Het ontwikkelingskamp van Canucks was een wervelwind van concepten voor prospects

Het ontwikkelingskamp van de Vancouver Canucks voor 2023 kwam woensdagavond tot een einde met een vechtpartij bij UBC. Het is een kans voor spelers om op zijn minst een paar van de concepten toe te passen die de afgelopen dagen tijdens de vele sessies op het ijs in hen zijn geboord.

Natuurlijk is het veel gemakkelijker gezegd dan gedaan om deze concepten in de praktijk te brengen. De hoofdcoach van Abbotsford Canucks, Jeremy Colliton, die het kamp heeft geleid, weet dat prospects op korte termijn veel ideeën hebben gehad.

‘Er is veel waar we op in willen gaan. Er is gewoon niet genoeg tijd, toch?’ zei Colliton. “We springen een beetje van concept naar concept, gewoon om ze er echt aan bloot te stellen.”

In veel opzichten draait dit kamp om dat eerste aanbod. Het biedt een kennisbasis waar de ontwikkelingsmedewerkers van Canucks de komende maanden en jaren naar kunnen verwijzen terwijl ze met prospects blijven werken.

“Of die mensen nu in Abe zijn, of ze nu terug zijn met hun kleine teams, of ze nu in Europa zijn, we hebben mensen waarvan we hopen dat ze dat proces voortzetten”, zei Colliton. “Veel ervan, het is de eerste keer dat ze worden blootgesteld aan deze ideeën. We brengen het gewoon naar buiten en hopelijk kunnen ze blijven bouwen terwijl ze hun ontwikkelingscurve doorlopen.”

Grote investering in het ontwikkelen van mogelijkheden

De Canucks hebben prioriteit gegeven aan potentiële teamontwikkeling sinds Jim Rutherford en Patrik Allvin het roer overnamen als President of Hockey Operations en General Manager. Teamontwikkeling in de AHL was erg problematisch en dit is een gebied waar Rutherford eerder veel succes had geboekt met de Pittsburgh Penguins.

Dienovereenkomstig hebben de Canucks hun afdeling voor spelerontwikkeling herzien. Assistent-algemeen directeur Cami Granato werd ingehuurd om toezicht te houden op de ontwikkeling, waarbij Rian Johnson en Chris Higgins de rollen van directeur en associate manager op zich namen. Mikael Samuelsson werd ingehuurd om met de prospects van het team in Europa te werken, terwijl Mike Komisarek werd aangetrokken om met prospects in Noord-Amerika te werken.

Bovendien werden Daniel en Henrik Sedin overgeplaatst naar de ontwikkelingskant, waardoor ze meer tijd op het ijs kregen met spelers in het Canucks-systeem. De Canucks voegden vervolgens keepersontwikkelingscoach Marco Torreños toe, een voormalig keeperstrainer van de KHL.

Deze bewegingen gaven de Canucks een van de sterkste ontwikkelingsdivisies in de hele NHL. Dit is een aanzienlijke investering in geld en personeel die de Canucks de komende jaren hopen uit te keren.

“Ze helpt met de details, de echt fijne details.”

De ontwikkelingsstaf was verre van de enige coaches op het ijs. Canucks-vaardigheidscoach Yoji Cvikowski leidde de meeste oefeningen met zijn gedetailleerde instructiestijl, terwijl gastschaatscoach Allie Lacombe situatiespecifieke schaatsoefeningen leidde.

Ondertussen werkte Colliton de hele week om het tempo van de oefeningen hoog te houden om de noodzakelijke sprong uit minor hockey te helpen spellen.

“Het profniveau, de American League, de NHL, het tempo ligt veel hoger, en het kan een aanpassing zijn voor de spelers, dus ik wil dat je ze dat laat weten en hoe dat zou kunnen zijn”, zei Colliton. “Ik denk dat ze goed hebben gereageerd.”

Meerdere on-ice coaches zorgen voor een goede mix van groepsinstructie en individuele aandacht. Tijdens elke training zijn coaches als Higgins en Samuelsson te zien die spelers opzij trekken om een ​​concept te versterken of specifieke feedback te geven, iets wat de spelers duidelijk waarderen.

“Hij helpt met de details, de echt subtiele details, of het nu gaat om de beweging van de voeten of de positie van de hand of waar je ogen naar kijken, dat soort kleine details,” zei Akito Hirose. “Het is gemakkelijker om iemand dat op te laten pikken als het slechts een één-op-één-sessie is.”

“Hoe is de werkethiek, hoe is het samenleven?”

Met het tempo van de oefeningen en het brede scala aan concepten die ze proberen te onderwijzen, is er niet lang om te beoordelen waar deze vooruitzichten in de toekomst zouden kunnen passen.

“Ik kijk niet naar 35 skaters die opruimen”, zei Colliton met een glimlach. “Er is geen tijd, maar er is nog steeds gelegenheid om te observeren en een beoordeling te maken.”

Wat Colliton evalueert, is niet noodzakelijkerwijs puckvaardigheid, schaatsen of hockeygevoel. In plaats daarvan zoekt het naar dingen waardoor spelers aanzienlijke verbeteringen in hun spel kunnen aanbrengen.

“Het enige dat je beoordeelt, is hoe ze reageren op feedback”, zei hij. “Hoe is de werkethiek, hoe is het samenleven? Kunnen ze een concept begrijpen en het vervolgens uitvoeren?”

De Canucks hebben zwaar geïnvesteerd in ontwikkeling, maar het is deels aan de prospects om de concepten uit het kamp te halen en ze in de komende seizoenen te implementeren.