Influenza Een H5N1-virus is gedetecteerd bij melkkoeien in zes staten in de Verenigde Staten

Vogelgriep (vogelgriep) is een zeer besmettelijke virusinfectie die vooral vogels treft. Een nieuwe opkomende stam van vogelgriep 2.3.4.4b heeft zich sinds eind 2020 over de hele wereld verspreid en wordt door trekvogels via specifieke routes vervoerd. Dit benzoaat heeft een aanzienlijke impact op de vogelpopulaties, met ernstige gevolgen voor het milieu en aanzienlijke economische verliezen voor pluimvee over de hele wereld. In zeldzame gevallen kan het virus zoogdieren of vogels infecteren, wat indirecte gevolgen veroorzaakt. De afgelopen jaren zijn er verschillende indirecte uitbraken waargenomen waarbij meer dan 200 soorten betrokken waren, waarvan de meest recente ijsberen op Antarctica. Nauw contact met besmette dieren kan betekenen dat het virus zich kan verspreiden en mensen kan infecteren, en dit gaat gepaard met een aanzienlijk hoog sterftecijfer.

Eind maart 2024 werd in de Verenigde Staten een H5N1-uitbraak in meerdere staten onder melkkoeien ontdekt. In wat begon als een mysterieuze ziekte die melkveestapels in Texas trof, heeft het Amerikaanse ministerie van Landbouw (USDA) een zeer pathogene stam van het virus ontdekt in kuddes in de Verenigde Staten. De staten Texas en Kansas. Getroffen dieren ontwikkelden symptomen waaronder verlies van eetlust, lichte koorts en verminderde lactatie. Dit was de eerste keer dat het H5N1-virus werd gedetecteerd bij vee, wat aanleiding gaf tot bezorgdheid over mogelijke transmissieroutes en de bredere impact op de zuivel- en vleesindustrie. Tot op heden is H5N1 gedetecteerd in meer dan een dozijn kuddes uit zes staten: Texas, Kansas, Michigan, New Mexico, Idaho en Ohio.

In Texas vertoonden andere dieren in de buurt van de getroffen boerderijen – wilde vogels en katten – ook tekenen van ziekte en testten positief op het virus. De exacte omvang van de verspreiding van H5N1 bij runderen is nog niet bevestigd, omdat runderen niet routinematig worden getest op vogelgriep en de symptomen relatief mild zijn, waardoor de mogelijkheid bestaat dat andere geïnfecteerde kuddes onopgemerkt blijven. De eerste detecties eind maart in Texas, Kansas en Michigan lieten geen specifiek transmissiepatroon zien. Gezien de snelheid waarmee de infectie zich onder kuddes verspreidt, is overdracht van het virus binnen vee nog niet uitgesloten. Er zijn nog steeds onderzoeken gaande om de exacte bron van de verspreiding van de ziekte onder koeien te bepalen.

Vervolgens werd in april 2024 in Texas een menselijke infectie met H5N1 gemeld. De besmette persoon was naar verluidt in contact geweest met koeien waarvan werd aangenomen dat ze besmet waren met het virus. Gelukkig had de patiënt een milde ziekte, met symptomen zoals roodheid van de ogen, en herstelde hij na behandeling met antivirale middelen. Naar aanleiding van deze zaak benadrukten de Centers for Disease Control and Prevention dat het risico op infectie bij mensen laag blijft, hoewel mensen met langdurige of nauwe blootstelling aan met H5N1 geïnfecteerde dieren, zoals landarbeiders, een groter risico lopen. Dit is het tweede geval van menselijke H5N1-infectie dat in de Verenigde Staten is gemeld, terwijl een eerder geval in 2022 uit Colorado werd gemeld.

Menselijke infecties met H5N1 zijn zeldzaam, maar zijn in verschillende landen sporadisch gemeld. H5N1-infectie bij mensen kan variëren van milde symptomen van ooginfectie tot ernstige ziekten, waaronder longontsteking en overlijden. Sinds 2003 zijn bij de WHO ruim 800 sporadische gevallen van H5N1 bij de mens gemeld uit meer dan twintig landen, met een sterftecijfer van 53%. In januari 2024 namen de zorgen over het H5N1-vogelgriepvirus in Zuidoost-Azië toe toen Cambodja twee menselijke gevallen meldde, waarvan er één op tragische wijze de dood tot gevolg had. Onlangs werd ook in Vietnam een ​​dodelijk geval van H5N1-infectie gemeld.

Genoominzichten

De onderzoekers hebben het H5N1-virus van zowel geïnfecteerde Texaanse koeien als het menselijke geval gesequenced en ontdekten dat beide virussen behoren tot clade 2.3.4.4b van het H5N1-virus, waarbij één kleine mutatie in de menselijke stam mogelijk verband houdt met aanpassing bij zoogdieren. Deze verandering heeft het potentieel voor overdracht van mens op mens echter niet vergroot, en het algehele risico voor de volksgezondheid blijft laag volgens de Centers for Disease Control and Prevention. Sinds eind 2021 heeft H5N1-clade 2.3.4.4b zich verspreid onder wilde vogels in de Verenigde Staten, wat uitbraken bij pluimvee en sporadische infecties bij zoogdieren heeft veroorzaakt, waaronder een recent geval in Texas.

Mondiaal gezien waren er in 2023 ook potentiële overloopgebeurtenissen waarbij H5N1 verband hield met zeehondensterfte in Rusland en infecties bij zeezoogdieren in Peru. Begin 2023 wezen dode zeehonden in Rusland en geïnfecteerde zeezoogdieren in Peru erop dat het H5N1-virus mogelijk van vogels op zoogdieren wordt overgedragen. Bovendien heeft Groot-Brittannië de dood van andere dieren, waaronder otters en vossen, gemeld als gevolg van het H5N1-virus. Deze incidenten benadrukken de noodzaak van verder onderzoek om te begrijpen hoe het H5N1-virus evolueert en zijn potentieel om zich aan verschillende soorten aan te passen.

Samenvattend: hoewel het huidige risico van H5N1-overdracht op mensen als laag wordt beschouwd, zal een gecombineerde aanpak van ziektesurveillance en monitoring van de genetische samenstelling van het virus (genomische surveillance) van cruciaal belang zijn voor het beheer van uitbraken.

(Bani Joli is senior wetenschapper bij Karkinos Healthcare en Vinod Sakaria is senior consultant bij Vishwanath Cancer Care Foundation)