Italiaanse rockers Manskin vinden het leuk om genderstereotypen te vervagen

ROME – Enkele jaren geleden waren het vier tieners die op de werven van Rome werkten. Tegenwoordig genieten de leden van de rockband Maneskin van aanbidding na het winnen van het Eurovisie Songfestival en stijgen ze constant in de Spotify-hitlijsten.

Met hun biseksuele outfits, in-your-face video’s en wat hun leadzanger ‘healing rage’ noemt, vertellen ze The Associated Press dat ze een explosie hebben die stereotypen vervaagt.

De Maneskin-leden namen een pauze van de high-octane artistieke routine en zaten dinsdagavond een half uur op een bank in een hotel in Rome om na te denken over hoe ze van plan zijn hun hervonden roem te gebruiken.

“We voelen ons vrij om alles te dragen waar we ons goed bij voelen, en we proberen ook een boodschap te sturen over het niet duidelijk zijn over al dit soort stereotypen, tussen gendernormen en zo”, aldus gitarist Victoria De Angelis. “We denken dat het oké is om te dragen wat je een goed gevoel over jezelf geeft.”

Wat ze ook doen – de elegante categorieën in het proces uitdagen – muziekluisteraars zijn er dol op. Op de dag van het interview stond Manskin’s “Beggin” op nummer 1 in de wereldwijde lijst van Spotify, met meer dan 6,8 miljoen streams. Hun Eurovisie-winnende nummer, “Zitti e Buoni” (Italiaans voor “zwijg en handel”) stond op de 77e plaats, met ongeveer 1,1 miljoen streams.

In Italië, dat bekend staat om de export van wijn, kaas, Ferrari en designermode, geen rockbands, kreeg Maneskin’s “I Wanna Be Your Slave” bijna 300.000 kanalen.

toen ze begonnen, De Angelis, nu 21; zanger Damiano David, nu, 22; Gitarist Thomas Raggi en drummer Ethan Torchio, beiden 20 jaar oud, kunnen niet eenvoudiger zijn als rockband in Rome.

“Stel dat het, zeker vanuit het oogpunt van de staat van de bands, vooral de opkomende bands, niet zo gemakkelijk is”, zei De Angelis, die naadloos switchte tussen Engels en Italiaans. Ze herinnerde zich hoe ze het moeilijk vonden om plaatsen en evenementen te vinden waar ze konden optreden. Dus begonnen ze op straat te spelen.

Het probleem is vooral van toepassing op bands, zei David, “terwijl er voor individuele artiesten, vooral in de indiemuziek en hiphopsector, veel nieuwe artiesten groeien in Rome.”

Uren eerder waren de Maneskin-leden zachtaardig maar blijkbaar blij dat burgemeester Virginia Raggi (geen familie van de gitarist) ter ere van hen kleine replica’s had gepresenteerd van Lupa, de pleegmoeder die een symbool is van Rome, een passende prijs voor de vermenging van genres van de band .

Gevraagd naar hun vaak boze woorden, zei David dat hun ontevredenheid over de moeilijkheid van lokale rockbands in Italië hun vastberadenheid om te slagen alleen maar vergroot. “We zijn het nooit eens geweest met deze manier van kijken. Het heeft ons de genezende kracht en woede gegeven om dit soort situaties te veranderen.”

Naast hun eigen ontwikkeling werd Maneskins rockmuziek ook weerspiegeld in de langzame vooruitgang van de Italiaanse samenleving.

Het politieke debat woedde over een haperend wetsvoorstel in de Italiaanse Senaat om de bescherming tegen haatmisdrijven voor degenen die het doelwit zijn van racisme en antisemitisme uit te breiden tot homofobie en transfobie. Rechtse leiders willen dat bepalingen over genderidentiteit uit het wetsvoorstel worden geschrapt.

Met hun royale gebruik van eyeliner, gelakte nagels, kostuums die genderstereotypen uitdagen en video’s die interacties tussen mannen en vrouwen laten zien, zetten kunstenaars voortdurend hun genderidentiteit in de tang.

Hun woorden omvatten vaak een reeks potentiële identiteiten en rollen. “I Want To Be A Champion / I Want To Be A Loser”, zingt David in “I Want To Be Your Slave”.

“Je groeit gewoon op en krijgt te horen wie je bent en wie je zou moeten zijn. En je kunt niet eens contact maken met jezelf en begrijpen wie je werkelijk bent of van wie je houdt”, zei De Angelis. “Maar neem nu een kans, mensen zijn ‘een beetje meer open’.

Bij die woorden leunde David naar voren en hield twee vingers bij elkaar om aan te geven dat openheid in Italië nog een grote afstand had om transgender- en homogelijkheid te bereiken.

Said de Angelis: “Ik vind het absoluut beschamend dat er nog steeds geen wet is om een ​​hele klasse te beschermen die dagelijks wordt gediscrimineerd.”

Torchio, die het grootste deel van het interview aan de verlegen kant was, knikte krachtig goedkeurend.

De band staat te popelen om een ​​internationale tour te beginnen na verschillende verboden op grote evenementen tijdens de COVID-19-pandemie en hoopt te profiteren van het Eurovisie-moment in de schijnwerpers.

“Nadat we het Eurovisie Songfestival hadden gewonnen, hadden we natuurlijk enorm veel nieuwe kansen om contact te maken met dit internationale publiek, en we zijn er erg blij mee, want dit is waar we altijd van hebben gedroomd”, zei David. “Dus het is als een droom die uitkomt.”

De organisatoren kondigden de verschijning van Maneskin aan in Lokeran, België, op 5 augustus; Praag op 13 augustus. Gydnia, Polen, op 19 augustus; en Schijndel, in Nederland, op 4 september. Het Nederlandse evenement brengt ze terug naar het land waar ze hun Eurovisie-overwinning behaalden.

Totdat ze het podium betreden, oefent de band minimaal vijf uur per dag, zowel samen als individueel,

“Het is belangrijk om je instrument te bestuderen en expressiever en comfortabeler te zijn met je instrument,” zei Raggi.

De Angelis zei echter: “We kunnen niet wachten om weer op het podium te staan ​​en eindelijk al onze nieuwe fans over de hele wereld te ontmoeten.”