Hoe we elkaar ontmoetten: “Het was liefde op het eerste gezicht – voor mij” | Leven en elegantie

WNadat Frances haar studie had afgerond, volgde ze een bacheloropleiding in cartografie, waarbij ze kaarten studeerde. In mei 1972 vond ze een baan als cartograaf bij de overheid. Als onderdeel van haar werk ging ze naar Delft in Nederland om het Nederlandse equivalent van munitiemeting te bezoeken. In die tijd was Kingston upon Thames (waar ze studeerde) verbroederd met Delft, een stad in het zuiden van Nederland, en bewoners van de twee gebieden werden aangemoedigd om bezoeken uit te wisselen en bij lokale families te verblijven om meer te weten te komen over het gebied. . Frances stemde ermee in om te gaan, hoewel ze dacht dat ze doodsbang was. “Ik was 20 en het was mijn eerste keer uit het land. Ik sprak geen woord Nederlands.”

Frances kwam er al snel achter dat ze bij Ryan zou logeren, die bij zijn ouders en broers en zussen woonde. Toen ze bij het gemeentehuis aankwam, was hij daar om haar op te halen. Ze werden voorgesteld door de burgemeester van Kingston en burgemeester uit Delft. “Mijn eerste reactie was dat ze mooi was en dat ik haar moest leren kennen. Het was liefde op het eerste gezicht voor mij.” Ze was dankbaar dat hij Engels kon spreken en de week daarop bloeide de vriendschap op. “Hij was vriendelijk en knap, maar in het begin was het gewoon vriendschap voor mij”, zegt ze. “Ik ben meer realistisch dan romantisch.”

Ze hielden contact via brieven totdat Ryan in juli Engeland kon bezoeken op hetzelfde uitwisselingsprogramma. “Ze kwam met twee boeketten bloemen, maar haar moeder en grootmoeder waren er, dus ik heb ze de bloemen gegeven.” Francis zegt dat ze “heel blij” zijn met de cadeaus. Naarmate ze elkaar beter leerden kennen, vroeg Frances zich af of er meer in zat dan vriendschap. “Het was moeilijk om contact te houden via berichten”, zegt ze. “In augustus 1973 besloot ik naar Nederland te gaan en in de buurt te gaan wonen, om te kijken of het zich verder zou ontwikkelen.” Al snel werd duidelijk dat ze dat zouden doen. Aan het eind van dat jaar verloofde het stel zich.

Ze trouwden in 1974 en Ryan vertrok om de verplichte dienstplicht te vervullen, maar werd vier maanden later om medische redenen ontslagen vanwege allergieën. “Vroeger woonden we op dit zolderkamertje in Voorburg”, herinnert Frances zich. Ze besloten al snel dat het het beste zou zijn om naar het VK te verhuizen, zodat Frances terug kon naar haar werk. In 1976 waren ze verhuisd naar Chessington, in Kingston, waar Rien werk als vertaler vond. “Ik verloor dat jaar ook mijn gehoor, maar dankzij de NHS kreeg ik een van de eerste achter-het-oor hoortoestellen”, zegt hij. Hun zonen werden geboren in 1979 en 1981. Twee jaar later verhuisden ze naar Essex, waar Ryan zijn IT-carrière begon.

Als koppel houden ze van reizen en sporten en gaan ze regelmatig naar cricket- en rugbywedstrijden. Toen hun kleinzoon in 2012 werd geboren, verhuisden ze naar Leicestershire, waar ze gelukkig bleven tot het Brexit-referendum. Ik had gehoopt dat het pragmatisme aan beide kanten zou zegevieren, maar dat gebeurde niet. Ik begon me onzeker te voelen en vertelde Francis dat ik niet de rest van mijn leven in het VK wilde wonen.” Francis stemde ermee in om te proberen in Europa te gaan wonen, en na een korte tijd in Nederland vonden ze een prachtig huis in de Dordogne, Frankrijk anno 2019. “Het zijn er zoveel”, zegt Francis. In dit gebied wonen expats uit heel Europa.” “In de lockdown konden we niet veel doen, maar nu begin ik weer met mijn lessen Frans .”

Ryan waardeert het dat Francis Engeland voor hem heeft verlaten. “We zijn goede vrienden en ik denk niet dat we nu samen zouden zijn als we dat niet waren”, zegt hij. “We hebben die band gedurende vele jaren opgebouwd en kunnen met elkaar over alles praten.” Frances gelooft ook dat hun partnerschap en hechte vriendschap hun relatie succesvol maken.

“We lachen ook nog steeds samen, wat heel belangrijk is”, voegt ze eraan toe.