Grammy-winnende Anita Pointer van de Pointer Sisters is op 74-jarige leeftijd overleden

Anita Pointer, een van de Grammy Award-winnende Pointer Sisters die in de jaren zeventig en tachtig een reeks pop-, country- en R&B-hits had ik ben zo verheugdEn de springen (voor mijn liefde) En de schietenHij stierf zaterdag op 74-jarige leeftijd aan kanker, zei zijn publicist.

Pointer was omringd door familie in haar huis in Beverly Hills toen ze stierf, zei publicist Roger Neal.

Anita was de tweede van vier zussen die in 1969 als duo June en Bonnie begonnen op te treden en al snel een trio werd toen Anita haar baan als secretaresse opzegde om zich bij de groep aan te sluiten, volgens een officiële biografie.

The Pointer Sisters werden later een tijdje een kwartet met Ruth, de enige van de oorspronkelijke Singing Sisters die nog in leven was, hoewel Bonnie de groep eind jaren zeventig verliet en ze weer een trio werden. De Pointer-zussen hebben ook twee overlevende broers, Fritz en Aaron.

Anita’s dood werd voorafgegaan door haar dochter, Jada, die stierf in 2003, toen Anita de opvoeding van haar kleindochter, Roxy McCain-Poynter, overnam.

“Hoewel we diep bedroefd zijn door het verlies van Anita, zijn we getroost te weten dat ze nu bij haar dochter, Jada, en haar twee zussen, John en Bonnie, en in vrede is. Zij was degene die ons allemaal dichtbij en zo lang samen. Haar liefde voor onze familie zal in ieder van ons voortleven”, aldus de familie in een verklaring.

Beide zussen zijn opgegroeid in de kerk van hun vader, die predikant is in Oakland, Californië.

Hun debuutalbum in 1973 leverde hun eerste nummer één single op Ja dat kunnen we.

Een van hun grootste successen was schieten in 1978 Hij is erg verlegen in 1980, langzame hand In 1981, w.d Neutronen dansEn de automatisch En de springen in 1983. ik ben zo verheugd Vanaf 1982 is het nog steeds een standaard.

In de afgelopen jaren is de band blijven zingen met Ruth samen met haar dochter Issei en kleindochter Sadako.