Jenny Gibbons vertelt over haar rol in de terugkeer van Canada naar de maan

Over haar mentoren en inspiratie

Mijn ouders zijn onze gidsen in de wereld om ons heen. En daar heb ik echt profijt van gehad. Sommige van mijn familieleden zijn ook ingenieur, en dat werd later belangrijk. We hebben het grote geluk dat we uit een toonaangevend ruimtevaartland komen en dat we rolmodellen als Roberta Bondar en Marc Jarneau hebben. Maar ik denk dat ik het meeste profijt heb gehad van de mensen die dicht bij mij stonden: leraren, collega's en professoren die in mij investeerden, echt luisterden naar wat ik wilde studeren en mij aanmoedigden. Toen ik voor het eerst naar Montreal verhuisde om aan de McGill University te studeren, had ik het gevoel dat overal waar ik keek mogelijkheden waren om te leren en te groeien. Het was een zeer rijke omgeving. Toen ik later naar Cambridge University in Groot-Brittannië verhuisde, had ik een soortgelijke ervaring. Daar heb ik mij voor het eerst aangemeld bij de CSA. Deze omgevingen zijn van cruciaal belang geweest bij het vormgeven van wat ik waardeer, wat ik wil studeren en wat ik wil blijven onderzoeken naarmate ik verder kom in het leven.

Op haar ruimtereis

Mijn collega's, vrienden en familie spoorden mij aan om te solliciteren voor de astronautenwervingscampagne van de Canadian Space Agency. Ik was net begonnen als nieuwe professor in Cambridge, en iedereen die in de academische wereld werkt, weet dat het eerste jaar erg stressvol is qua werkdruk. Ik moest het beoordelings- en sollicitatieproces met elkaar combineren, wat op zichzelf al een wervelwind was. We hebben het allemaal besproken: jouw reactie in overlevingsscenario's, fysieke tests, hoe je in groepen werkt, hoe je problemen oplost, je robotica-expertise… Toen we eenmaal waren geselecteerd, verliep alles snel. Joshua (Kotrick) en ik werden aangekondigd op Canada Day 2017 en waren half augustus in Houston, Texas aan het trainen. Hoewel ik enthousiast was en wilde meedoen, had ik niet echt de verwachting dat ik geselecteerd zou worden. Maar toen ik terug werd uitgenodigd, vertelde iemand me dat ik misschien niet het volledige plaatje kende. Misschien moet ik een stap terug doen en hen de beslissing laten nemen waarvoor zij bevoegd zijn. Dit besef was voor mij absoluut een verandering van perspectief.

Over haar back-uprol in de film Artemis II

Deze rol zal zeer specifiek zijn voor een bepaalde reis. In de eerste plaats zal het zijn rol zijn om de bemanning op alle mogelijke manieren te ondersteunen. Als er zich een situatie voordoet waarin Jeremy Hansen deze zetel niet kan vervullen, zal ik deze vervullen – maar dat komt zeer zelden voor. Ik hoop echt dat Jeremy zich bij deze missie aansluit. Hij is een betrouwbare en uitzonderlijke astronaut; Hij is zeer geschikt voor deze taak. Hoewel ik de mogelijkheid onderken, zal dit mijn ondersteunende werkzaamheden zeker niet belemmeren. De verwachting is zelfs dat ik tijdens de ontwikkeling van deze rit als een andere vertegenwoordiger van de bemanning zal dienen, wat erg gaaf is. Het is onze terugkeer naar de maan!

Op een toekomstige eigen missie

Ik kan hopen dat het op de een of andere manier zal gebeuren, maar dat is niet aan mij. Het hangt af van de behoeften van het ruimteprogramma en wat het beste is voor Canada. Ik zou meer dan blij zijn om gewoon te gaan. Het grote plaatje voor Canada is belangrijk voor mij, en ik geloof echt dat de ruimtevaart het juiste gebied is waarin ons land kan investeren. We hebben veel problemen waarvoor we momentum nodig hebben om op te lossen, en ruimte is een heel belangrijke manier om dat momentum te krijgen. Of het nu gaat om voedselzekerheid, klimaatverandering, communicatie of gezondheidszorg, ik denk dat de ruimtevaart een manier is om vooruitgang te boeken op al deze kwesties. Dus hoe Canada ook kiest om te investeren, ik hoop dat ik als persoon in die capsule op die vlucht in die behoefte kan voorzien. Ik zou graag meedoen.