“Ik wil mijn stempel uitwissen”: de vrouwen die voor dit paradijselijke eiland zorgen

Kehnya McKay is misschien pas elf jaar oud, maar ze is zich terdege bewust van de klimaatcrisis.

Ze weet dat het verlies van bomen de zuurstof vermindert en dat gedumpt afval zeeschildpadden doodt die de oceaan om hen heen gezond houden.

“Jonge mensen moeten de aarde redden”, zegt ze met een ernst die haar leeftijd logenstraft.

Het is pas maart, maar de zon buiten is al verzengend heet, wat een uitdaging vormt voor de elektrische ventilatoren die dapper vechten om het klaslokaal van Kih'Nyiah koel te houden.

In Antigua zijn, net als in de rest van het Caribisch gebied, de gevolgen van klimaatverandering een dagelijkse realiteit, die tot uiting komt in terugtrekkende stranden, verergerende orkanen, slopende droogtes en steeds verstikkende zomers.

Maar sommige eilandbewoners vechten terug.

Kahniya is een van de ruim zestig meisjes en jonge vrouwen die zijn opgeleid als kustwachter en belast zijn met het planten van inheemse bomen om kusterosie te vertragen, het beschermen van nestplaatsen voor bedreigde schildpadden en het maken en beheren van strandboxen.

Het project, opgezet door de lokale NGO Adopt-a-Coastline, was zo’n succes dat het afgelopen augustus werd geselecteerd voor een subsidie ​​van $100.000 (£80.000) van de UN Global Environment Facility (GEF). geselecteerd uit 600 aanmeldingen. .

Deze financiering zal uitbreiding naar nog drie kleine Caribische eilanden mogelijk maken – Antigua's zustereiland, Barbuda, evenals Nevis en Carriacou – later dit jaar.

Een belangrijk onderdeel van het werk is het aanmoedigen van vrouwen en meisjes om “een grotere stem te hebben”, legt Kat Pyles, uitvoerend directeur van Adopt-a-Coastline, uit.

Traditionele genderrollen zijn nog steeds diep verankerd in een groot deel van het Caribisch gebied, en het project heeft tot doel de volgende generatie vrouwen nieuwe vaardigheden, zoals het verzamelen en analyseren van milieugegevens, bij te brengen en hen te inspireren leiderschapsrollen op zich te nemen.

De directeur van de Kih'Nyiah-school, Reona Shaw Joseph, was blij om mee te doen door een groep kinderen bijeen te roepen om deel te nemen aan het opruimen van het strand.

“We moeten kinderen leren zorg te dragen voor wat we hebben, zodat het in de toekomst kan blijven bestaan”, zegt ze.

“Het is belangrijk om meisjes een ander pad te wijzen; niet iedereen kan zomaar bij de overheid gaan werken”, voegt ze eraan toe, verwijzend naar de opgeblazen publieke sector van het land.

Kaisha Joseph is degene die een beetje overtuigingskracht nodig heeft.

Op vierentwintigjarige leeftijd droomt de jonge parlementariër er niet van om in de regering te werken, maar om deze te leiden en op een dag de eerste vrouwelijke premier van het land te worden.

Maar voorlopig heeft ze haar zinnen gezet op het meenemen van haar jongere leeftijdsgenoten door de inspanningen van Adopt-a-Coastline te ondersteunen.

“We hebben in Antigua en Barbuda een cultuur ontwikkeld waarin mannen bepaalde rollen krijgen toebedeeld, en veel vrouwen neigen nog steeds naar banen als vroedvrouwen, leraren en secretaresses”, vertelde ze aan de BBC.

“Ze helpen het liefst van achteren en laten de mannen vooruit.”

Retirement Beach aan de westkust van Antigua is een van de vele stranden die in het kader van het programma zijn goedgekeurd en mogen worden schoongemaakt en verzorgd door vrijwilligers uit de lokale gemeenschap.

Kaisha wijst naar de dozen die het team heeft gemaakt van afgedankte banden die anders naar de stortplaats zouden gaan die stilletjes in de verte rookt.

Hier omringen zeedruifbomen het witte albasten zand, waardoor een ansichtkaartachtig beeld ontstaat dat de toeristen verblindt die elk jaar naar dit zonnige eiland trekken.

Maar de regelmatige toestroom van bezoekers betekent ook een constante hoeveelheid afval, die het kleine land met zijn schamele middelen moet aanpakken. Alleen al vandaag de dag zijn er vier gigantische cruiseschepen te zien in de haven van de hoofdstad.

Nog enkele duizenden bezoekers, waaronder tientallen wereldleiders, zullen volgend jaar mei arriveren wanneer Antigua gastheer is van de Vierde Conferentie van de Verenigde Naties over kleine eilandstaten in ontwikkeling. Het evenement heeft tot doel de capaciteit van kleine eilanden zoals dit, die de ergste gevolgen van de klimaatverandering ondervinden, te beoordelen op het gebied van duurzame ontwikkeling en overeenstemming te bereiken over een weg voorwaarts.

Bijdragen van jonge vrouwen als Kaisha zullen van cruciaal belang zijn. “We zijn misschien een klein land, maar we moeten onze stem laten horen”, zegt ze.

Caroline Berry, van het ministerie van Jeugdzaken van de regering, zegt dat hoewel steeds meer vrouwen nu hoger onderwijs volgen, ze nog steeds moeite hebben om een ​​baan in het hogere management te bemachtigen.

“Als we ze vanaf jonge leeftijd empoweren, zullen we onze gemeenschappen zien transformeren”, zegt ze.

Adopt-a-Coastline helpt meisjes ook een bescheiden inkomen te verdienen door hen te leren sieraden, vogelhuisjes en zitstokken te maken van afval uit zee, om ze vervolgens in de liefdadigheidswinkel te verkopen.

De NGO werd in 2009 opgericht door Jennifer Meranto, die er al jarenlang woont.

“Ik heb de afgelopen twintig jaar al het afval verzameld dat ik aan Antigua heb bijgedragen. Mensen hebben de misvatting dat als ze iets weggooien, het ook weggaat. Maar dat is niet het geval oceaan”, legt ze uit. “Ik wil mijn vingerafdruk wissen.”

Jennifer begon met het verwijderen van 1.000 zakken afval van de stranden van het eiland.

Anderen begonnen zich aan te sluiten en de organisatie breidde zich organisch uit.

Voor Kat is een belangrijk aspect van het project het gevoel van welzijn dat voortkomt uit de nabijheid van de oceaan. Ze kijkt ernaar uit om het bedrijf in de hele regio uit te breiden. Ze zegt dat de ideeën en ervaringen die kinderen opdoen, zullen worden meegenomen naar de volwassenheid en de mogelijkheden die voor hen beschikbaar zijn, zullen vergroten.

Kaisha is het daarmee eens. “Op dit moment vervullen mannen vooral besluitvormingsrollen”, voegt ze eraan toe. “We hebben ook vrouwen nodig. Ik wil hen aanmoedigen om zoveel mogelijk ruimte in te nemen, op te komen voor waar ze in geloven en daarover te praten.”