Nieuw onderzoek werpt licht op hoe mensen met autisme visuele ervaringen ervaren

Uit een nieuw onderzoek, uitgevoerd door onderzoekers van de Faculteit Geneeskunde van de Universiteit van British Columbia, is gebleken dat veel mensen met een autismespectrumstoornis (ASS) een unieke visuele ervaring hebben met gezichten om zich heen, en de neiging hebben om gezichten van een grotere afstand en vanuit zijhoeken te zien. , terwijl hun blootstelling aan minder licht. Dagelijks bekende gezichten.

Resultaten gepubliceerd in Huidige biologieHet kan helpen verklaren waarom sommige mensen met een autismespectrumstoornis moeite hebben met het herkennen en verwerken van gezichten, en wijst op strategieën die individuen kunnen helpen deze vaardigheden te verbeteren.

Het is het eerste onderzoek waarin experimenteel wordt gemeten hoe volwassenen met een autismespectrumstoornis gezichten zien, waarbij gebruik wordt gemaakt van meer dan 360 uur aan first-person beelden van camera's die zijn ingebed in de bril die de deelnemers dragen.

“Gezichtsherkenning en verwerkingsvaardigheden spelen een belangrijke rol bij sociale interacties en relatieontwikkeling”, zegt hoofdonderzoeker Dr. Hans. Ipek Urukuniversitair hoofddocent aan de Universiteit van British Columbia Afdeling Oogheelkunde en Visuele Wetenschappen En de onderzoeker binnen Javad Moavgian Centrum voor Hersengezondheid. “Door te onthullen hoe mensen met een autismespectrumstoornis gezichten zien en ervaren, werpt dit onderzoek nieuw licht op hoe we mensen kunnen helpen vaardigheden op deze belangrijke gebieden te ontwikkelen.”

Het vermogen om gezichten te herkennen en te verwerken ontwikkelt zich geleidelijk in de loop van de tijd, waarbij herhaalde blootstelling aan bekende gezichten een belangrijke rol speelt. Hoewel eerder onderzoek heeft aangetoond dat sommige mensen met een autismespectrumstoornis niet hetzelfde niveau van gezichtsherkenningsvaardigheden ontwikkelen als mensen zonder een autismespectrumstoornis, blijft de exacte reden voor dit verschil onbekend.

Na analyse van de videobeelden ontdekten Dr. Orrock en haar team dat volwassenen met ASS 30% minder aan gezichten werden blootgesteld dan volwassenen zonder ASS. Dit komt vooral door een gebrek aan blootstelling aan bekende gezichten, zoals vrienden en familie. Beide groepen kwamen een vergelijkbaar aantal onbekende gezichten tegen, zoals vreemden op openbare plaatsen.

De onderzoekers ontdekten ook dat mensen met autisme de neiging hebben om gezichten van een afstand te zien. Bekende gezichten werden bijvoorbeeld gemiddeld gezien op een afstand van 229,77 cm (ongeveer 7,5 voet) door mensen met een autismespectrumstoornis, terwijl volwassenen zonder autismespectrumstoornis ze gemiddeld op een afstand van 115,87 cm (ongeveer 3,8 voet) zagen.

Het verschil in kijkafstand is belangrijk omdat grotere gezichten gemakkelijker te herkennen zijn, en het zien van gezichten op korte afstand wordt beschouwd als een belangrijke factor bij het ontwikkelen van gezichtsherkenningsvaardigheden.

“Onze bevindingen suggereren dat mensen met een autismespectrumstoornis ervaringen kunnen hebben met het zien van gezichten die verschillen van typische sociale interacties”, zegt eerste auteur Dr. Todd Kaminske, die onlangs is afgestudeerd aan het UBC Neuroscience-afstudeerprogramma. “Dit zou kunnen verklaren waarom mensen met autisme moeite hebben met het herkennen van gezichten.”

Uit het onderzoek bleek ook dat mensen met een autismespectrumstoornis vaker bekende gezichten van de zijkant zagen dan rechtstreeks. Over het algemeen suggereert het onderzoek dat de manier waarop mensen met een autismespectrumstoornis gezichten zien – zowel in termen van afstand als hoek – de ontwikkeling van sterke gezichtsherkenningsvaardigheden kan beïnvloeden.

Als gevolg hiervan benadrukken Dr. O'Rourke en haar team de potentiële voordelen van trainingsprogramma's voor gezichtsherkenning om mensen met ASS te helpen deze vaardigheden te verbeteren. Gerandomiseerde controlestudies hebben aangetoond dat trainingsprogramma's voor gezichtsherkenning kunnen helpen bij het verbeteren van de globale verwerking, emotieherkenning, gezichtsherkenningsgeheugen en sociale vaardigheden.

“Samen benadrukken deze onderzoeken de potentiële effectiviteit van gezichtstrainingsprogramma’s bij het bevorderen van efficiëntere gezichtsverwerkingsstrategieën en het verlichten van bepaalde sociale problemen”, zegt Dr. Orrock.

Een versie van dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd op Website van het Jawad Moavgian Center for Brain Health.