Jordan Spieth berijdt de immateriële goederen om de terugkeer van RBC’s erfenis te zegevieren

Hilton Head Island, South Carolina – Wat een geweldige mix van dynamiek, het karakter van Jordan Spieth.

Verwant: Laatste klassement | Winnaartas: Jordan Spieth, RBC Heritage

Je kunt je ogen niet van hem afhouden, want hij is doordrenkt met grind en heeft in elk gaatje een kans. Je houdt niet van zijn winkansen, want ineens is de vleermuis niet zijn vriend.

Spieth’s nieuwe oefenschietroutine, die overeenkomsten vertoont met Alex Noren, kan soms ook een beetje inspannend zijn om naar te kijken. Maar hij heeft nog steeds van die knoppen die pure magie produceren, wat helemaal raar is.

Voorstellen en praten. Je denkt dat je gewoon wilt dat hij het doelwit raakt. Dan beweegt en praat hij meer en je realiseert je, nee, je wilt niet dat Spieth het schot raakt, dus hij beweegt en praat meer.

Toen alle cijfers werden gekraakt in de rauwe en leuke zondagse finale van RBC Heritage, stond Spieth op nummer 60 in Strokes Gained: Putting. Hij had drie doelpunten te maken in 11 om drie te verliezen voor de leiding. Hij miste pogingen van een vogel van 11 voet bij 15 en 14 voet op de 16e. Oh, en het stikte hem nog steeds dat hij onvoorzichtig en onverklaarbaar zwaaide naar, en Micht, die zaterdag de 18e in de 18e hole sloeg.

Een ontembaar aantal obstakels, nietwaar? Vooral de onvergeeflijke geest van zaterdag die hem in shock bracht.

“Ik wist dat het (de hik) op mijn 18e me zou kosten, en ik hoop dat het op de een of andere manier zal gebeuren, want als het niet gebeurt, dan speel ik vandaag erg middelmatig”, zei Speth.

Onbegrijpelijk, hoeveel dingen leken zich op te stapelen tegen Spieth, tot het punt waar hij was waar golfers nooit graag zijn – zonder controle over de situatie. “Ik had veel dingen nodig om goed te gaan”, gaf hij toe. “Het is een beetje een verrassing.”

Een wilde en gekke verrassing was het, want van Patrick Cantlay, die de play-off onder controle leek te hebben, tot Shane Lowry, die de hele wereld aanpakte met gelijke nummers 12 en 13 en een voorsprong van één treffer had. Lopend naar de 14e tee, naar een willekeurig aantal andere genomineerden (Harold Varner III, Eric van Roen, Sepp Straca), lijkt de winnaar iemand anders dan Jordan Spieth te zijn.

Zegen het jonge Texaanse hart, hij begreep waarom het misschien een beetje geschrokken was om daar als play-offwinnaar op Cantlay te zitten.

“(Er zijn van die weken) waarin je het gevoel hebt dat je goed hebt gespeeld, maar niet goed genoeg om te winnen, en ik had echt het gevoel dat dit die week was”, zei Speth, die op 28-jarige leeftijd voor de dertiende keer in zijn carrière won op de PGA TOUR .

Niet dat Spieth niet wat checks deed om zichzelf een kans te geven, want dat deed hij zeker. De charme van de vroege ronde op par-5’s (een hole-shot hole voor een adelaar in de tweede en een afvoer van 45 voet voor de adelaar in de vijfde) vervaagde snel nadat Spieth een slechte bogey maakte in de negende en derde. Een ongelukkige klap om 11 uur.