Nachtmerriebrenger, zombie-apocalyps, zombie-apocalyps | leven

In de wetenschappelijke gemeenschap wordt algemeen aanvaard dat de zon in de komende paar miljard jaar zal opzwellen tot een rode reuzenster, Mercurius en Venus zal absorberen en de aarde zal strijken.

Dan zal de zon uit zijn buitenste lagen niezen en een witte dwergster worden, die zo gierig zal zijn met zijn energie-output dat de overblijfselen van de aarde zullen eindigen als een luchtloze, waterloze, rotsachtige bal, diep bevroren. De meest massieve sterren storten in en exploderen. Deze explosies zijn zo massief dat alle planeten die die sterren hebben vrijwel zeker zouden smelten en dan zouden verdampen. Het is dus echt verrassend om de planeten te zien die schijnbaar zo dichtbij waren, en dood en weg hadden moeten zijn, maar nog steeds bestaan: “zombieplaneten”.

PSR1257+12 bevindt zich op ongeveer 2.300 lichtjaar afstand. Dit is een neutronenster. De overblijfselen van een massieve ster na het ervaren van een supernova-explosie. Deze neutronenster draait 161 keer per seconde. Het draaien met deze snelheid is het resultaat van de krimp van een grote ster tot een relatief kleine neutronenster. Als we bijvoorbeeld de zon verkleinen tot 10 kilometer, wat een typische diameter is voor een neutronenster, zal hij ongeveer 50 keer per seconde draaien. De ster die PSR1257+12 werd, was groter dan de zon, wat resulteerde in een snel roterende neutronenster. Het proces dat hierbij betrokken is, is wat we zien als ze een skater trekt die met haar armen ronddraait, waardoor ze sneller draait.

Er komen stralen radiostraling uit PSR1257+12, zoals lichtstralen van een baken. Elke keer dat de straal in onze richting wijst, ontvangen we een radiopuls. De rotatiesnelheid van iets met de massa van een ster zal zeer stabiel zijn, wat betekent dat de frequentie van de pulsen die we ontvangen nauwkeurig kunnen worden afgesteld. In het geval van deze specifieke pulsar varieert de timing van de pulsatie enigszins maar meetbaar, in een periodiek patroon, wat aangeeft dat de neutronenster weinig oscillatie heeft. Als je een bal aan het uiteinde van een touwtje hebt en je draait het om je hoofd, zullen andere mensen zien dat je zwaait en raden wat je gaat doen, ook al kunnen ze het misschien niet zien de bal. De oscillatie van PSR1257 + 12 geeft aan dat er drie planeten omheen draaien.

Om in de geest van Halloween te komen, heeft de pulsar de bijnaam “Lish” gekregen, naar een ondood wezen in de westerse folklore. De planeten die zich vanuit Lich naar buiten bewegen, zijn Draugh (een ondood wezen uit de Noorse mythologie), Poltergeist (een gemene geest die ervan houdt om op deuren te kloppen, op dingen te kloppen en meubels te verplaatsen) en Phobetor (de brenger van nachtmerries). ongeveer twee keer de massa van de maan. De andere twee planeten zijn vier keer de massa van de aarde. Wat verrassend is, is hoe dicht ze bij Lich zijn. In de geest van de zaak heeft NASA een zeer ongebruikelijke poster over dit onderwerp gemaakt waarin dit vreemde systeem wordt beschreven: exoplanets.nasa.gov/ middelen / 2215 / zombie-werelden-poster /

Het is leuk en informatief.

Als die planeten zo dichtbij cirkelden toen de reuzenster explodeerde en in een neutronenster veranderde, zouden ze nu niet moeten bestaan. De explosie moest het verdampen. Het zou gemakkelijk zijn om te concluderen dat de waarnemingen onjuist zijn. Sinds de ontdekking van dit systeem, in 1991, zijn er echter andere systemen gevonden. Een theorie is dat de planeten niet bestonden voor de explosie. De ster die ontplofte had een begeleidende ster die eromheen draaide. Deze dubbelsterren komen veel voor. De begeleidende ster werd vernietigd in de explosie. Het meeste materiaal explodeerde in de ruimte. Planeten gevormd uit de overblijfselen. Deze planeten lijken de juiste temperaturen te hebben voor leven, maar als ze in de buurt van een neutronenster draaien, in een omgeving vol met röntgenstralen en andere straling, is dat onwaarschijnlijk.

—————

In de vroege avond staat Jupiter in het zuidoosten en Saturnus aan de zuidelijke hemel. Mars komt later op.

De volle maan valt op de achtste van de maand en bereikt het laatste kwartier op de zestiende.

Ken Tapping is een astronoom bij het Radio Astrophysics Observatory van de Dominion Research Council in Penticton