Landen op de luchthaven van Bhutan wordt als een van de moeilijkste beschouwd

Thimphu, Bhutan –

In de cockpit staat een Boeddhabeeld. Het oranje symbool laat zien dat de piloot op het laatste moment snel een dramatische bocht maakt om de A319 op de smalle landingsbaan te laten landen. Tientallen passagiers, van wie sommigen de afgelopen minuten tegen de stoelkussens hebben gedrukt, beginnen te applaudisseren.

Dit is gewoon weer een normale werkdag op de internationale luchthaven Paro in Bhutan, die algemeen wordt beschouwd als een van de technisch moeilijkste vliegtuiglandingen ter wereld. Het manoeuvreren van een korte landingsbaan tussen twee toppen van 18.000 voet vereist technische kennis en stalen zenuwen.

De luchthaven en de moeilijke omstandigheden hebben de onzekerheid vergroot rond reizen naar Bhutan, het Himalaya-koninkrijk met ongeveer 800.000 inwoners.

De unieke omstandigheden om van en naar Paro te vliegen maken jumbojets ongeschikt. Maar voor luchtvaartliefhebbers is dat een deel van de aantrekkingskracht van een bezoek aan het Land van de Donderdraak.

Eerst en vooral: Paro's reis is “moeilijk, maar niet gevaarlijk”, zegt kapitein Chemi Dorji, die al 25 jaar voor de nationale luchtvaartmaatschappij van Bhutan, Druk Air (ook bekend als Royal Bhutan Airlines), heeft gewerkt.

“Het stelt de vaardigheden van de piloot op de proef, maar het is niet gevaarlijk, want als het gevaarlijk was, zou ik niet kunnen vliegen.”

Wat maakt Barrow uniek?

Een combinatie van geografie maakt Paro – en het grootste deel van Bhutan – een visueel verbluffende stad. Deze factoren maken het vliegen in en uit Paro ook tot een zeer gespecialiseerde vaardigheid.

Paro is een categorie C-luchthaven, wat betekent dat piloten een speciale training moeten krijgen om daar te mogen vliegen. De landing moeten ze zelf handmatig maken, zonder radar. Zoals Dorji zegt, is het van cruciaal belang dat piloten het landschap rondom de luchthaven kennen: als ze maar een fractie van een centimeter missen, kun je op iemands huis landen.

“In Paro heb je echt lokale vaardigheden en lokale kennis van competentie in het gebied nodig. We noemen het lokale competentietraining of gebiedstraining of routetraining van waar dan ook naar Paro vliegen”, vertelde hij aan CNN Travel.

Bhutan, gelegen tussen China en India, bestaat voor ruim 97% uit bergen. De hoofdstad, Thimphu, ligt 2.350 meter boven zeeniveau. Paro ligt iets lager, op 2.382 meter.

“Op grotere hoogte is de lucht dunner, waardoor het vliegtuig sneller door de lucht moet vliegen”, legt Dorji uit, die nu piloten en cabinepersoneel opleidt bij Druk Air. “Je werkelijke luchtsnelheid zal hetzelfde zijn, maar je luchtsnelheid in vergelijking met de grond is veel sneller.”

De volgende variabele waarmee rekening moet worden gehouden, is het weer.

Iedereen die naar Paro is gereisd – vanuit New Delhi, Bangkok, Kathmandu of zelfs Hanoi vanaf oktober 2024 – zal waarschijnlijk heel vroeg moeten opstaan ​​voor hun vlucht. Dit komt omdat luchthavenfunctionarissen er de voorkeur aan geven alle vliegtuigen vóór 12.00 uur te landen vanwege maximale veiligheid vanwege de sterke wind.

“We proberen operaties in de middag te vermijden, omdat dat veel convectiewinden, hoge temperaturen en nog geen regen betekent”, zegt Dorji. “Dus de grond wordt droog, en al die hoge en neerwaartse wind in de vallei in de middag gaat mee omhoog. De ochtenden zijn veel rustiger.”

Bij het opstijgen levert dit echter geen groot probleem op, dus reizigers kunnen rekenen op een betere nachtrust tijdens hun laatste nacht in Bhutan dankzij de vertrektijd in de middag.

Er zijn echter geen nachtvluchten in Paro, ongeacht het seizoen, vanwege het ontbreken van radar.

Tijdens het moessonseizoen, dat meestal tussen juni en augustus valt, zijn verschillende accommodaties nodig.

Het is niet ongewoon om in deze tijd van het jaar onweersbuien te zien, vergezeld van hagelstenen die zo groot kunnen zijn als golfballen.

“De moesson strekt zich uit over de Golf van Bengalen, en de noordwest- en noordoostelijke wind waait uit China”, zegt Dorji. “De regen houdt dagenlang aan.”

Uiteindelijk, zegt hij, bestaat een deel van de opleiding van een piloot niet alleen uit weten hoe hij moet vliegen, maar ook uit weten wanneer hij niet moet vliegen, en kunnen beslissen wanneer het niet veilig is om op te stijgen.

De laatste factor in de moeilijkheidsgraad van Barrow zijn wat Dorji de 'obstakels' noemt: het bergachtige terrein rondom de luchthaven.

De landingsbaan van Paro is slechts 2.200 meter lang en wordt geflankeerd door twee torenhoge bergen. Hierdoor kunnen piloten de landingsbaan pas vanuit de lucht zien als ze erop gaan landen.

Luchtvaartindustrie in Bhutan

Er zijn dingen aan het veranderen in Bhutan, en de luchtvaartindustrie is daar één van.

Gelephu, in het zuiden van Bhutan, vlakbij de Indiase grens, is gekozen als locatie voor een nieuwe, speciaal gebouwde stad.

Hoewel Gelephu al een kleine luchthaven heeft, brengt de nieuwe status een grote uitbreiding met zich mee. Het meest opvallende verschil tussen Gelefu en Paro is het terrein: Gelefu is vlakker en er is voldoende ruimte om langere start- en landingsbanen te bouwen die gemakkelijker te gebruiken zijn voor niet-gespecialiseerde piloten en geschikt zijn voor jumbojets.

Binnen een paar jaar zouden er directe vluchten naar Bhutan kunnen zijn vanuit Noord-Amerika, Europa en het Midden-Oosten.

De sector is hier nog relatief jong. Druk Air werd opgericht in 1981 – vergelijk dat met 1919 voor KLM, 1920 voor Qantas en 1928 voor Delta Air Lines.

Hoewel Bhutan slechts enkele tientallen piloten met een licentie heeft, bestaat er een nationaal belang bij het lokaal werven en opleiden van meer jonge piloten, en niet alleen uit het buitenland.

Aspirant-piloten moeten aantonen dat ze in alle verschillende seizoenen van het jaar in Bhutan kunnen vliegen. Als nationale luchtvaartmaatschappij nam Druk Air zelf een groot deel van de verantwoordelijkheid voor de opleiding van piloten op zich.

Dorji, 43 jaar oud, zegt: “Ik beschouw mezelf… als de brug tussen de oude generatie en de nieuwe generatie.” Hij denkt dat er vijftig piloten met een licentie in Bhutan zijn, maar dat aantal zou de komende jaren gemakkelijk kunnen verdubbelen.

Hoe dan ook, zegt hij: “Ik kijk er naar uit.”