Fort Francis was de eerste stad in Ontario die plastic voor eenmalig gebruik verbood. Hoe ben je gegaan?

Het verbod ging in op 1 januari 2021 en de implementatie werd aanvankelijk met een jaar uitgesteld om bedrijven de tijd te geven zich aan te passen aan de nieuwe vereisten. De gemeenteraad stemde eind vorig jaar om de handhaving van de wet uit te stellen tot 30 juni.

De verordening verbiedt de distributie van afhaalcontainers van piepschuim, plastic roerstokjes, roerstokjes en rietjes; en plastic boodschappentassen. Het heeft een aantal uitzonderingen, zoals het toestaan ​​​​van plastic rietjes op aanvraag, zodat mensen met een handicap die items nodig hebben er toegang toe hebben.

Composteerbare alternatieven voor plastic boodschappentassen

Terwijl de federale overheid zich voorbereidt op het invoeren van een eenmalig plasticverbod voor eind 2022, neemt CBC Thunder Bay contact op met mensen in Fort Frances om meer te weten te komen over hun ervaringen in hun stad in het noordwesten van Ontario.

Het werd zeer goed ontvangen”, zegt Craig Sanders, eigenaar van onafhankelijke supermarkt The Place. “Ik bedoel, de eerste paar dagen waren er een paar mensen die klaagden, maar het duurt niet lang voordat mensen gewend zijn aan het idee van een verandering, en zo zou het moeten zijn.”

Hij zei dat Sanders het grootste deel van het jaar bezig was met het voorbereiden om af te stappen van plastic boodschappentassen en een leverancier vond die een alternatief aanbood dat gecomposteerd kon worden. Hij heeft de overstap gemaakt na Kerstmis en biedt nu papieren zakken en biologisch afbreekbare plastic zakken aan voor 10 cent per stuk.

“De plastic zakken kostten ons iets meer dan twee cent”, zei hij. “Een nieuwe kost ons 12 tot 15 cent, afhankelijk van of het papier of plastic is. Dus hebben we een vergoeding gerekend. En we zien mensen vaak hun eigen tassen meenemen.”

Sanders schatte dat hij ongeveer 1.500 plastic tasjes per week verspreidde voordat het verbod op plastic voor eenmalig gebruik werd ingevoerd. Het biedt nu tussen de 800 en 900 alternatieven die recyclebaar of composteerbaar zijn, en dat aantal vertoont een dalende trend.

Nadine Cousino, een klant van de supermarkt, zei dat ze meestal herbruikbare tassen mee naar de winkel bracht, zelfs voordat plastic tassen werden verboden, dus het was niet moeilijk voor haar om zich aan te passen. Maar ze zei dat het nu een beetje ingewikkelder wordt als je die tassen vergeet.

Ze zei: “De supermarkt hier biedt papieren zakken, maar je betaalt ervoor – ik denk dat het 15 cent per zak is – dus die optie is er.

“Maar ze zijn vaak op. Dus ik pak of de kar met al mijn boodschappen en stop ze in mijn auto, of ik koop een andere herbruikbare tas… en ik ken nogal wat mensen die eindigen met ongeveer 100 herbruikbare tassen, omdat ze zijn hun tassen vergeten, dan moeten ze elke keer als ze naar de winkel gaan nieuwe kopen.”

Een van de restauranthouders die de brief aan de stad ondertekende met het verzoek de fase van het verbod uit te stellen, zei dat ze geen bezwaar had tegen het helpen van het milieu.

Sarah Noonan, eigenaar van het La Place Rendez-Vous Hotel and Restaurant in Fort Frances, zei dat ze de shampooflessen voor eenmalig gebruik in haar hotelkamers heeft vervangen door hervulbare kommen. Ze gebruikt geen piepschuimcontainers voor haar afhaalmaaltijden en ze stopte met het geven van rietjes lang voordat de statuten werden aangenomen – tenzij mensen er specifiek om vragen.

Ook gebruiken ze al meer dan een jaar papieren tassen in plaats van plastic tassen.

Maar recente problemen met de toeleveringsketen hebben haar verhinderd om er consequent in te zijn, zei ze.

‘We kunnen de papieren zakken al een tijdje niet meer krijgen,’ zei ze. “Deze supply chain-elementen zijn te gek. En na de storm aan de westkust, zelfs als we wilden voldoen, konden we het product niet krijgen.”

Noonan ging strovrij nadat ze enkele jaren geleden een milieubelofte had gedaan op de Toronto Food Show, hoewel ze ze op aanvraag weer begon te serveren nadat ze zich realiseerde dat sommige mensen ze nodig hadden.

“We hebben nauwelijks klachten gehad”, zegt ze over het initiatief. “Maar we hebben jaarlijks tienduizenden rietjes bespaard, dus het was een gemakkelijke oplossing… Je doet iets goeds voor het milieu en je hoeft die voorraad niet meer te kopen.”

Het deel van de verordening dat het gebruik van rietjes beperkt, is controversieel bij voorstanders van mensen met een handicap.

Nicole Bentney schreef in november 2019 een brief aan de gemeenteraad waarin zij haar bezorgdheid uitsprak over het feit dat een verbod op rietjes discriminerend zou zijn voor mensen met een handicap die van hen afhankelijk zijn om hen te helpen drinken.

Toegangsproblemen voor mensen met een handicap

Het bestuur heeft ervoor gekozen om restaurants toe te staan ​​om op verzoek rietjes uit te delen, maar Bentney, een oud maatschappelijk werker, zei dat ze zich nog steeds zorgen maakte over de impact ervan op mensen met een handicap.

“Helaas is het verbod op [plastic] Door rietjes zijn ze in de meeste restaurants niet meer verkrijgbaar”, schrijft ze in een brief aan CBC News. Hoewel sommige restaurants ze op aanvraag kunnen verstrekken, heeft het verbod ze effectief gemaakt, maar ze zijn niet langer op alle locaties beschikbaar voor degenen die ze nodig hebben. “

Mijn dochter zei ook dat ze bezorgd was dat het dwingen van mensen om lolly’s te bestellen hen zou stigmatiseren doordat anderen ze zouden zien als onverschillig voor het milieu.

Nicole Labin, een beroerte-overlevende, deelde de zorgen van haar dochter en vertelde CBC News dat ze alleen naar restaurants gaat waarvan ze weet dat ze rietjes op aanvraag aanbieden.

“Toen de statuten uitkwamen, was ik gekwetst dat mensen aannamen dat mensen die wegwerprietjes gebruikten, de planeet schaden”, zei ze. “Ik krijg dat restaurants het niet altijd gebruiken, maar ik had een rietje nodig om vloeistoffen te krijgen. Ik was ook erg verbaasd over hoe ongeschoold mensen waren.”

wezen. Douglas Goodson, pleitbezorger van de statuten, zei dat de on-demand stroregel is ontworpen om een ​​evenwicht te vinden tussen de behoeften van mensen met een handicap en de milieudoelstellingen van het initiatief. Hij zei echter dat de raad altijd open staat voor ideeën over hoe de stad inclusiever kan worden gemaakt.

Labin zei dat ze zich verscheurd voelt over de statuten en niet zeker weet hoe ze het moet oplossen.

Mijn dochter zei dat ze graag zou zien dat het stroverbod wordt opgeheven.

Er zijn andere zorgen over de statuten die Noonan heeft geuit met betrekking tot communicatie.

“Ik begrijp eerlijk gezegd nog niet helemaal wat het verbod is”, zei ze.

Noonan e-mailde CBC News een kopie van de stadsposter van Fort Francis waarin staat: “Geen enkel bedrijf mag voedselverpakkingen voor eenmalig gebruik aan een klant verkopen of verstrekken met als doel het transporteren, bevatten of vergemakkelijken van de consumptie van bereide voedingsmiddelen of dranken die een klant ontvangt van het bedrijf.”

In de statuten staat echter dat alleen schuimverpakkingen verboden zijn.

Goodson benadrukte dat het verbod alleen geldt voor piepschuimverpakkingen en niet voor andere eetverpakkingen.

“Als daar verwarring over bestaat, hebben we werk aan onze communicatie”, zei hij.

Over het algemeen zei Goodson dat hij trots is op de reactie van de stad op het plasticverbod.

“Zelfs aan het begin daarvan, eind 2019, toen ik het idee begon te kopen, ging ik naar de Kamer van Koophandel, ging ik naar de lokale Business Improvement Association en kreeg ik geen echt negatief antwoord”, zei hij.

“Ik denk dat het ook een heel goed voorbeeld is van hoe lokale overheden en gemeenten leiderschap kunnen tonen bij grotere problemen.”