg van achtergelaten eieren en karkassen ontdoen, hebben eerdere studies aangetoond dat alleen al de aanwezigheid van ratten op eilanden trekkende roofdieren aantrekt, zoals gravende uilen, die vervolgens op zeldzame prooien jagen. Inheemse zeevogels. De aard van de omgeving van het eiland zelf leidt ook tot invasieve ratten die een enorme impact hebben.

“Inheemse planten en veel dieren kunnen het eiland niet verlaten om weg te komen van muizen, en deze planten en dieren in het wild hebben nooit defensief gedrag tegen knaagdieren hoeven te ontwikkelen zoals soorten op het vasteland dat doen,” zei Polito.

De onderzoekers concludeerden dat muizen wijdverbreide effecten hebben op het ecosysteem van het eiland vanwege hun hoge overvloed en opportunistische voeding.

Onze studie biedt de nieuwste en meest uitgebreide kennis van de muis eetpatroon “En de impact die het heeft op de lokale gemeenschap – met name de endemische boomsalamander”, zegt Pete Warzybock, hoofd van het Farallon Islands-programma bij Point Blue Conservation Science en co-auteur van het onderzoekspaper. Meer dan ooit is de uitroeiing van ratten een cruciale stap in het herstel van het ecosysteem van de Farallon-eilanden.”