Het oudst bekende zoogdier, geïdentificeerd aan de hand van zijn gefossiliseerde tanden, was holen aan het graven terwijl de dinosauriërs zich nog aan het ontwikkelen waren

Onderzoekers melden de ontdekking van het oudste zoogdier dat momenteel is ontdekt.

Waar het leven ons ook brengt, het is belangrijk om te onthouden waar we vandaan komen. En waar we vandaan kwamen, volgens nieuw onderzoek, lijkt het op een feeks Vierhoekige prazilodon. Dit dier van bescheiden formaat (het kan ongeveer 12 cm lang worden, volgens onze schattingen) is het oudste zoogdier dat tot nu toe bekend is en werd beschreven aan de hand van een reeks fossiele gebitsgegevens die werden ontdekt in de laat-Trias-ontsluitingen van de Rio Grande. Sol, Brazilië.

De rotsen die deze fossielen bevatten, vormden zich tijdens de laatste dagen van de dinosauriërs (tijdens het late Trias) ongeveer 225 miljoen jaar geleden, ongeveer 25 miljoen jaar na het Perm-Trias massa-extinctie, de meest dramatische uitstervingsgebeurtenis in de bekende geschiedenis van de aarde.

oudste zoogdier

“Vergelijkende studies met moderne zoogdiertanden en tandvervangingspatronen suggereren dat dit een relatief kortlevend placentadier was”, legt dr. Martha Richter uit, wetenschappelijk onderzoeker aan het King’s College London History Museum en hoofdauteur van het artikel.

“Het dateert van 225,42 miljoen jaar geleden en is het oudste bekende zoogdier in het fossielenbestand dat bijdraagt ​​aan ons begrip van het ecologische landschap van deze periode en de evolutie van moderne zoogdieren.”

Het huidige artikel is het resultaat van een samenwerking tussen onderzoekers van het museum en de Federale Universiteit van Rio Grande do Sul in Porto Alegre, Brazilië.

Deze ontdekking brengt de leeftijd van het oudst bekende zoogdier met ongeveer 20 miljoen jaar terug. Tot dusverre was het oudst bekende zoogdier een soort die bekend staat als Morganucodon, die ongeveer 205 miljoen jaar oud is.

Prazilodon, het nieuw beschreven zoogdier, is het oudst bekende uitgestorven gewervelde dier met twee opeenvolgende reeksen tanden, waarvan er één als surrogaat fungeert; Deze eigenschap staat bekend als diphyodontie. Mensen zijn ook tweetandige dieren. Reptielen gebruiken een ander mechanisme, poliphydonty genaamd, waarbij hun tanden tijdens hun leven meerdere keren regenereren.

Diphyodonty is een veelbetekenende eigenschap van zoogdieren en is in verband gebracht met thermofiele (warmbloedige), vacht en levendgeborenen. De ontwikkeling van dit secundaire gebit omvat langdurige en leeftijdsgecontroleerde veranderingen in de anatomie van de schedel van het dier, zoals het sluiten van het gehemelte, waardoor de jongen kunnen ademen tijdens het eten.

Verschillende kenmerken die helpen bij het definiëren van zoogdieren – de aanwezigheid van pels of bepaalde melkproducerende klieren – worden zelden afgebroken. Bij bestaande typen kan geen van deze typen worden hersteld. Het team kan er echter op rekenen dat Brazilië tweetandig was om te bewijzen dat het een zoogdier was in plaats van een reptiel, ondanks het relatieve gebrek aan andere lichaamsstructuren.

“Bewijs van hoe tanden in de loop van de ontwikkelingsperiode zijn opgebouwd, is cruciaal en definitief om aan te tonen dat Brazilië een zoogdier was”, legt professor Moya Meredith Smith uit, bijdragende auteur en emeritus hoogleraar evolutie en evolutie van skeletanatomie aan King’s College London.

“Ons artikel verhoogt het niveau van controverse over wat een zoogdier definieert en laat zien dat het veel vroeger was in het fossielenbestand dan eerder bekend was.”

Op basis van de potentiële omvang en de keuze van de buurt, is het waarschijnlijk dat basilodon een levensstijl leidde die vergelijkbaar was met de huidige spitsmuis. Ze leefde in een tijd waarin de wereld vol reptielen was en veel van de eerste dinosaurussoorten evolueerden, en als zodanig zul je waarschijnlijk een groot deel van de dag je toevlucht zoeken in holen en ‘s nachts op pad om voedsel te halen.

Het artikel was “Diphyodont-tandvervanging voor late Trias 2 Brasilodon-eucynodont daagt de tijd van zoogdieroorsprong uit” gepubliceerd In de Anatomie Journaal.