Gigantische kaart onthult oude sporen van water op Mars overal waar we kijken: ScienceAlert

Een nieuwe kaart, in aanbouw, onthult waar we oude sporen van water kunnen vinden Mars.

Met behulp van gegevens die de afgelopen tien jaar zijn verzameld door ESAMars Express en NASAMet de Mars Reconnaissance Orbiter, die zich momenteel beide in een baan rond de Rode Planeet bevinden, hebben wetenschappers de meest uitgebreide kaart tot nu toe gemaakt van bepaalde minerale afzettingen op Mars.

Sedimenten zijn gehydrateerde mineralen – die zijn veranderd door de aanwezigheid van water, zoals klei.

We weten dat er modder is op Mars. We zagen elkaar zelfs van dichtbij, of zo dichtbij mogelijk, Via Curiosity roving. Een bredere kaart van waar het kan worden gevonden, geeft ons echter een uitgebreider beeld van de geschiedenis van water op Mars en zal helpen bij het plannen van toekomstige verkenningen van de nu droge en stoffige wereld.

Tegen de verwachting in, laat de kaart zien dat we overal op Mars iets interessants zullen vinden.

Voordat het onderzoek begon, waren er ongeveer duizend bekende gehydrateerde minerale afzettingen op het oppervlak van Mars. Het nieuwe werk wordt geleid door planetaire wetenschapper John Carter (Um, dit is eng) van Paris-Saclay University en Aix-Marseille University in Frankrijk, nog veel meer.

De nieuwe kaart laat zien dat er in ieder geval honderdduizenden gehydrateerde minerale afzettingen op Mars zijn – vooral in sommige van de oudere delen van het aardoppervlak.

“Ik denk dat we Mars collectief hebben vereenvoudigd,” Carter zegt:.

“Dit werk heeft nu aangetoond dat wanneer je de oude topografie in detail bestudeert, het eigenlijk heel vreemd is om deze mineralen niet te zien.”

grenskader = “0″ allow=” versnellingsmeter; automatische start; klembord schrijven. gyroscoop gecodeerde media; Beeld-in-beeld “allowfullscreen>

Door deze mineralen in meer detail te bestuderen, kan worden onthuld hoeveel water historisch aanwezig was op het oppervlak van Mars.

Hier op aarde vormt zich bijvoorbeeld klei wanneer water en een ander mineraal reageren, wat resulteert in een ander mineraal.

Vermiculiet, smectiet en chloriet vormen zich wanneer water reageert met ijzer en/of magnesium. Smectiet en kaolien worden gevormd door de reacties van water met aluminium.

Maar ook de hoeveelheid water speelt een rol.

Hoe meer water, hoe meer het uiteindelijke mineraal zal veranderen. Daarom kunnen wetenschappers naar verschillende minerale afzettingen kijken en een schatting maken van hoeveel water aanwezig was op het moment dat het mineraal werd gevormd.

Het werk van Carter en collega’s onthulde de aanwezigheid van de bovengenoemde mineralen, evenals sulfaat- en carbonaatzouten door middel van spectrofotometrische gegevens. Dit is de meting van licht dat door een object wordt gereflecteerd; Beide banen zijn uitgerust met spectrofotometers, waarmee gegevens elkaar aanvullen over de mineralogie van het oppervlak van Mars.

De resulterende kaart geeft aan dat er niet veel van Mars is dat op een bepaald moment in zijn geschiedenis niet door water is veranderd. De planeet is nu misschien een erg droge plek, maar er zijn aanwijzingen dat het niet vreemd was om te rotten.

Het suggereert ook dat een eerdere reconstructie van zijn hydrologische geschiedenis – dat water klei vormde en toen zouten kwamen toen het water opdroogde – enigszins simplistisch kan zijn.

Sommige zouten op de nieuwe kaart lijken ouder dan sommige kleisoorten, en in sommige gebieden vermengen de twee zich op een manier die suggereert dat ze eigentijds zijn.

Het ontrafelen van de implicaties van deze bevindingen zal veel analyse vergen.

“De evolutie van veel water naar geen water is niet zo eenvoudig als we dachten, water stopte niet van de ene op de andere dag. We zien zoveel diversiteit in geologische contexten, dat geen enkel eenvoudig proces of tijdlijn de evolutie van Marsmineralen kan verklaren,” Carter legt uit:.

“Dit is het eerste resultaat van ons onderzoek. Het tweede is dat als je levensprocessen op aarde uitsluit, Mars een verscheidenheid aan mineralen in geologische omgevingen vertoont, net zoals de aarde dat doet.”

Een andere vraag blijft of het water stationair of tangentieel is. Is het er al een lange tijd, of verdwijnt het en komt het regelmatig weer terug?

Er kan niet veel worden afgeleid uit een kaart van waar de mineralen zijn… JAXA En nu bij de European Space Agency, heeft het de overvloed aan aquatische mineralen geïdentificeerd zoals weergegeven op een wereldkaart.

“Als we weten waar en in welke verhouding elk mineraal is, geeft het ons een beter idee van hoe die mineralen worden gevormd”, Ryo legt uit.

Samen vormen de twee papers een belangrijk fundament dat gelegd moet worden alvorens deze vragen te beantwoorden.

En misschien het identificeren van de meest interessante locaties voor toekomstige missies, zowel bemande als onbemande, in een poging te begrijpen hoe Mars een droge wereld werd – die op zijn beurt een aantal antwoorden kan hebben over de afwezigheid van de aarde.

Beide artikelen zijn gepubliceerd in Icarus. is te vinden hier En de hier.