In beeld: Inwoners van Libanese grenssteden keren terug naar hun huizen tijdens een wapenstilstand in Gaza | Nieuws over het Israëlisch-Palestijnse conflict

Toen er zaterdag, de tweede dag van een vierdaags staakt-het-vuren tussen Hamas en Israël, een ongemakkelijke rust neerdaalde aan de grens met Zuid-Libanon, keerde het leven terug in de dorpen die ontdaan waren van hun inwoners – althans voor een korte tijd.

Gesloten winkels gingen weer open, auto’s reden door de straten en in een grensstad poseerde een gezin op een picknick voor foto’s voor grote, felgekleurde letters met de tekst: ‘IK BEN [HEART] “Adissa” – de naam van de stad

Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie zijn sinds het begin van de oorlog in Gaza ongeveer 55.500 Libanezen ontheemd geraakt als gevolg van botsingen tussen de Libanese gewapende groepering Hezbollah en Israëlische strijdkrachten.

Bij de gevechten kwamen in Libanon meer dan honderd mensen om het leven, waaronder ruim een ​​dozijn burgers – onder wie drie journalisten – en twaalf mensen aan Israëlische zijde, waaronder vier burgers.

Hoewel Libanon en Hezbollah officieel geen partij waren bij de wapenstilstand tussen Israël en Hamas, leidde deze stopzetting tot een stopzetting van de dagelijkse uitwisseling van raketten, artilleriegranaten en luchtaanvallen. Sommige Libanezen maakten van de gelegenheid gebruik om hun beschadigde huizen te inspecteren of hun bezittingen op te halen.

Abdullah Qutaish, een gepensioneerd schoolhoofd, en zijn vrouw Sabah ontvluchtten op de tweede dag van de botsingen hun huis in het dorp Houla – dat direct tegenover een Israëlische militaire positie aan de andere kant van de grens ligt. Ze gingen bij hun dochter in het noorden logeren en lieten hun olijfboomgaard achter toen het oogstseizoen begon.

Vrijdag keerden ze terug naar huis en naar een boomgaard waar niet-geoogste olijven aan de takken lagen te drogen.

Sabah zei: “We hebben het seizoen verloren, maar het gaat goed met ons… en dit is het belangrijkste.”

‘Als God het wil, blijven we in ons huis als de situatie zo blijft.’