Het vreemde honingraatpatroon op Mars lijkt te bestaan ​​uit waterijs en koolstofdioxide

Vanuit een baan om de aarde is deze scène aan Mars Het lijkt op een gevlekte honingraat of spinnenweb. Maar de ongebruikelijke veelhoekige kenmerken zijn niet gemaakt door Marsbijen of spinnen. Het wordt eigenlijk gevormd door een continu proces van seizoensveranderingen veroorzaakt door waterijs en koolstofdioxide.

De HiRISE-camera (High Resolution Imaging Science Experiment) op de Mars Reconnaissance Orbiter heeft in de jaren sinds 2006, toen hij in een baan om Mars kwam, veel polygonen gezien.

(NASA/JPL/of Arizona)

Boven: Veelhoekige duinen op Mars, gezien door de HiRISE-camera op de Mars Reconnaissance Orbiter.

Het wetenschappelijke team van HiRISE zegt dat zowel water als koolstofdioxide in de vaste vorm van droogijs een belangrijke rol spelen bij het vormgeven van het oppervlak van Mars op hoge breedtegraden.

In de grond bevroren waterijs verdeelt het land in polygonen. Vervolgens veroorzaakt droogijs dat van net onder het oppervlak opstijgt terwijl de grond in de lente opwarmt, meer erosie, waardoor kanalen rond de polygoongrenzen ontstaan.

(NASA/JPL-Caltech/Arizona)

Boven: veerpropellers en polygonen op Mars, zoals gezien door de HiRISE-camera op de Mars Reconnaissance Orbiter.

De polygonen vormen zich gedurende vele jaren als het ijs nabij het oppervlak krimpt en per seizoen uitzet.

Maar dit met veelhoeken bedekte gebied vertoont meer activiteit in de lente, wat blijkt uit de blauwe waaiervormige kenmerken. Wetenschappers zeggen dat de transparante laag droogijs die het oppervlak bedekt openingen ontwikkelt waardoor gas kan ontsnappen.

“Het gas neemt fijne materiaaldeeltjes mee van het oppervlak die de kanalen verder eroderen,” Het team schreef op HiRISE.

“De deeltjes vallen naar de oppervlakte in donker, waaiervormig sediment. Soms zinken de donkere deeltjes in het droogijs, waardoor glanzende vlekken achterblijven waar de ventilatoren oorspronkelijk waren afgezet. Vaak sluit de ventilatieopening en gaat dan weer open, dus we zien twee of meer fans komen binnen. Vanaf dezelfde plek, maar in verschillende richtingen gericht als de wind verandert.”

(NASA/JPL)

Boven: Gedetailleerd beeld van grootschalige veelhoeken op de kratervloer, als gevolg van het droogproces, met kleinere veelhoeken als gevolg van thermische samentrekking binnenin. De diameter van de centrale polygoon is 160 m, de breedte van de kleinere polygoon varieert van 10 tot 15 m en de breedte van de scheuren is van 5 tot 10 m.

Wetenschappers bestuderen de veelhoekige patronen van de aarde op Mars omdat deze kenmerken hen helpen de recente en vroegere verspreiding van ijs in het ondiepe binnenste van de aarde te begrijpen, en ook aanwijzingen geven over klimatologische omstandigheden.

En Mars is niet de enige plaats met polygonen. Polygonen zijn te vinden in de Arctische en Antarctische gebieden van de aarde, 2015 flyby van het ruimtevaartuig New Horizons Het onthulde ook polygonen op Pluto.

(NASA/JHUAPL/SWRI)

Boven: Veelhoeken gezien op Pluto.

Links in het midden van het brede, hartvormige kenmerk van Pluto – informeel “Tombo Regio” genoemd – ligt een enorme kraterloze vlakte die niet meer dan 100 miljoen jaar oud lijkt te zijn, waarschijnlijk nog steeds gevormd door geologische processen.

Dit bevroren gebied ligt ten noorden van Pluto’s ijsbergen en is informeel Sputnik Planum (Sputnik-vlakte) genoemd, naar de eerste kunstmatige satelliet van de aarde. Het oppervlak lijkt te zijn verdeeld in veelhoekige secties die worden omringd door smalle bassins.

Kenmerken die lijken op clusters van heuvels en kleine kuilen zijn ook zichtbaar. Deze afbeelding werd op 14 juli gemaakt door de Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) vanaf een afstand van 48.000 mijl (77.000 km).

Monumenten zo klein als een halve mijl (een kilometer) breed zijn te zien. Het mollige uiterlijk van sommige functies is te wijten aan beeldcompressie.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door universum vandaag. Lees de origineel artikel.