Nederlanders beginnen met testen van flexibele drijvende zonnepanelen die met golven meebewegen

Flexibele zwevende panelen plaatsen. Foto: TNO

Het Nederlandse onderzoeksbureau, geleid door TNO, is een nieuw project gestart om drijvende flexibele zonnestelsels te verkennen als onderdeel van een plan om economisch levensvatbare mariene zonneparken te creëren.

Aan het Oostvoornse Meer nabij Industriegebied Maasvlakte worden flexibele drijvende units geïnstalleerd.

In de pilot, die loopt tot de zomer van 2022, wordt gekeken naar energieopbrengsten, het gedrag van drijvende eenheden bij golven en harde wind, de groei van organische stof zoals algen en of deze economisch haalbaar zijn.

‘Zonne-energie in de oceaan… nog niet echt’, zegt Wim Soap, onderzoeks- en projectmanager van TNO. ‘Het is technisch een hele uitdaging om grote drijvende systemen met zonnepanelen in de oceaan te installeren en ze tientallen jaren functioneel te maken.’

De prijs van het materiaal dat wordt gebruikt voor zware, harde drijvers is een probleem. Het nieuwe concept ‘vereist veel minder materiaal, dus we hebben er meer vertrouwen in dat het veel goedkoper zal worden’, zegt Choppe.

De test bestaat uit twee drijvers van zeven bij 13 meter met daarop 20 kWp zonnepanelen. Zonnepanelen en drijvers zijn beide gemaakt van flexibel materiaal dat door het consortium is ontwikkeld. Hierdoor buigen de drijvers en panelen mee met de beweging van de golven en geven ze minder weerstand.

Na afronding van het project zegt TNO dat de volgende stap het bouwen en installeren van een testsysteem in de Noordzee zal zijn. Daarna hoopt het team een ​​bedrijfsstructuur te kunnen creëren die in 2024 op de windmolens wordt aangesloten.

Het onderzoek maakt deel uit van een door de overheid gesponsord project om zonne-energie op te wekken in water.