Ga naar Nederlands in Zweden | Deccan heraut

De huidige voetbalkoorts heeft een warme herinnering aan mijn dagen in Zweden naar boven gehaald. Op een zomer waren mijn man en ik op bezoek op het afgelegen en kleine Zweedse eiland Faeröer. Toevallig was het die zomer ook het Europa Cup-voetbalseizoen.

We besloten in het kamp te blijven, omdat we onze eigen kleine grenen hut hadden, maar alle andere faciliteiten deelden. Het leek meer op glamping dan op kamperen. Er was een gedeelde keuken en een tv in een gemeenschappelijke hal. Alle kampeerders verzamelden zich in deze hal om naar een wedstrijd te kijken.

Gezien het land waarin we ons bevonden, was dit geen gewone wedstrijd. Zweden speelde in de kwartfinales tegen Nederland. In de rust van een afgelegen eiland is elke vorm van avondentertainment welkom; Een voetbalwedstrijd die laat zien in welk land je woont, is een waar genoegen!

De kleine zaal was vol en de stemming van het publiek was erg opgewekt. Natuurlijk waren de Zweden in de meerderheid, maar de aanwezigheid van een jong Nederlands stel gaf een interessante wending aan het kijken naar de wedstrijd. Er was een refrein van “mål” (Zweeds voor doel) toen de Zweden enige vooruitgang boekten in de richting van het doel. Toen de Nederlandse spelers echter de juiste zetten maakten, was het een individueel feest. Slechts één hand ging in de lucht en klapte wild.

Het drama duurde de gebruikelijke 90 minuten, maar de stand kwam niet van 0-0. Dit leidde tot een strafschoppenserie. De lucht was dik van spanning. Zweden ging als eerste en het publiek wachtte met ingehouden adem. Toen Zweden een doelpunt scoorde, ging het publiek uit zijn dak. Als reactie stuurde Nederland een snelle gelijkmaker. Op dit moment was er maar één stem die zong in de hal.

De derde en zesde goals gemist door Zweden kostten hen de wedstrijd. Gejuich klonk met een eenzame stem. Deze ongegeneerde viering door de Nederlander voelde enigszins gênant. Ik scande de gezichten van de Zweden om me heen. Met collectief gegrom en kreten van teleurstelling verwerkten de Zweden hun verlies. De stemming werd wat somber.

Na een tijdje stonden er nog een paar Zweden op en benaderden de Nederlander. Ze schudden elkaar de hand en feliciteerden hem. Langzaam ontstond het gesprek en begon iedereen de nuances van het spel te bespreken. Alles werd tot in detail besproken: gemiste kansen, kampioenen van de wedstrijd, favorieten voor de beker.

Het Nederlandse stel was uitgenodigd om een ​​biertje te drinken. Bonhomie en gelach volgden. Het was een geweldig spektakel dat de ware betekenis van sportiviteit liet zien. Of je nu wint of verliest, sport heeft tot doel mensen samen te brengen. Het gaat over verbinden, lachen en het delen van de opwinding van het moment. Het gaat om goede concurrentie en bewondering voor uitmuntendheid. Dat is precies wat Match deed. Het bracht rivaliserende fans bij elkaar.

We kwamen terug met een glimlach op onze lippen en een sprankeling in ons hart. Het was een goed bestede avond!