Fossielgeheim kan licht werpen op de diversiteit van de vroegste dieren op aarde

Er wordt algemeen aangenomen dat een grote verzameling iconische fossielen licht werpen op de vroege evolutie van veel van de dieren en samenlevingen op aarde die een geheim verbergen.

Een groep wetenschappers onder leiding van dr. Nick Minter en dr. Orla Bath Enright van de School of Environment, Geography and Earth Sciences van de University of Portsmouth, VK, zijn de eersten die modelleren hoe uitzonderlijk goed bewaarde fossiele dieren modderstromen transporteerden. Deze fossielen registreren de grootste en meest intense uitbarsting van evolutie die de wereld ooit heeft gezien.

De onderzoekers van de Universiteit van Saskatchewan, Dr. Gabriela Mangano (PhD, MacLeod Improvement Research Chair in Geology) en Dr. Louis Poitois (PhD, Professor in het Department of Geosciences), namen deel aan het veldwerk van de studie en werkten mee aan het schrijven van de studie. Bevindingen en het verkennen van de implicaties van dit onderzoek. Beide onderzoekers ontvingen NSERC Discovery Grants om hun werk te ondersteunen. Dr. Esther Sumner van de Universiteit van Southampton was betrokken bij zowel veldwerk als proeven.

De ontdekking, gepubliceerd in het tijdschrift Communications Earth & Environment, biedt een waarschuwende opmerking over hoe paleontologen een beeld opbouwen van de overblijfselen van de organismen die ze bestuderen.

Tot nu toe werd algemeen aangenomen dat de ongewone fossielen begraven in de modderstromen van de Burgess Shale in Canada, die verschijnen als gevolg van de Cambrische explosie 505 miljoen jaar geleden, allemaal samenleefden, maar de resultaten van deze studie kunnen anders aangeven.

De Cambrische explosie was verantwoordelijk voor het initiëren van de enorme diversiteit aan dierlijk leven dat we nu op deze planeet zien.

Nu hebben de auteurs van de studie ontdekt dat sommige van de dieren die fossielen werden, goed bewaard zouden zijn gebleven, zelfs nadat ze over lange afstanden waren vervoerd, wat twijfel doet rijzen over het idee dat alle wezens samenleven.

“Deze ontdekking kan wetenschappers verrassen of ertoe brengen een voorzichtige toon te werpen in hoe ze vroege mariene ecosystemen een half miljard jaar geleden interpreteren”, zei Dr. Minter. “Er is aangenomen dat, omdat de Burgess Shale-fossielen zo goed bewaard zijn gebleven, ze niet over grote afstanden kunnen worden vervoerd. Dit nieuwe onderzoek toont echter aan dat het algemene type stroom dat verantwoordelijk is voor de sedimenten waarin ze werden begraven, geen verdere schade aanricht Dit betekent dat fossielen die in afzonderlijke sedimentlagen worden gevonden en waarvan wordt aangenomen dat ze dierengemeenschappen vertegenwoordigen, in feite ver weg kunnen leven.”

Het team van wetenschappers bestudeerde de klassieke Burgess Shale-sequentie in British Columbia, zowel in het veld door gedetailleerde sedimentaire analyse als met laboratoriumexperimenten.

De site is een fossielrijk gebied begraven in modderstroomafzettingen en is een van de belangrijkste fossielensites ter wereld, met meer dan 65.000 exemplaren die al zijn verzameld en tot op heden zijn er meer dan 120 soorten geteld.

De Burgess Shale staat al lang centraal voor geleerden bij het begrijpen van de vroege geschiedenis van diergroepen en de samenlevingen waarin ze leefden, en het is vele malen nauwkeurig bestudeerd.

De onderzoekers gebruikten veldwerk om te bepalen hoe de modderstromen zich gedragen, gebruikten vervolgens laboratoriumtests van de schoorsteentank om de modderstromen na te bootsen en zijn ervan overtuigd dat de lichamen van bepaalde organismen zonder schade over tientallen kilometers kunnen worden verplaatst, waardoor de illusie ontstaat van dierengemeenschappen. .

“In het geval van Walcott Quarry, de klassieke vindplaats van de Burgess Shale in de Canadese Rockies waar het onderzoek zich op richtte, levert de afwezigheid van biotische structuren die zijn achtergelaten door de activiteiten van dieren belangrijk bewijs voor omgevingsstress, wat suggereert dat lokaal in het sediment -waterige interface en in sedimenten, omstandigheden waarin hypoxie soms voorkomt, “zei Mángano.

Burgess-rots werd ontdekt in het begin van de 20e eeuw en leidde tot het idee van de “Cambrische explosie” van het leven, met de opkomst van dieren die bijna alle moderne mensen vertegenwoordigen, wat leidde tot vruchtbaar onderzoek en ontdekking.

“Velen zouden beweren dat het begrijpen van de diversiteit van het leven van fundamenteel belang is, zelfs voor wetenschappers, grond nul,” zei Dr. Bath Enright.

Het is niet precies bekend waarom de modderstromen de gefossiliseerde dieren begroeven en transporteerden, maar het gebied was onderhevig aan meerdere stromen, waardoor goed bewaarde fossielen werden gevonden op veel verschillende niveaus in de schalie.

“We weten niet in wat voor totale tijdsbestek deze vele stromen plaatsvonden, maar we weten wel dat elk van hen een ‘evenementenbed’ produceerde dat we vandaag op elkaar gestapeld zien. Deze stromen kunnen dieren oppikken van meerdere plaatsen terwijl ze bewegen,’ zei Bath Enright. over de zeebodem en laat het dan allemaal samen op één plek vallen.’

“Als we meerdere soorten samen zien ophopen, kan dat ons de illusie geven dat we getuige zijn van een enkele gemeenschap. Maar we beweren dat een enkel ‘evenementenbed’ het product kan zijn van veel dierengemeenschappen die op meerdere plaatsen zijn gevangen door een modderstroom en vervolgens samen gedeponeerd om een ​​schijn van een gemeenschap te geven.” Een complexer dan dieren.

Paleontologen moeten de aard van de sedimenten waarin de fossielen worden bewaard, waarderen en wat de implicaties zijn. We kunnen de complexiteit van vroege samenlevingen met zeedieren overschatten.”

De onderzoekers hopen verder onderzoek te doen om te onderzoeken of de verschillen in soorten die op andere uitzonderlijke fossiele locaties worden gevonden, te wijten zijn aan evolutionaire veranderingen door de tijd, verschillende depositieomgevingen, of de aard van stromen en de effecten van transport en behoud van organismen. fossielen.

© Auteursrecht Yorkton deze week