Hydrochloorthiazide lijkt geen effect te hebben op het voorkomen van terugkerende nierstenen

Volgens de resultaten van de NOSTONE-studie bleek behandeling met hydrochloorthiazide niet significant te verschillen van placebo wat betreft het voorkomen van terugkeer van nierstenen bij patiënten met een risico op terugkeer.¹

De gegevens geven aan dat de incidentie van recidief vergelijkbaar was in de groepen met hydrochloorthiazide 12,5 mg, 25 mg en 50 mg en de placebogroep in een dubbelblinde studie waaraan ongeveer 400 patiënten uit Zwitserland deelnamen.

“We konden onze hypothese niet bevestigen; we hebben geen enkele relatie waargenomen tussen de dosis hydrochloorthiazide en het primaire eindpunt, dat een samenstelling is van de symptomatische of radiologische frequentie van nierstenen”, schreef het onderzoeksteam onder leiding van Daniel G. Foster, MD, Universiteit van Bern.

Nierstenen komen vaak voor en de prevalentie en incidentie zouden de afgelopen decennia wereldwijd zijn toegenomen. Hoewel thiaziden de hoeksteen vormen van farmacologische profylaxe, is er een gebrek aan gegevens over de werkzaamheid van deze middelen in vergelijking met placebo, evenals beperkte dosis-responsgegevens. De NOSTONE-studie was een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde studie die werd uitgevoerd om een ​​reeks doses hydrochloorthiazide te evalueren voor de preventie van terugkerende nierstenen.

Patiënten met recidiverende calciumbevattende nierstenen werden ingeschreven in 12 centra in Zwitserland en willekeurig toegewezen aan hydrochloorthiazide in een dosis van 12,5 mg, 25 mg of 50 mg eenmaal daags of placebo eenmaal daags. De geplande duur van de behandeling was 3 jaar, behalve voor patiënten die tijdens het laatste jaar van de studie waren ingeschreven, voor wie volgens de onderzoekers een behandeling van 2 tot 3 jaar was gepland.

Het primaire doel van de NOSTONE-studie was het onderzoeken van het dosis-responseffect van het primaire eindpunt, dat een samenstelling is van symptomatisch of radiologisch recidief van nierstenen. Ze definieerde symptoomrecidief als een zichtbare passage van steen met of zonder begeleidende typische symptomen. Ondertussen werd radiologisch recidief gedefinieerd als het verschijnen van nieuwe stenen op de CT-scan met lage dosis of de vergroting van reeds bestaande stenen waargenomen op het basisbeeld.

Tussen maart 2017 en oktober 2019 ondergingen in totaal 1.335 patiënten een screening en van dit totaal voldeden er 416 aan de toelatingscriteria. Ze werden willekeurig toegewezen aan een dosis hydrochloorthiazide van 12,5 mg (n = 105), 25 mg (n = 108) of 50 mg (n = 101) eenmaal daags of placebo eenmaal daags (n = 102). De mediane duur van de follow-up was 2,9 jaar en van 387 patiënten (93%) werd gemeld dat ze de follow-up volgens plan hadden voltooid.

Bij analyse had meer dan de helft van de patiënten (59%) in de placebogroep symptomatische of radiologische recidieven van nierstenen. Het primaire eindpuntgebeurtenis deed zich voor bij 62 van de 105 (29%) in de 12,5 mg hydrochloorthiazidegroep (rate ratio versus placebo, 1,33; 95% betrouwbaarheidsinterval). [CI]0,92 tot 1,93), bij 61 van de 108 patiënten (56%) in de 25 mg-groep (rate ratio, 1,24; 95% BI, 0,86 tot 1,79), en bij 49 van de 101 patiënten (49%) in de 50- mg-groep (snelheid, 0,92; 95% BI, 0,63 tot 1,36).

Als zodanig merkten de auteurs geen verband op tussen de dosis hydrochloorthiazide en de incidentie van een primaire eindpuntgebeurtenis (rate ratio voor trend, 0,98; 95% BI, 0,87 tot 1,09; S =.66). Bevindingen met betrekking tot de frequentie van symptomen werden bevestigd in verschillende gevoeligheidsanalyses, waaronder één analyse die beperkt was tot patiënten die bij baseline geen nierstenen hadden, en analyses waarin symptoomgebeurtenissen die optraden binnen de eerste 6 of 12 maanden na randomisatie werden uitgesloten om een ​​periode van Pre -bestaan ​​witgekalkt. stenen.

Veiligheidsbevindingen wijzen op het ontstaan ​​van diabetes mellitus, hypokaliëmie, jicht, huidallergieën en plasmacreatininespiegels van meer dan 150% van het uitgangsniveau kwamen vaker voor bij patiënten in de hydrochloorthiazidegroepen. De incidentie van ernstige bijwerkingen was echter niet hoger bij patiënten die hydrochloorthiazide kregen dan bij degenen die placebo kregen.

“Deze bevindingen geven aanleiding tot bezorgdheid over het langdurig gebruik van hydrochloorthiazide voor de preventie van nierstenen”, schreven de onderzoekers.

Referenties

1. Dhyat NA, Boney O, Roth B, et al. Hydrochloorthiazide en preventie van herhaling van nierstenen. Engel JMed. 2023; 388 (9): 781-791. doi: 10.1056/NEJMoa2209275