Het begon met migraine. Nu ondergaat een Canadese vrouw een hersenoperatie

Artikel inhoud

Een osteopaat moet twee jaar wachten op een MRI-scan nadat ze symptomen van een akoestisch neuroom heeft ontwikkeld, en ze is gefrustreerd door het tempo van de medische zorg in haar thuisprovincie Newfoundland.

“Er waren onderweg vertragingen”, vertelde Alana McDonald aan de National Post. “Bij vrijwel elke stap. De tumor is drie centimeter lang. Als we eerder een diagnose hadden gekregen, had ik andere behandelmogelijkheden gehad. Maar omdat de tumor nu zo groot is, moet ik een operatie ondergaan.”

Artikel inhoud

Artikel inhoud

MacDonald, die in St. John's werkt en voorzitter is van de Newfoundland and Labrador Chiropractic Association, begon ongeveer twee jaar geleden last te krijgen van migraine. Ze ging naar haar huisarts, die aanvankelijk niets kon ontdekken.

“In Newfoundland kunnen huisartsen geen MRI's sturen”, zei McDonald. “Het zou via een specialist moeten gebeuren. Dus mijn huisarts deed wat ze kon doen, en toen ik wat gevoelloosheid in mijn gezicht begon te voelen, stuurde ze me naar een KNO-arts, omdat hij haar voor verdere tests kon sturen. Maar natuurlijk daar is een wachttijd om naar de KNO te gaan; het duurde dus een paar maanden.

Die arts kon haar voor een MRI sturen, maar de wachttijd daarvoor, omdat haar zaak niet als urgent werd beschouwd, bedroeg ongeveer twee jaar.

A Eindrapport van het Fraser Institute Wijst op het probleem van MRI-wachtlijsten. Daaruit bleek dat in heel Canada de wachtlijsten voor MRI-scans gemiddeld 12,9 weken bedroegen, twee weken langer dan het jaar daarvoor, en de langste ooit in minstens tien jaar.

Veel hiervan heeft te maken met eenvoudige vraag en aanbod. Uit hetzelfde rapport blijkt dat Canada in 2019 (het meest recente jaar met beschikbare gegevens) op de 25e plaats stond van de 29 vergelijkbare ontwikkelde landen, met 10,3 MRI-eenheden per miljoen inwoners, ruim onder het gemiddelde van 18,3 per miljoen inwoners, en ver achter op de leiders. Japan. Korea en Duitsland, die meer dan 30 per miljoen hadden.

Artikel inhoud

Artikel inhoud

“Na ongeveer een jaar werden de symptomen erger en de huisarts zei dat je moest bellen voor een reservering en moest vragen hoe laat je arriveerde”, zei MacDonald. “Ik belde en ze vertelden me dat ik volgend jaar mei of juni zou arriveren.”

Ze keerde ook terug naar de KNO-afdeling en vertelde hem dat ze nu eenzijdig gehoorverlies en tinnitus had. Maar omdat de MRI al geboekt was, kreeg ze te horen dat er verder niets te doen was.

MacDonald sloot zich vervolgens aan op de wachtlijst voor annuleringen en kon vorige maand uiteindelijk een plaats bemachtigen voor een MRI-scan.

“Januari. “22 hadden een MRI en twee dagen later werd ik gebeld”, herinnert ze zich. Haar huisarts vertelde haar dat ze een tumor in haar hoofd had. Een week later had ze een ontmoeting met een neurochirurg die uitlegde dat het akoestische neuroom meestal goedaardig was, maar dat een operatie vanwege de omvang en locatie haar enige optie was.

“Toen ik eenmaal de diagnose kreeg, gingen de dingen heel snel, hoewel het voelde alsof het een eeuwigheid tussen mijn diagnose en de operatie zat, omdat de tijd langzamer ging omdat ik niet aan het werk was.” MacDonald, echtgenote en moeder van drie kinderen, moest stoppen met oefenen omdat haar symptomen verergerden.

Artikel inhoud

Ze zal nu op 19 maart een retrograde sigmoïde hersenoperatie ondergaan. Het is een uitputtend proces dat naar verwachting tussen de 14 en 16 uur zal duren, en er is haar verteld dat ze daarna doof zal worden aan één oor. Ze zal ook minstens een week in het ziekenhuis nodig hebben om aan haar herstel te beginnen, gevolgd door nog een aantal maanden thuiswerken.

De operatie wordt uitgevoerd in Halifax, op twee uur vliegen van Saint John. “Technisch gezien kunnen ze deze operatie hier uitvoeren, maar ze beschikken niet over dezelfde gespecialiseerde apparatuur”, zei ze. Omdat ze voor de operatie een nieuwe MRI- en CT-scan nodig heeft, staat haar vliegreis op 14 maart gepland.

Het gezin heeft tijdelijk onderdak gevonden in Halifax en het Medicare-plan van de provincie dekt een deel van de reiskosten, maar MacDonald en haar man zullen nog steeds met veel kosten te maken krijgen. Een vriend heeft een GoFundMe-pagina vorige week om te helpen, en heeft zijn doel al overschreden.

Toen hem werd gevraagd hoe ze zich voelde over haar aanstaande operatie, was MacDonald openhartig. ‘Beangstigend,’ zei ze. “Het ziet er vreselijk uit. Ik verlies mijn hele evenwichtsorgaan aan mijn linkerkant, dus de rechterkant zal zijn plaats innemen. Het zal zijn alsof ik een paar dagen op een boot zit, met een extreem zeeziek en misselijk gevoel.”

Artikel inhoud

MacDonald houdt vol dat haar zorgen betrekking hebben op het gezondheidszorgsysteem als geheel en niet op één persoon persoonlijk.

‘Mijn huisarts oefende zoveel druk op mij uit en deed alles wat ze kon doen’, zei ze. “Maar omdat haar gereedschapsriem niet over alle noodzakelijke dingen beschikte, ontbrak het echt. Ik heb het gevoel dat huisartsen echt dat extra zetje nodig hebben om MRI's te kunnen sturen en een betere diagnose voor hun patiënten te kunnen krijgen.”

En ze blijft optimistisch. “Nu we weten wat er aan de hand is, hebben we een plan. Ik kan er zeker beter mee omgaan.”

Onze website is de plek waar u het laatste nieuws, exclusieve primeurs, longreads en provocerend commentaar kunt vinden. Maak een bladwijzer van nationalpost.com en meld u hier aan voor onze nieuwsbrieven.

Artikel inhoud