Hoe weten kinderen wat de woorden betekenen? Nieuw computermodel heeft antwoorden

Wetenschappers ontdekken voortdurend meer over hoe we taal vanaf jonge leeftijd oppikken, en een nieuwe studie kijkt specifiek naar hoe zeer jonge kinderen verschillende informatiebronnen integreren om nieuwe woorden te leren.

Deze bronnen kunnen van alles zijn, van of ze iets eerder hebben gezien (wat aangeeft of het een naam heeft die ze eerder hebben gehoord) tot waar ze met iemand over zouden kunnen praten als ze een nieuw woord introduceren.

Om meer te weten te komen over het combineren van deze bronnen, ontwikkelden de onderzoekers een cognitief model en stelden ze een sociale inferentiebenadering voor waarbij kinderen alle beschikbare informatie gebruiken om de identiteit van een bepaald object af te leiden.

“Je kunt dit model zien als een klein computerprogramma”, Ontwikkelingspsycholoog Michael Henry Tesler zegt: van het Massachusetts Institute of Technology (MIT). “We voeren de gevoeligheid van de kinderen voor verschillende informatie in, die we meten in afzonderlijke experimenten, en vervolgens simuleert de software wat er zou moeten gebeuren als deze informatiebronnen op een logische manier worden gecombineerd.”

“Het model zendt voorspellingen uit van wat er zou moeten gebeuren in hypothetische nieuwe situaties waarin al deze informatiebronnen beschikbaar zijn.”

Onderzoekers in het theoretische systeem zijn ontwikkeld door: vorige zoekopdracht in filosofie, ontwikkelingspsychologie en taalkunde. Er werden ook gegevens verzameld uit tests die werden uitgevoerd bij 148 kinderen van 2-5 jaar om hun gevoeligheid voor verschillende informatiebronnen te beoordelen. Vervolgens zijn de gegevens in het formulier ingevoerd.

Na het verzamelen van voorspellingen van hun model, voerden de onderzoekers real-world experimenten uit met in totaal 220 kinderen om te zien hoe ze de betekenis van woorden als eend, appel en pion konden afleiden wanneer ze relevante objecten voor zich hielden. op het tabletscherm.

De kinderen kregen verschillende aanwijzingen over de relaties tussen woorden en objecten, waaronder een voice-over van de presentator en een mix van labels die ze al zouden kennen en niet zouden hebben gekend. Op deze manier kunnen onderzoekers drie bronnen testen: voorkennis, cues van de presentator en context in het gesprek.

Een deel van de woordtesttoepassing voor kinderen verschijnt. (Frank et al., Natuurlijk menselijk gedrag 2021)

De modelbenadering sluit nauw aan bij de resultaten van de laatste experimenten, wat aangeeft dat deze drie informatiebronnen door kinderen op voorspelbare en meetbare manieren worden gebruikt bij het opbouwen van hun woordenschat.

“Het voordeel van computationele modellering is dat je een reeks alternatieve hypothesen – alternatieve modellen – kunt formuleren met verschillende beugels om te testen of andere theorieën even goede of betere voorspellingen zullen doen,” Tesler zegt:.

De resultaten die in dit onderzoek worden gepresenteerd, suggereren dat verschillende alternatieve hypothesen kunnen worden uitgesloten: sommige informatiebronnen worden bijvoorbeeld genegeerd of de manier waarop de bronnen worden verwerkt verandert naarmate kinderen ouder worden.

Wat het onderzoek ons ​​geeft, is een wiskundig perspectief om te begrijpen hoe het leren van talen bij kinderen plaatsvindt, maar het is nog te vroeg voor deze specifieke benadering; Meer studies met grotere groepen kinderen zullen nodig zijn om het idee te helpen ontwikkelen.

Hoe we in slechts een paar jaar tijd van een handvol woorden naar enkele duizenden gaan, is fascinerend – en meer inzicht in hoe ze werken, kan alles van informatie voorzien, van lesgeven tot therapie.

“In de echte wereld leren kinderen woorden in complexe sociale omgevingen waar meer dan één type informatie beschikbaar is”, Ontwikkelingspsycholoog Manuel Bonn zegt:van het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie in Duitsland.

“Ze moeten hun kennis van de woorden gebruiken tijdens interactie met de spreker. Woorden leren vereist altijd de integratie van meerdere en verschillende informatiebronnen.”

De zoekopdracht is gepubliceerd in De aard van menselijk gedrag.