Ik en jij – Norton (Nederland)

Daphne van de Velde (1973) is de tweede jonge fotograaf – of misschien moet ik haar omschrijven als “fotograaf jong”. Aanvankelijk volgde hij een ingenieursdiploma in architectuur, later studeerde hij af met een diploma in architectuur/monumentale kunsten aan de Arts University College of Art. Ten slotte studeerde hij in 2020 midden in Corona af aan de Amsterdamse Fotoacademie.

Ik zag het werk vorig jaar voor het eerst bij UNSEEN en het maakte nu al veel indruk op me. Vandaag komt Daphne van de Velde naar Norton met een tentoonstelling die de moeite waard is om nog eens te bezoeken. Het is geen fotografie in de klassieke zin van het woord, maar een kwestie van het medium, een verkenning van de mogelijkheden ervan.

Zijn werk weerspiegelt alle invloeden van zijn gevarieerde praktijk – het verkent de grens tussen fotografie en beeldhouwkunst, is soms monumentaal maar niet altijd, creëert een eenheid met de architectonische ruimte en is experimenteel.

Het werk van Van de Velde bleef niet bij de loutere vorm. Voor haar is het creatieve proces een verkenning van de buitenkant, waarbij ze de oppervlakterepresentatie probeert te verzoenen met de innerlijke wereld van gevoelens.

Zelfportretten waren zijn uitgangspunt, maar al snel ondervond hij de beperkingen van de fotografie. Ze wil – zo zegt ze tegen zichzelf – haar huid steviger maken.

Ze ervaart dat we onze huid gebruiken als een grens, een verdedigingsmuur om te voorkomen dat anderen binnendringen. Fotopapier wordt een substituut voor leer, dat ze manipuleert en vormt tot een fotografische sculptuur. Maar verwacht geen representatie van het lichaam, de gebroken stukken vertegenwoordigen fysiek contact, of het nu aanhankelijk of agressief is, je kunt niet beslissen. Het zijn ervaringen van intimiteit en kwetsbaarheid, lust en verlangen, liefde en pijn.

Een van haar principes is dat we te veel in onze eigen ruimte leven – maar als ik naar het werk kijk en haar verklaring lees, vraag ik me af of dit werk zin had kunnen hebben in een ander tijdperk dan Corona, in een ander tijdperk dan gedwongen isolatie. . Het drukt zo sterk de eenzaamheid uit, de honger naar huid, het verlangen naar echte menselijke verbinding – het vat deze periode bijna samen.

Daphne van de Velde citeert graag:
Het enige dat nodig is om van onverschilligheid naar liefde te gaan, is de moed om ons hart te breken
Een citaat van Nick Cave. Uiteindelijk vraagt ​​ze ons om remmingen los te laten, omdat we alleen liefde ervaren als we onszelf toestaan ​​kwetsbaar te zijn en verdriet te riskeren.

De kracht van het werk van Daphne van de Velde ligt zowel in de vormgeving als in het uitgangspunt – het doorbreekt de grenzen van het medium, met als resultaat verrassing, fascinatie en uitdaging…

John De Vos
johndevos.photo (advertentie) gmail.com

https://www.daphnevandevelde.nl

Vertegenwoordigd door Daphne Van de Velde
Kunstgalerie O-68 Oranjestraat 74, 6881SG, Velp, Nederland
www.galerij-O-68.com

Zijn werk is nu en in de toekomst te zien
Allard Wildenberg Kunstprojecten (solo-expositie) Norton-Westing tot 2 april 2023
Vilnius fotogalerij (solotentoonstelling) Vilnius, Lidoven Zomer 2023

Een citaat van Nick Cave is hier te vinden
https://www.theredhandfiles.com/in-your-opinion-what-is-god/
Red Hand Files ISSUE #196, eerste § regels 8 tot 10.