Gaza-oorlog: een “doorbraak” wekt de hoop op het bereiken van een staakt-het-vuren-akkoord

Deze stap lijkt in wezen een eerste stap te zijn in wat opnieuw een complexe reeks discussies zou kunnen worden, gericht op het overbruggen van de kloof tussen de Israëlische regering en Hamas over wat elke partij definieert als het minimum van wat een potentiële overeenkomst zou kunnen inhouden.

Nadat Barnea Doha had verlaten, zei het kantoor van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu dat er nog steeds kloof bestond tussen de twee partijen. Israëlische functionarissen hebben al gezegd dat de verwachtingen moeten worden verlaagd.

Het laatste teken van hoop op een akkoord kwam nadat Hamas enkele weken geleden zijn reactie had ingediend op het driefasenvoorstel van president Biden.

De sleutel tot deze formule was het uitstellen van wat lange tijd het belangrijkste obstakel leek voor beide partijen om de deal te aanvaarden: de eis van Hamas voor een permanent staakt-het-vuren en de tegeneis van Israël dat het land de vrijheid zou krijgen om indien nodig de gevechten in Gaza te hervatten.

De voorstellen van Hamas zijn nog niet onthuld. Maar de Israëlische reactie lijkt positiever dan ooit in de afgelopen zeven maanden, toen het proces weer aan kracht won. Een bron in het Israëlische onderhandelingsteam zei dat het voorstel van Hamas een “zeer belangrijke doorbraak” inhoudt.

Er zijn aanwijzingen dat Hamas het hoofdpunt van het door president Biden aangekondigde voorstel zou kunnen aanvaarden – dat het de onderhandelingen in staat zal stellen hun doel te bereiken, namelijk het definitief beëindigen van de oorlog via de eerste fase van zes weken van een staakt-het-vuren, in plaats van dit als startpunt te eisen. punt.

Hamas heeft zijn diepe ontevredenheid geuit over de manier waarop de Verenigde Staten dit land in het bijzonder beschouwen als het belangrijkste obstakel voor het bereiken van een akkoord. Als blijkt dat het deze concessie daadwerkelijk heeft gedaan, zal de bal resoluut terugkeren naar het kamp van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu.

Netanyahu heeft nooit afstand gedaan van zijn publieke inzet voor de volledige uitroeiing van Hamas – en van het recht van Israël om na een staakt-het-vuren door te gaan met vechten in Gaza. Hij weerstond alle druk van binnen en buiten Israël om dit standpunt te veranderen. Maar de druk op hem werd van alle kanten meedogenloos groter.

Het laatste zetje lijkt afkomstig te zijn van zijn eigen leger. In een recent artikel in de New York Times, waarin ongeïdentificeerde huidige en voormalige veiligheidsfunctionarissen worden geciteerd, staat dat hoge Israëlische generaals “een staakt-het-vuren in Gaza willen initiëren, zelfs als dit betekent dat Hamas voorlopig aan de macht moet blijven.”

Netanyahu verwierp deze zaak en beschouwde het als overgave. Maar misschien zal hij dergelijke druk niet voor altijd kunnen weerstaan ​​– zelfs niet de groeiende woede in de straten van Israël door degenen die willen dat de resterende gijzelaars in Gaza nu naar hun huizen terugkeren.

Voor Hamas zijn er ook enkele tekenen van groeiende wanhoop over de voortzetting van de oorlog onder degenen die er elke dag onder lijden: de burgerbevolking van Gaza. Op internationaal niveau dreigt het geduld van bemiddelaars als Egypte en Qatar op te raken.