Lily Johannes, een 16-jarige Amerikaanse, speelt in de Champions League. Kijk je Amerikaans voetbal?

Lily Johannes sloeg haar linkerarm om de Europees kampioene heen en liep vervolgens het podium op. Het was een woensdagavond in Amsterdam. Champions League-avond vorige week in de Johan Cruyff Arena. Johannes, een 16-jarige uit Virginia, schudde haar zenuwen van zich af en gaf zich over aan een kinderdroom. Ze werd de jongste Amerikaan, man of vrouw, die ooit een voet zette in de meest prestigieuze clubcompetitie van het voetbal. En toen zorgde ze 77 minuten lang voor een verbluffende verrassing: Ajax 2, Paris Saint-Germain 0.

Ze zweefde rond een beroemd veld, de bogen van haar glanzende tanden verscholen tussen stevige lippen, haar dikke haar stuiterde en draaide. WK-veteranen zagen haar door ballen gaan tussen de verdedigers van Paris Saint-Germain. Een menigte van 13.106 mensen zag hoe ze een verbazingwekkende houding aan de dag legde. Ondertussen keken hun klasgenoten aan de overkant van de Atlantische Oceaan vol ontzag toe. Dat gold ook voor een groeiend aantal Amerikaanse fans.

Ze zagen, en zagen soms, wat je zou verwachten van een 16-jarige die tegen de beste ter wereld strijdt: slordige aanrakingen, een gemiste kans, een paniekerige ontruiming. Maar ze zagen vooral een interessant vooruitzicht met passbereik en een vroegrijpe voetbalgeest. Ze zagen Johannes Paris Saint-Germain opende ter voorbereiding op een doelpunt. Ze zagen haar en Ajax eeuwige Champions League-kandidaten frustreren, dus Ze vroegen zich af: Kijk jij ook American football?

Het antwoord is natuurlijk ja: Johannes staat op de radar van het Amerikaanse voetbal. Ze werd uitgenodigd voor twee kampen voor het nationale jeugdteam, Eén jonger dan 15 jaar En Eén jonger dan 16 jaar. Maar al meer dan een jaar wordt ze vreemd genoeg over het hoofd gezien, weggelaten uit de selecties van de nationale teams van U-16 en U-17, gevuld met lokale spelers, van wie de meesten amateurs zijn.

Ze zei zaterdag vanuit haar huis in Amsterdam tegen Yahoo Sports dat ze “hoopt op meer kansen in de toekomst.” Intussen heeft ze nog een kans. De Nederlandse Federatie nodigde Johannes hiervoor uit Komend U-19 trainingskampEn vóór Johannes. ze heeft NeeVoor alle duidelijkheid: ze heeft geen belangrijke levensbeslissingen genomen over haar internationale toekomst. Ze is momenteel niet speelgerechtigd voor Nederland. Maar dat zal ze wel doen als ze de Nederlandse nationaliteit verkrijgt, wat ze misschien ooit wel zal kunnen, nadat ze ruim zes jaar met haar familie in het land heeft gewoond.

Ze is begeerlijk en ambitieus, maar ook bescheiden, en dat is genoeg over de toekomst. Het richt zich op het heden. En op een andere Champions League-avond donderdag in Rome; Ze vervolgt haar unieke reis naar het hoogtepunt van haar sport.

Johannes verovert het Nederlandse voetbal

Lilly werd geboren in Springfield, Virginia, in een voetbalgek gezin met een internationale voetbalerfgoed. Haar Eritrese grootvader van moederskant, Bekoretsion Gebrehiwot, speelde voor het Ethiopische nationale team en scoorde een legendarisch doelpunt in de Africa Cup of Nations van 1968. Gebrehiwot vluchtte later het land te midden van politieke onrust en vestigde zich uiteindelijk in de Verenigde Staten. Zijn dochter, Samhar, werd volwassen in de Verenigde Staten, waar ze Daniel Johannes ontmoette en trouwde.

Lily is de derde van hun drie kinderen. Ze volgde haar oudere broers, Ethan en Jayden, in het voetbal. Ze concurreerde ook meedogenloos met hen, zowel op videogamesystemen als in hun kelder, die Daniel had omgebouwd tot oefenveld voor zaalvoetbal. Vader en dochter spelen 2v2 tegen de jongens. En mijn nacht koning Winnen. “Ja, ik word een beetje boos als ik verlies”, zegt ze lachend.

‘‘Klein’ is een understatement, kleine, kom op,’ onderbreekt Daniel glimlachend.

Uiteraard vertaalde haar concurrentievermogen zich goed naar het buitenvoetbalveld. Het gebeurde met alle drie de broers, en toen Ethan een tiener werd, beseften mama en papa dat hij misschien een toekomst in de sport had. Ze wilden deze toekomst verkennen – in de omgeving van Washington D.C., maar ook in het buitenland. Ze zagen er waarde in om kinderen kennis te laten maken met verschillende culturen, verschillende landen en verschillende levenservaringen, zegt Daniel. In 2017 vonden ze een manier om in Nederland te verblijven, via Daniels werk als IT-consultant Nederlands-Amerikaans vriendschapsverdrag.

Lily, die toen negen was, herinnert zich een heel familiegesprek over de verhuizing. Maar ze kan zich niet herinneren dat ze angstig of bang was. “Ik was zo opgewonden”, zegt ze.

In Amsterdam verhuisde ik naar een internationale school en naar het Nederlandse leven – inclusief het Nederlandse voetbal. Zij speelde In het amateurjongensteam, trok vervolgens de aandacht van talentbeoordelaars van de Nederlandse Voetbalbond (KNVB) en profclubs. Op dertienjarige leeftijd begon ze wekelijks te trainen bij de meest succesvolle en legendarische club van het land, Ajax. Op vijftienjarige leeftijd trad ze toe tot het reserveteam voor dames. Sindsdien is haar ontwikkeling volgens coaches, scouts en Lily zelf in een stroomversnelling gekomen.

Het tempo is echter enorm versneld, buiten het bereik van het talentidentificatiesysteem voor meisjes in het Amerikaanse voetbal. Terwijl de Amerikaanse nationale heren- en jongensteams een uitgebreide recente geschiedenis hebben in het rekruteren van spelers die in het buitenland zijn opgegroeid, heeft het vrouwenprogramma uitsluitend vertrouwd op spelers die hun vormingsjaren in Amerika hebben doorgebracht – om een ​​heel eenvoudige reden: terwijl Europa zich al lang kan beroemen op de beste academies Jongensvoetbal Aan de meisjeskant waren de Verenigde Staten de vaandeldrager; Europa bleef achter.

Maar dit is aan het veranderen. Dezelfde professionele clubs die Lily’s broers hebben gescout, scouten nu – en leiden op – meisjes zoals zij. Ze maken gebruik van bestaande infrastructuur en methodologieën. Veel experts zouden beweren dat minstens een dozijn grote Europese clubs, waaronder Ajax, en misschien nog veel meer, nu beter voetbalonderwijs bieden dan de meeste of alle jeugdclubs in de Verenigde Staten.

De opleiding van Ajax begint Lilly te transformeren in een multidimensionale en professionele middenvelder. De omgeving ‘dwingt en daagt je altijd uit om te groeien’, zegt ze. Danielle vroeg haar onlangs wat ze had geleerd, en ze vertelde over het lezen van de bewegingen van haar teamgenoten en de geavanceerde concepten die bij Danielle opkomen. Lily zegt dat het tweede team haar heeft voorbereid op een “zeer soepele overgang” naar het eerste team, waarbij een ongekende sprong wordt gemaakt.

Een spannend debuut in de Women’s Champions League

Het contractaanbod kwam halverwege vorig seizoen, voordat Lily legaal kon autorijden, drinken of stemmen. De familie van Johannes was aanvankelijk geschokt. Ze kregen de laatste van verschillende opeenvolgende keuzes voorgelegd. Lilly zou bij Ajax kunnen tekenen, op basis van een driejarig contract tot juni 2026; Of ze zou een studiebeurs kunnen krijgen, of vier jaar gratis onderwijs aan een elite-universiteit, een diploma dat de weg zou kunnen bereiden naar een succesvol leven.

Maar haar keuze was duidelijk. “Vrij duidelijk”, zegt Daniel lachend. “Kristalhelder.” Ze wilde voetballer worden. Ze tekende in april, toen ze 15 jaar oud was, en werd de jongste profspeelster in de geschiedenis van Ajax.

Haar dagen beginnen nu met een rit van 15 minuten naar de training. Sommige omvatten een videosessie, andere een periode in de sportschool. Dan is er school – online, toegewezen door Ajax – en de treinreis naar huis. Er zijn maaltijden, huiswerk, rust, slaap en herhaling. ‘Elke dag,’ zegt Lily.

Op de vraag of ze school leuk vond, antwoordde ze discreet. Maar Daniel is actief.

“Kom op Lily!” zegt mijn vader. “Je kunt zeggen dat je een afscheidsvrouw bent!”

Maar ze lijkt zich meer op haar gemak te voelen als ze over voetbal praat. Ze heeft de basisopstelling van Ajax uitgebreid en heeft zelden achterom gekeken. Ze is de jongste van een tiener-middenveld dat er op papier volkomen superieur uitzag aan PSG, maar vorige week niet op het veld. Ze neutraliseerden Grace Gioro, Eén van de 50 beste spelers ter wereld; Jacky Groenen, de hoofdspeler van het Nederlands elftal; en Corbin Albert, een 20-jarige Amerikaan die onlangs werd opgeroepen voor de USWNT.

Johannes voelde zich in de uren voor de aftrap “een beetje nerveus”. “Maar zodra ik op het veld sta en voor het eerst contact maak met de bal, verdwijnen de zenuwen echt”, zegt ze. Ik merkte het snelle tempo van het spel. Ze kon zien dat dit een niveau was dat verder ging dan alles wat ze ooit eerder had gevoeld. Maar ze schaamde zich er niet voor. Ik gaf me over aan duels. Ze zocht de bal.

Ze was zo gefocust dat ze er niet aan kon denken hoe geweldig de hele ervaring was geweest, maar toen ze daarna door het veld liep, haar teamgenoten omhelsde en de fans bedankte, begon het besef. Hij volgde haar die nacht naar huis. Ik liep rond één uur in de ochtend de deur binnen. Mijn vader wilde een opname van de wedstrijd bekijken, deels om zijn traditionele kritiek te uiten. Maar Lily verdween in haar slaapkamer en liet haar gedachten vrij ronddwalen.

“Ik was zo moe, maar ik kon het niet”, zegt ze [to] “Slapen, de hele tijd aan het spel denken.”

Dat hoefde ze niet te doen. Na de wedstrijd was er geen training. “Gelukkig kwam ik die dag vrij van school”, zegt ze.