Kan natuurlijk asfalt vervangen worden om Nederland te beschermen tegen de stijgende zeespiegel?

Hoe bescherm je Nederland tegen water? Het antwoord van kusthydroloog Bars Borsje is ‘met levende dijken’. Hij is universitair hoofddocent aan de Universiteit Twente (UT) heeft de leiding over het project Levende Dijken. Borsje pleit voor meer ruimte voor water en natuurlijke levende tanks. ‘Pathway-dijken zijn niet duurzaam’, zei hij.

Levende dijken bestaan ​​uit een sloot en een met vegetatie begroeide uiterwaarden (kwelders). Ze zijn over de hele wereld te vinden. Voorbeelden in Nederland zijn de Waddenkust en de kwelders in de Westerscheidt. Ze zijn ongelooflijk effectief in het blokkeren van golven; Het voorland breekt de kracht van de golven voordat ze de golven bereiken. “Zonder uiterwaarden is de kracht van de golven heel sterk zodra ze de kust bereiken. Een dijk hoeft dus niet sterk te zijn. En misschien wel het belangrijkste voordeel: een levende dijk groeit mee met de zee. de dijk stijgt langzaam met de zeespiegel”, legt Bas Borsje uit.

De grote vraag is: blijven ze intact bij een zware storm? Als het antwoord op die vraag ‘ja’ is, kunnen levende dammen worden meegenomen in de plannen van de waterschappen om de Nederlandse kust toekomstbestendig te maken.

66 plantenblokken, 300 meter lang rookkanaal en 90 miljoen liter water

Het beantwoorden van deze vraag vergde een investering van twee miljoen euro en ruim vier jaar voorbereiding. Dit jaar was het dan eindelijk zover: 66 blokken van 2 bij 2 meter breed werden uit de Friese kwelder geknipt en per vrachtwagen vervoerd. Kennisinstituut Deltares. De deltagoot is bekleed met twee lange rijen van dertig blokken. Met een lengte van 300 meter, een diepte van 9,5 meter, een breedte van 5 meter en een inhoud van negentig miljoen liter water kunnen nergens hogere kunstmatige golven worden geproduceerd dan in deze stroomgoot. In een stroomgoot kunnen onderzoekers op grote schaal het effect van extreme golven op dijken, duinen of golfbrekers testen.

Aan de ene kant is de schaal van een representatieve dijk weergegeven. Bij dit project is de sloot 11 meter hoog. Aan de andere kant beweegt een computergestuurde stalen wand van tien meter hoog heen en weer om de gewenste golfhoogte of -steilheid na te bootsen. Door de hele goot hangen camera's, sensoren en andere meetapparatuur die registreren wat er boven en onder water gebeurt.

Hoe steden van de toekomst eruit zullen zien; Digitaal, veilig en stabiel

Een brein voor gebouwen of een digitaal schaalmodel van een stad. Digitalisering is van cruciaal belang in de gebouwde omgeving.

Een superstorm simuleren

Van 19 februari tot en met 20 maart vulde de deltagoot zich elke ochtend, waarbij onder verschillende omstandigheden de werking van de natuurlijke dijk werd getest. Op de tiende dag van het experiment werden pers, projectpartners en andere geïnteresseerden uitgenodigd om te komen kijken hoe het precies in zijn werk ging.

“We weten inmiddels dat vegetatie golven tot een meter hoog afremt, maar we hebben ook antwoorden nodig op wat er gebeurt tijdens een storm die eens in de tienduizend jaar voorkomt”, legt Borsje uit.

“Vorige week hebben we hier een superstorm gesimuleerd met een golfhoogte van 3,5 meter. Deze omstandigheden komen maar eens in de tienduizend jaar voor”, vertelt Vera van Bergweijk, UT-alumna en onderzoeker bij Deltares enthousiast. “Maar vandaag houden we het op 0,75 meter, zodat je niet met een nat pak naar huis gaat”, verzekert hij het publiek.

Een kinderdroom

Waarom zouden we onze asfaltdijken willen vervangen door deze organische, natuurlijke varianten? Borsje: “Ten eerste is asfalt niet natuurlijk; Het past niet bij de oceaan, het verandert. Bovendien moet asfalt iedere vijftig jaar vervangen worden. Als we te maken krijgen met extreme weersomstandigheden zoals stormen, zware regenval en een hoge zeespiegel, moeten we onze bestaande dijken versterken. Het zal crores kosten”, zei hij.

Het proces duurt nog ruim twintig dagen en de officiële resultaten zijn nog niet bekend. Maar het ziet er veelbelovend uit. “De kwelder wordt aangetast, maar houdt zich goed. We zien dat hij met de golven meebeweegt en niet uiteenvalt, waardoor de waterstroom wordt beïnvloed. Het experiment is als een kinderdroom die uitkomt voor een kusthydroloog. Als jongen werkte hij op het strand met een schep en een emmer.”Dan wacht ik maar af hoe lang het zandkasteel meegaat”, lacht hij.