Oekraïners raken in paniek als Polen stopt met het sturen van wapens om Rusland te bestrijden | Nieuws over de oorlog tussen Rusland en Oekraïne

Kiev, Oekraïne – “Ik kan niet geloven dat de vriendschap voorbij is.”

Dat vertelde Marina Vasilievskaya, een Oekraïense vrouw van Poolse afkomst, donderdag met een diepe zucht aan Al Jazeera nadat ze had vernomen dat Warschau de wapenleveringen aan Kiev had stopgezet – en mogelijk de hulp aan de 1 miljoen Oekraïense vluchtelingen die het opvangt, had stopgezet.

Polen voorzag Oekraïne van honderden tanks uit het Sovjettijdperk en 14 MiG-29 gevechtsvliegtuigen in tijden van nood tijdens de Russische invasie, diende als een belangrijk doorvoerknooppunt voor wapens uit andere westerse landen en leverde zijn militaire bases voor het trainen van Oekraïense soldaten.

Het heeft ook miljarden euro’s uitgegeven aan andere vormen van hulp, van het bouwen van tijdelijke huizen voor vluchtelingen tot het doneren van medische benodigdheden en stroomgeneratoren.

Vasilevskaja en haar kinderen behoorden tot de meest kwetsbare en wanhopige ontvangers van de Poolse hulp – en van de overweldigende, hartverscheurende morele steun.

Haar grootouders van vaderskant waren Pools en ze bracht vorig jaar vier maanden door in de Oost-Poolse stad Krakau met haar dochters van vijf en acht jaar oud, nadat ze de Russische aanval was ontvlucht.

Ze keerde in augustus terug naar Kiev omdat haar man, Vladislav, een medisch noodgeval had, en haar oudste dochter, Daria, haar klasgenoten miste.

Maar ondanks de recente spanningen zegt Vasilievskaya dat ze de Poolse autoriteiten en het publiek “voor altijd dankbaar” blijft.

Ik arriveerde medio maart 2022 in Krakau met een langzame nachttrein, vol met huilende kinderen en bange en verwarde volwassenen, maar de Polen verwelkomden ze allemaal als ‘beste vrienden’.

“Ze hebben ons op alle mogelijke manieren geholpen met alles, werkelijk alles, van voedsel en kleding tot huisvesting en gezondheidszorg”, herinnert de 34-jarige, die in de marketing werkt, zich met tranen in haar ogen.

“Ik dacht: ‘Oh mijn God, onze haat voor elkaar is eindelijk voorbij.’

Polen veroverde ooit grote delen van het Kievse Rijk, een middeleeuwse confederatie van Oost-Europese vorstendommen waaruit Oekraïne, Wit-Rusland en Rusland ontstonden.

Het was ook een kanaal voor westerse invloeden, van filosofie tot beeldende kunst, maar zijn pogingen om zijn orthodox-christelijke onderdanen in wat nu Oekraïne is te bekeren tot het rooms-katholicisme stuitten op weerstand die gedeeltelijk de weg vrijmaakte voor de overname van Moskou.

De vruchtbare “zwarte aarde” van Oekraïne was de graanschuur van Polen – en het aanhoudende diplomatieke geschil gaat ook over granen.

De Poolse premier Mateusz Morawiecki zei woensdag dat Warschau “niet langer wapens aan Oekraïne overdraagt ​​omdat we Polen nu bewapenen met modernere wapens.”

Zijn aankondiging kwam na de toespraak van de Oekraïense president Volodymyr Zelenski tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waarin hij Polen, Slowakije en Hongarije ervan beschuldigde Rusland te helpen door de import van Oekraïens graan te verbieden.

Momenteel kan graan niet via de Zwarte Zee worden verscheept omdat Rusland zich heeft teruggetrokken uit een door de VN bemiddelde ‘graanovereenkomst’ die een veilige doorgang voor vrachtschepen mogelijk maakt.

“Het is verontrustend om te zien hoe sommigen in Europa solidariteit spelen in het politieke theater – door van pillen een sensationeel verhaal te maken”, zegt Zelensky, een voormalige komiek en filmacteur.

“Het lijkt misschien alsof ze hun eigen rol spelen, maar in werkelijkheid helpen ze de weg vrij te maken voor een acteur in Moskou.”

Kiev klaagde bij de Wereldhandelsorganisatie over Polen, Slowakije en Hongarije en verbood de import van Poolse appelen, kool, tomaten en uien.

De blokkade werd de druppel die de emmer deed overlopen, wat de woede veroorzaakte van de regerende rechtse partij Wet en Rechtvaardigheid in Polen, die rekent op de steun van boeren en plattelandsbewoners en zich voorbereidt op de parlementsverkiezingen die op 15 oktober gepland staan.

Warschau zei maandag dat het Oekraïense vluchtelingen mogelijk geen steun zal bieden, zoals werkvergunningen, gratis onderwijs, toegang tot gezondheidszorg en andere voordelen.

Regeringswoordvoerder Piotr Molter zei: “Deze regelgeving eindigt volgend jaar gewoon.”

“Delicaat en onnatuurlijk”

Een hoge Oekraïense militaire expert zei dat het stopzetten van de Poolse militaire hulp ‘gevoelig’ was.

“Dit is allemaal onnatuurlijk, allemaal water [Russian President Vladimir] “De molen van Poetin”, zei luitenant-generaal Ihor Romanenko, voormalig plaatsvervangend hoofd van de generale staf van de Oekraïense strijdkrachten, tegen Al Jazeera.

“In de nabije toekomst, [Polish and Ukrainian] “De presidenten moeten samenkomen en punten van begrip vinden.”

Andere analisten waren minder optimistisch.

“De Poolse elites zijn boos, en dit zou een vriespunt in de relaties kunnen worden”, zei de in Kiev gevestigde analist Alexei Koch tegen Al Jazeera.

Hij geloofde dat de betrekkingen pas hersteld konden worden na de verwijdering uit de Oekraïense machtscentra.

Hij zei dat vice-minister van Economie Taras Kachka, die het verbod op Pools voedsel oplegde, en zijn hoofd, Yulia Sviridenko, tot degenen zouden kunnen behoren die ontslagen zouden moeten worden.

Sommige Oekraïners beschouwden het geschil als slechts een tijdelijke vergissing.

“Natuurlijk moeten ze hun boeren beschermen, net zoals wij de onze moeten beschermen”, vertelde Volodymyr Sinitsa, een gepensioneerde buschauffeur die opgroeide in een dorp in de centrale regio Cherkasy in Oekraïne, aan Al Jazeera.

Maar sommigen reageerden verontwaardigd.

“Ze zijn wraakzuchtig. Ze beschuldigen ons altijd van genocide en andere dingen die we nooit hebben gedaan”, vertelde Konstantin Davydenko, een 22-jarige soldaat, aan Al Jazeera.

Hij verwees naar wat Warschau het ‘Volyn-bloedbad’ onder burgers in Polen, dat werd bezet door nazi-Duitsland, noemt.

Warschau beweerde dat het Oekraïense rebellenleger dat de kant van nazi-Berlijn koos om de Russen uit Oekraïne te verdrijven, tot 100.000 Polen had gedood, en hun bloedbad wordt als ‘genocide’ beschouwd.

Oekraïne, waar belangrijke UPA-leiders worden gevierd als oorlogshelden en vrijheidsstrijders, had bezwaar tegen de term en het aantal slachtoffers.

Het bloedbad vond plaats in de regio’s Volyn en Galicië, die werden geannexeerd door Sovjet-dictator Joseph Stalin en nu deel uitmaken van West-Oekraïne.

Na de Tweede Wereldoorlog kregen de etnische Polen die daar achterbleven te maken met discriminatie.

Eén van hen was Felix, de overgrootvader van voormalig vluchteling Vasilevskaja, die zijn baan als hoofdarts in een kinderziekenhuis in de westelijke stad Lviv verloor.

Ze zei dat hij tot tien jaar gevangenisstraf in Siberië was veroordeeld en dat hij het alleen overleefde omdat hij ‘carrièrecriminelen hielp hervormen’ die hem voedsel en steun van gevangenisbewakers gaven.

Toen ze opgroeide hoorde ze soms etnische beledigingen die haar Poolse wortels kleineren, maar ze hoopte dat de hulp die Polen tijdens de oorlog aan de Oekraïners bood een einde zou maken aan de spanningen.

“Ik hoopte dat onze landen deze duisternis tussen ons konden overwinnen. “Ik doe het nog steeds”, zei Vasilevskaja.