Hoe zou herstelrecht voor slavernij eruit kunnen zien?

Oproepen aan Groot-Brittannië om herstelbetalingen te doen voor zijn historische rol in de slavenhandel zijn opnieuw opgedoken in de aanloop naar een bijeenkomst van het Gemenebest op vrijdag.

Terwijl Sir Keir Starmer zei dat herstelrecht niet op de agenda zou staan, daagden de leiders van het Gemenebest de premier uit Ze is van plan een ‘zinvol gesprek’ over de kwestie te beginnen.

Groot-Brittannië heeft lange tijd te maken gehad met oproepen om herstelbetalingen te doen voor zijn rol in de trans-Atlantische slavenhandel, waarbij miljoenen Afrikanen tot slaaf werden gemaakt en gedwongen werden te werken, grotendeels op plantages in het Caribisch gebied en Amerika.

De adviseur vertelde de BBC in Groot-Brittannië De compensatie wordt niet ‘uitbetaald’. Maar kunnen er andere vormen van herstelbetalingen worden overwogen, en hoe waarschijnlijk is het dat Groot-Brittannië daaraan zal voldoen?

Herstelbetalingen zijn maatregelen ter compensatie van daden uit het verleden die als verkeerd of onrechtvaardig worden beschouwd.

Sinds 1500 zijn de Britse regering en de monarchie, samen met andere Europese landen, prominente deelnemers aan de eeuwenlange slavenhandel.

Groot-Brittannië speelde ook een belangrijke rol bij het beëindigen van deze handel, waarbij het parlement in 1833 de Slavery Abolition Act goedkeurde.

Als onderdeel van deze wet werden Britse plantage-eigenaren betaald voor het verlies van hun slaven, ten bedrage van ongeveer £ 20 miljoen.

Groot-Brittannië is pas in 2015 klaar met het afbetalen van de schulden die het heeft opgelopen ter dekking van de betalingen.

Herstelbetalingen voor degenen die hebben geleden als gevolg van de slavernij kunnen vele vormen aannemen, van financieel tot symbolisch.

Volgens de Verenigde Naties moet de maatregel ‘in verhouding staan ​​tot de ernst van de schendingen en de veroorzaakte schade’.

Hier zijn enkele vormen die ze kunnen aannemen.

Dit is de meest voorkomende vorm van compenserende rechtvaardigheid – waarbij de staat geld verstrekt aan de staat die zijn gemeenschappen tot slaaf maakt.

Het rapport uit 2023, mede geschreven door een VN-rechter, concludeerde dat Groot-Brittannië Het land is ruim £18 biljoen aan herstelbetalingen verschuldigd aan veertien landen.

De moeilijkheid is dat de meeste Europese landen moeite zouden hebben zulke astronomische bedragen te vinden.

De Britse overheid geeft bijvoorbeeld in totaal ca £ 1,2 biljoen per jaar.

Zelfs als regeringen het geld zouden kunnen verstrekken, zou het politiek impopulair zijn om zoveel geld uit te geven aan herstelbetalingen, en dus minder aan scholen en ziekenhuizen in eigen land.

Sommige activisten reageren op deze punten door te zeggen dat herstelbetalingen in de loop van de tijd kunnen worden betaald.

Maar veel oproepen tot directe contante betalingen worden door westerse regeringen als onhaalbaar beschouwd.

Voor anderen concentreert de discussie over financiële herstelbetalingen zich dus vaak op de kwestie van schuldenverlichting.

Veel ontwikkelingslanden die onder de slavernij hebben geleden, zijn grote sommen geld verschuldigd aan westerse landen.

Het kwijtschelden of verminderen van deze schulden zou de enorme economische last van de ontwikkelingslanden kunnen wegnemen, tegen weinig politieke kosten voor het donorland.

Op het eerste gezicht lijkt dit misschien relatief eenvoudig.

Het kost niets, alleen een openbare daad van verzoening voor zonden uit het verleden.

Sommige instellingen – zoals de Kerk van Engeland – hebben hun excuses aangeboden voor hun associatie met slavernij.

Maar de moeilijkheid is dat excuses soms kunnen neerkomen op een verklaring van wettelijke aansprakelijkheid, die mogelijk financiële kosten met zich meebrengt.

Dit is de reden waarom landen vaak terughoudend zijn om deze stap te zetten.

Eerder deze week suggereerde voormalig premier Tony Blair dat het verkeerd was als landen zich – tegen zijn wil – verontschuldigden voor historische fouten. 'Sorry' zeggen in 2007.

‘Je kunt teruggaan in de geschiedenis en in een volkomen belachelijke situatie terechtkomen’, zei hij. Nieuwsweek Woensdag.

“Het belangrijkste dat we kunnen doen voor landen die worden gekenmerkt door kolonialisme, is hen nu helpen.”

Een paar landen die een historische rol speelden in de slavenhandel ondernamen stappen in de richting van herstelbetalingen.

Dit geldt ook voor onderwijsinstellingen die hun verband met de slavernij erkennen en hoe zij van de slavenhandel hebben geprofiteerd.

Het zou ook het onderwijzen van de geschiedenis van de slavernij kunnen omvatten, evenals het opzetten van instellingen voor de studie van de slavernij.

Er zijn ook oproepen om scholen te ondersteunen bij het aanpakken van laaggeletterdheid en andere kwesties waarvan sommigen zeggen dat ze teruggaan tot de slavenhandel.

Sommige activisten zeggen dat schooluitwisselingen en culturele rondleidingen ook nuttig zouden zijn.

De landen die vanuit Groot-Brittannië streven naar herstelrecht bevinden zich in het Caribisch gebied – en de collectieve organisatie ervan, bekend als CARICOM, Het heeft een eigen compensatiecommissie met 10 eisen.

Drie ervan gaan expliciet in op onderwijs en cultuur en zeggen dat een “herstel van de historische herinnering” nodig is.

Caricom zei dat landen die betrokken zijn bij de slavenhandel de verantwoordelijkheid hebben om “onderwijscapaciteiten op te bouwen en studiebeurzen te verstrekken.”

Sommigen zijn van mening dat compenserende rechtvaardigheid ook de gezondheidszorg moet omvatten, aangezien Europese landen klinieken en ziekenhuizen financieren.

Uit medisch bewijsmateriaal blijkt dat diabetes type 2 in het Caribisch gebied hoog voorkomt, wat volgens sommigen verband houdt met eeuwenlange ondervoeding als gevolg van slavernij in het verleden.

Historicus Sir Hilary Pickles vertelde de Verenigde Naties Nieuws van de Verenigde Naties Eerder dit jaar: “Als je kijkt naar de landen met de hoogste aantallen chronische ziekten, hebben zwarte mensen het hoogste aandeel volwassen diabetici ter wereld.”

Hij zei dat de hoge diabetescijfers op zijn eiland Barbados ‘geen toeval kunnen zijn’, omdat het ‘het eerste eiland was met een Afrikaanse meerderheid en een tot slaaf gemaakte bevolking’.

De regering van Barbados heeft dat gedaan Ik liep richting Ontdek de historische impact van de slavernij op de gezondheid van de bevolking.

Het Caribisch gebied roept Europese landen op om te investeren in wetenschap, technologie en kapitaal om ziekenhuizen en gezondheidszorg te verbeteren en de geestelijke gezondheid van nakomelingen van slaven te ondersteunen.

De Britse regering heeft zich nooit formeel verontschuldigd voor de slavernij, noch aangeboden om herstelbetalingen te doen – en Sir Keir Starmer heeft niet de intentie getoond om dat patroon te doorbreken.

Het is niet het beleid van de Labour-partij om herstelbetalingen aan te bieden.

Voorafgaand aan de top van het Gemenebest zei de premier expliciet dat hij geen excuses of financiële compensatie voor de slavernij zou aanbieden.

Hij zei dat hij zich wilde concentreren op actuele kwesties, zoals het klimaat, in plaats van op het verleden.

Kanselier Rachel Reeves verdubbelde donderdagmiddag haar inspanningen en benadrukte dat Groot-Brittannië geen herstelbetalingen zou betalen.

“Ik stroop liever mijn mouwen op en werk aan de huidige uitdagingen van de toekomst dan dat ik veel tijd in het verleden doorbreng”, zei ze.

In 2023 weigerde de toenmalige premier Rishi Sunak ook herstelbetalingen of excuses aan te bieden voor de slavenhandel.

‘Proberen onze geschiedenis te ontmantelen is niet de juiste weg vooruit’, zei hij.