Kwam in beeld – Gisborne Herald

Fotografen zijn te vinden achter de camera, niet ervoor.

Dat was totdat actrice en regisseur Martin Banfinger besloot de lens om te draaien voor haar nieuwste toneelstuk, Aperture, dat zich richt op fotograaf Ans Westra.

Wistra is vooral bekend om zijn controversiële schoolpublicatie, Washday at the Pascal, die een landelijke Maori-familie in Rotoria documenteerde.

Het Bulletin werd in 1964 gedrukt, teruggeroepen en vernietigd door de Nieuw-Zeelandse regering.

“Het stuk is een combinatie van haar leven en haar werk”, zegt Banfinger.

Banfinger, die het bekroonde toneelstuk Solitude schreef, deelt een soort geschiedenis met Wistra.

Beiden zijn staatsburgers van Nederland en emigreerden naar Aotearoa, zij het met een tussenpoos van vijf decennia.

“De manier waarop de gemeenschap hier is en de manier waarop mensen hun leven leiden, is heel anders dan in Nederland. Dat verbond me ermee”, zegt Banfinger.

Toen Baanvinger twintig jaar geleden voor het eerst Nieuw-Zeeland bezocht, zag ze foto’s van Westra in Te Papa en schrok ze meteen.

De kiem van het stuk is inmiddels gezaaid en heeft Westra gevraagd om het script te ontwikkelen.

Aperture is een foto van Westra’s jeugd in Nederland, haar reis naar Nieuw-Zeeland en haar leven als fotograaf.

In 1957 emigreerde Wistra uit Nederland en begon ze foto’s te maken van haar nieuwe thuisland.

Gefascineerd door de Maori-cultuur, creëerde ze een intieme en historische documentatie van het landelijke Maori-leven toen de stedelijke drift hen uit hun huizen verdreef en naar stadscentra dreef voor werk.

Washday at the Pa werd in 1964 gepubliceerd door het Department of School Publications in het Department of Education.

De folder bracht een dag in het leven van een Maori-familie op het platteland van negen kinderen in kaart.

Sommigen zagen de eerste beelden als een aanval.

De Maori Women’s Welfare Association bekritiseerde Westra’s foto’s tijdens haar conferentie en noemde ze onnauwkeurig en nutteloos.

Ze voerden aan dat de ondermaatse levensomstandigheden slechte en primitieve Maori-stereotypen waren.

Het bulletin bleek zo controversieel dat de regering 38.000 exemplaren van Washday in de Palestijnse Autoriteit terugriep en verscheurde.

Wistra, die maandenlang op het platteland van Maori’s woonde, erkende een deel van de kritiek en zei achteraf dat het boek beter ontvangen had kunnen worden als het in privé was uitgegeven.

Maar het argument dat de afbeeldingen “onnauwkeurig” waren, was zelf misleidend.

In 1961 had bijna 30 procent van de Maori-huishoudens geen warm water, meer dan 20 procent had geen bad of douche, meer dan 40 procent had geen toilet doorspoelbaar en meer dan 70 procent vertrouwde op open vuur. een redactioneel artikel in de Christchurch Press. .

Maar de focus op leefomstandigheden mist Westra’s blik.

“De brochure was nooit bedoeld om de typische Maori-familie weer te geven. Het is gewoon het verhaal van een gelukkig gezin dat op het land woont. Het toont de warmte van familierelaties”, zei Wistra destijds.

Banfinger zegt dat het stuk de kijker helpt te begrijpen hoe Anas werkt.

“Als Ans zich op één ding concentreerde, zoomde ze in en ging ze voor alles”, zegt Baanvinger.

Banfinger zegt dat het stuk ons ​​helpt te begrijpen hoe Wistra enigszins onzichtbaar was geworden toen ze het meest opvallende personage op het platteland was.

“Ze merkte het duidelijk, vooral toen ze in de jaren zestig het landelijke Maori-gebied fotografeerde, omdat het Baki was, Nederlands en groot.”

“Dus het ging erom hoe ze erachter kwam hoe ze vertrouwen kon ontwikkelen met haar onderwerpen, hoe ze in hun aanwezigheid kon zijn en hen daar comfortabel mee kon maken. Dat was iets waar ze een echte dame in was.”

Het stuk helpt de fijne kneepjes van Westra’s werk te benadrukken, maar laat de kijker ook kennismaken met haar begin in een nieuw land en hoe zij de persoon achter de camera werd.

Banfinger zegt dat het stuk veel onderwerpen bevat die mensen kunnen interesseren, of het nu gaat om kunst, geschiedenis, fotografie of zelfs wakapapa.

Banfinger zegt dat veel van de mensen in Washday in Pa’s afbeeldingen, die in het stuk verschijnen, familieleden zullen zijn van mensen in Tairawete.

“Mensen komen misschien om hun voorouders te zien, of hun ooms en tantes.

“Er zijn veel haken in het stuk waar mensen zich in deze voorstelling mee kunnen identificeren.”

Opening: Het leven en werk van Anas Westra, Lawson Field Theatre, woensdag 14 juli, 19.30 uur. Kaarten van Ticketek.

Voor de lens: Actrice en regisseur Martin Banfinger was zo geïnspireerd door het verhaal van fotograaf Anas Westra dat ze het toneelstuk Aperture maakte. foto geleverd