Is de super-geest aap fysica van het universum?

In dit tweede deel van de discussie in Conferentie in Dallas Over wetenschap en geloof (2021), filosoof Steve Meyer Bespreekt de methoden die worden gebruikt door de baanbrekende astronoom Fred Hoyle (1915-2001) Omgaan met het feit dat lijkt op het universum verfijnen voor het leven. Howell veel geciteerd De opmerking over het onderwerp was: “De logische interpretatie van de feiten geeft aan dat de supergeest is samengekomen met de natuurkunde, evenals met scheikunde en biologie, en dat er in de natuur geen blinde krachten zijn die het waard zijn om over te praten.” Dat was een verontrustende gedachte voor Hoyle, die een bekende atheïst was, en hij zocht zeker naar manieren om die te overwinnen. Hoe was het tarief?

Dr. Mayer, auteur van het boek De terugkeer van de God-hypothese (Harper One, 2021), een weerspiegeling van de strijd van Hoyle. (Een voorbeeld van het boek is hier.) Dit is het tweede van vier delen van de hadith-tekst. deel een hier. Tom Gilson hij is een bemiddelaar Audionotatie:

Stephen C. Mayer: Nu heeft Sir Fred Hoyle, een Britse astronoom en astrofysicus, enkele van de belangrijkste fijnafstemmingsparameters ontdekt. In het begin van zijn carrière was Hoyle een fervent atheïst. In feite was het Geciteerd gezegde Dat wil zeggen: “Religie is niets anders dan een wanhopige poging om een ​​uitweg te vinden uit de werkelijk verschrikkelijke situatie waarin we ons bevinden.” [Harper’s Magazine, 1951] Hij zei verder dat mensen hem niet mochten omdat hij de hoop wegnam door dat soort dingen te zeggen.

Hoe dan ook, Hoyle heeft aan theorieën gewerkt om het te doen koolstof gevormd. En hij werd getroffen door een groot mysterie, namelijk: waarom is er zoveel koolstof in het universum? Hij realiseerde zich dat koolstof erg belangrijk is, omdat koolstof is gemaakt van lange ketenachtige moleculen die essentieel zijn voor het bestaan ​​van elke levensvorm. Zonder koolstof is er geen mogelijkheid van leven.

Hij begon na te denken over de verschillende manieren waarop koolstof gevormd kan worden. Hij werkte aan de nucleaire structuur van sterren en hoe de elementen groter dan helium en waterstof zich in sterren zouden kunnen vormen terwijl ze branden. Hij stond voor een mysterie. Natuurkundigen dachten dat de manier om zwaardere elementen te bouwen was om wat ze noemden nucleonen – neutronen of protonen – één kern tegelijk toe te voegen.

Dus als er een bestand is helium Een atoom heeft twee neutronen en twee protonen. Om bij koolstof te komen, dat zes neutronen en zes protonen heeft, is het idee [was] Je voegt één neutron en één proton tegelijk toe, geleidelijk ophopend in een zwaarder chemisch element. Het probleem is dat er iets is genaamd 5-kernige scheur, Dat is gewoon een manier om te zeggen dat wanneer je één kern toevoegt aan een heliumatoom – of het nu een proton of een neutron is – het atoom onstabiel is. Het heeft een kleine verdwijnende halfwaardetijd.

Je kunt het zien als een soort ladder waarbij je de treden mist. Je kunt helium krijgen van waterstof. Maar voorbij helium komen naar iets zwaarders is onmogelijk, want wanneer je één kern toevoegt, is deze chemische toestand onstabiel en verdwijnt onmiddellijk.

Een andere theorie was dat misschien drie heliummoleculen allemaal tegelijk botsen om koolstof te vormen [molecule]. Helium heeft een atoomgewicht van vier. En als je er drie hebt, krijg je er 12; Dat zouden zes neutronen zijn, zes protonen – dat zou goed zijn om te gaan. Maar de kans dat drie heliumatomen tegelijk zouden botsen, was, nogmaals, erg klein.

Dus Hoyle en andere wetenschappers waren verbaasd: “Hoe kunnen we koolstof krijgen om zich te vormen? Hoe verklaren we de verbazingwekkende overvloed aan koolstof in het universum die leven mogelijk maakt?”

Wat hij uiteindelijk suggereerde, was dat helium zich zou combineren met een zwaarder element dat bekend staat als: berylliumdie een atoomgewicht van acht heeft. En dit was mogelijk omdat je twee helium kunt krijgen om beryllium te maken, dan kun je beryllium en één helium maken en dan koolstof krijgen.

Maar daar was ook een probleem mee. Wanneer beryllium-8 en helium-4 worden gecombineerd, wat resulteert in een koolstofmolecuul met een energieniveau bovenstaande Standaard koolstof, de koolstof die we om ons heen zien. In feite had hij een dossier resonantieniveau Van 7,65 MEV (Mega-elektronvolt). Dat was eerlijk wie welke Actiever dan gewone koolstof. Dus Hoyle wees een vriend aan bij Caltech, een natuurkundige genaamd Willie Fowler En vroeg hem of hij wat experimenten wilde doen om te zien of er een bestand was [natural] Een vorm van koolstof die dit hogere resonantieniveau heeft.

Heb dat daar gevonden. Maar toen Hoyle hierover begon na te denken, realiseerde hij zich dat er veel dingen precies in sterren zouden moeten zijn om koolstof te produceren bij deze resonantie. Vooral om beryllium en helium te combineren, moeten ze snelheden bereiken die hoog genoeg zijn om hun afstotende elektromagnetische krachten te overwinnen. Maar de sterren moeten heet genoeg zijn om die kritische snelheden te genereren. Maar dit zal alleen gebeuren als de zwaartekracht terwijl je de atomen samentrekt – om die elektromagnetische krachten te overwinnen – precies goed is tijdens het stellaire nucleaire syntheseproces. Als de aantrekkingskracht binnenin de sterren erg zwak is, zal de temperatuur niet genoeg stijgen om de atomen te laten combineren om dit hoge energieniveau te verkrijgen. Maar als de zwaartekracht te sterk is, zal nucleosynthese heel snel plaatsvinden en zullen de sterren heel snel verbranden. En we zullen nooit stabiele planetenstelsels hebben om in te leven.

Het was dus een mysterie. Het lijkt erop dat om koolstof te kunnen vormen, de zwaartekrachten zeer nauwkeurig moeten worden afgestemd en perfect in balans moeten zijn met de elektromagnetische krachten. En het blijkt dat dit nog maar het topje van de ijsberg is.

Er was een hele reeks zogenaamd kosmisch toeval, waarbij alles waar moet zijn om uit te leggen wat nodig is voor het leven. Om koolstof te produceren, volgen hier vijf van deze kosmische toevalligheden:

1. De zwaartekracht (wat natuurkundigen) [call] krachtconstante) die de exacte zwaartekracht bepaalt, moet exact waar zijn. Als het groter was, zouden de sterren erg heet zijn en zeer snel en ongelijkmatig branden. Als de zwaartekracht constant was en de zwaartekracht kleiner, zouden de sterren zo koud blijven dat kernfusie nooit zou ontbranden. Er zal dus geen productie van zware elementen plaatsvinden.

2. De elektromagnetische krachtconstante moet nauwkeurig worden uitgebalanceerd. Als het groter was, zou er geen chemische binding plaatsvinden en zouden elementen die zwaarder zijn dan 1 boor te onstabiel zijn voor splijting. Als het kleiner is, zal het niet voldoende zijn om een ​​chemische binding tot stand te brengen. En zo ging hij.

3. en 4. De andere fundamentele krachten van de natuurkunde, de zogenaamde sterke kernkracht en zwakke kernkracht, moeten precies in evenwicht zijn. Als een van deze krachten te groot of te klein is vanwege zeer kleine fracties, is er geen mogelijkheid van vorming van stabiele elementen. Fundamentele levenschemie zou onmogelijk zijn en we zouden geen wereld hebben die leven mogelijk zou maken.

5. Bovenal blijkt dat de basiseenheden van materie, de quarks, waarvan protonen en neutronen zijn gemaakt, zeer nauwkeurige massa’s moeten hebben om de juiste kernreacties te laten plaatsvinden die de juiste elementen zouden produceren, zoals koolstof en zuurstof, die nodig zijn voor een levengevend universum. In het geval van massa-quarks zijn er up- en down-quarks. Er moet gelijktijdig aan negen afzonderlijke reeksen criteria worden voldaan om de basischemie van het leven mogelijk te maken.

Toen Howell over dit alles begon na te denken, bedacht hij dat we in een soort Goudlokje-universum leven, waar alles in orde was. De krachten waren niet te sterk en ook niet te zwak. De menigte was niet te groot en niet te klein. En hij begon zijn krachtige, atheïstische materialistische kijk op de wereld te heroverwegen…

volgende: Hoe nauwkeurig was het debuut van ons universum? De geest manipuleert.

–

Hier is het eerste deel: Als DNA een taal is, Wie is de spreker? Filosoof Steve Meyer vertelt over het belang van de Francis Crick-sequencinghypothese, die aantoonde dat DNA de taal van het leven is. Wat voor soort spreker kan een taal uiten die levende dingen voortbrengt? Is het variabiliteit in een multiversum of intelligentie die buiten de natuur ligt?

Misschien vind je het ook leuk om te lezen: Het leven is zo geweldig Hij is griezelig. Een wiskundige die statistische methoden gebruikt om de fijnafstemming van machines en moleculaire systemen in cellen te modelleren, reflecteert… Elke afzonderlijke cel is als een stad die niet kan functioneren zonder een complex netwerk van diensten die allemaal moeten samenwerken om het leven in stand te houden.