Ik vond een schokkend overvloedig leven in het donker onder de Antarctische ijsplaat

Diep in het ijs van de Ekström-ijsplaat op Antarctica is er niets dan volledige duisternis.

Welnu, totale duisternis en een bloeiend ecosysteem bestaan ​​​​al duizenden jaren, volgens een nieuw onderzoeksartikel van onderzoekers uit het VK en Duitsland.

“Deze ontdekking van zoveel leven dat in deze extreme omstandigheden leeft, is een complete verrassing en herinnert ons eraan hoe uniek en zo speciaal het zeeleven van Antarctica is,” zegt hoofdauteur en zeebioloog bij de British Antarctic Survey David Barnes.

“Het is verbazingwekkend dat we bewijs hebben gevonden van veel diersoorten, waarvan de meeste zich voeden met microalgen (fytoplankton) en toch kunnen planten noch algen in deze omgeving overleven. Dus de grote vraag is hoe deze dieren hier leven en gedijen?”

De onderzoekers gebruikten heet water (We maken geen grapje) om twee relatief kleine putten te boren Extrum ijsplaat In Oost-Antarctica in 2018. Een van de gaten dompelde 192 meter (630 voet) ijs in 58 meter vloeibaar water, terwijl de andere meer dan 190 meter ijs en 110 meter water eronder stroomde.

Wat ze aantroffen op die donkere, koude en schaarse plek onder het ijs was leven, en veel ervan. Het team ontdekte 77 soorten van 49 verschillende genera bryozoan, inclusief sabelvorm perverse milcireta en wormen zoals Paralaeospira sicula.

Op de zeebodem werden fragmenten van algen ontdekt. (David Barnes)

Al deze wezens zijn hangende voeders – zittend op één plek, met gevederde tentakels, terwijl ze moleculen van organisch materiaal uit het water grijpen terwijl het om hen heen stroomt – wat betekent dat een soort voedselbron zoals algen die afhankelijk zijn van zonlicht onder de ijskap moet gaan .

Dit is verrassend, aangezien de dichtstbijzijnde bron van open water 9,6 kilometer (6 mijl) verwijderd is. Uit eerder onderzoek is gebleken dat er meer leven binnenshuis is op grotere ijsplaten zoals de Ross en McMurdo ijsplaten.

“Ondanks dat het al minstens duizenden jaren permanent donker is, is er leven waargenomen tot 700 km van de randen van de ijsplaat,” Het team schrijft op hun papier.

“De rijkdom en overvloed aan leven onder de ijsplaten werd als zeer slecht beschouwd. De biodiversiteit die we op beide bronlocaties aantroffen, zou echter hoog zijn, zelfs voor monsters op het Antarctische continentaal plat in de open zee.”

Fragmenten van vier soorten silarinella Het vertoonde zelfs toenames in groei, vergelijkbaar met boomringen, en de onderzoekers ontdekten dat ze vergelijkbaar waren met andere toenames in groei van monsters rond Antarctica.

Benthische assemblages in twee van de onderzoekslocaties. (Barnes et al., Core Bio, 2021)

Maar onderzoekers hebben niet alleen de filtervoeders gevonden die tegenwoordig diep in het ijs worden gevonden; Ze onderzochten ook de lang geleden overleden delen en dateerden ze om hun leeftijd te achterhalen.

“Een andere verrassing was de ontdekking van een lang leven hier. De koolstofdatering van de dode fragmenten van de zeebodemfauna varieerde van het heden tot 5800 jaar geleden,” zegt een van de onderzoekers, Alfred Wegener Institute of Polar and Marine Geology, geoloog Gerhard Kuhn.

“Dus ondanks dat hij 3-9 kilometer van het dichtstbijzijnde open water woont, heeft de oase van leven waarschijnlijk bijna 6000 jaar onafgebroken bestaan ​​onder de ijsplaat. Alleen monsters van de zeebodem onder de drijvende ijsplaat zullen ons verhalen uit het verleden vertellen geschiedenis.”

Dit werpt een ander probleem op: hoe hebben deze donkere ecosystemen in vroegere glaciale gebeurtenissen, toen landijs het grootste deel van de Antarctische plaat (ijs dat de zeebodem bereikt) overweldigde, overleefd?

De nieuwe informatie geeft aan dat de wezens in kleine gebieden leefden die niet geaard waren, terwijl de open watergebieden omringd door zee-ijs het fytoplankton mogelijk zouden hebben gemaakt om te gedijen en vervolgens door die wezens ver onder het ijs te worden opgegeten. Het plankton was onder het ijs geveegd door de stroming van water – binnen het bereik van de hongerige wezens ver beneden.

Helaas, ondanks de zeer lange levensduur van deze ecosystemen tot nu toe, maken onderzoekers zich zorgen over hun toekomst.

“Het kan op de meeste plaatsen koud en donker zijn en voedsel is schaars”, team schrijft, “Maar de minst verstoorde habitat op aarde zou de eerste kunnen zijn die uitsterft als ijsplaatcondities onder het ijs verdwijnen als gevolg van het broeikaseffect.”

De zoekopdracht is gepubliceerd in huidige biologie.