EXCLUSIEF: Oekraïne’s ‘Wolverines’ komen uit de schaduw – patriottisch

In het voormalige Paintpool Park in West-Oekraïne lieten Canadese, Britse en Amerikaanse militaire instructeurs meer dan twee dozijn rekruten in opwarmen.

“dezelfde!” Een veteraan van het Amerikaanse leger vertelde de cadetten, die op het enkelhoge gras lagen en hun AK-47’s op de boomgrens richtten.

“Houd je vingers op die triggers!”

De coaches waren lid van Wolverineeen groep opgericht door internationale veteranen die stilletjes werkten in Oekraïne.

Wolverines werden vorige maand een mysterieus onderdeel van de oorlog toen foto’s van hun naam op vernietigde Russische tanks op sociale media verschenen.

Er werd snel gespeculeerd dat het een verwijzing was naar de klassieker uit de Koude Oorlog uit 1984 rode dageraadOver tieners in Colorado die de naam van hun middelbare schoolmascotte gebruiken als visitekaartje tijdens de strijd tegen de Sovjet-invasie in de Verenigde Staten.

Maar wie de wrakstukken van het Russische leger in Oekraïne ophaalde, bleef onbekend.

Maar belangrijke leden van Wolverines gaven Global News deze week exclusieve toegang tot hun trainingskamp en zeiden dat ze de leiding hadden.

Ze gaven toe dat het schrijven van “Wolverines” op Russische schilden eigenlijk was geïnspireerd door: rode dageraadZe zeiden dat ze de film aan de Oekraïense stagiairs hadden laten zien en hen aanmoedigden om Russische tanks te coderen.

“De mensen die we hebben getraind, gaan naar buiten. Sommige van deze jongens geven ze blikken verf en leren ze hoe ze het in het Engels moeten schrijven voordat ze gaan. We hebben ook mensen aan hen verbonden”, zei een Amerikaanse coach.

“De reden dat we de tanks markeren, is om het Westen te laten zien dat we hier zijn. Ze kennen de film heel goed. Maar dat heeft ook effect op de psychologie van de Russen. Ze weten dat we hier zijn… en dat de wereld zich tegen hen heeft verenigd.”

Het schouderstuk van de set verwijst ook naar de film. Het komt uit een scène waarin een Wolverine-rebel op een heuvel staat en een aanvalsgeweer met één arm boven zijn hoofd houdt.

Iedereen houd van rode dageraadzei de Amerikaanse trainer, een voormalige infanterist van het Amerikaanse leger die zei dat hij medeoprichter was van de Wolverines.

Global News hield zijn naam in om veiligheidsredenen en maakte ook niet bekend in welke Oekraïense stad de training plaatsvond.

Hij voegde eraan toe dat het verhaal van de ingetogen verdediging van hun land tegen de Russische bezettingsmacht vandaag zeer serieus werd genomen in Oekraïne.

“Ik kan niets beters bedenken dan dat”, zei hij. “Het is een duidelijke demonstratie van hoe enthousiaste jonge mannen, geen beroepsmilitairen, bij het bord kunnen komen en het uit de tuin kunnen halen. Ik heb geen enorme legers nodig.”

Afgezien van het posten op sociale media-accounts, heeft Al Wolverine afgezien van spreken in het openbaar. Maar bijna drie maanden na het conflict zeiden ze dat het tijd was om uit de schaduw te treden om uit te leggen wie ze waren en eventuele misvattingen op te helderen.

Volgens de Amerikaanse coach begon Wolverine al voor de Russische invasie als een plan om de Oekraïners voor te bereiden op een guerrillaoorlog, maar het werk begon al nadat het land in februari was aangevallen.

Op een van zijn schouderstukken stond de rood-zwarte vlag van het Oekraïense opstandsleger, een nationalistische paramilitaire groep die in de jaren veertig en vijftig vocht tegen Polen, de Sovjets en de nazi’s.

Hoewel de groep en haar leider Stepan Bandera door veel Oekraïners worden gerespecteerd, veroorzaken ze verdeeldheid als gevolg van hun tijdelijke alliantie met nazi-Duitsland, iets wat president Vladimir Poetin gebruikte om zijn aanval op zijn buurman te rechtvaardigen.

Naast het afschilderen van Oekraïne als binnengevallen door het nazisme, heeft Moskou herhaaldelijk beweerd dat buitenlandse “huurlingen” in het land vechten, maar de Amerikaan zei dat de Wolverines allemaal vrijwilligers waren.

Hij zei dat de onbetaalde en zelf gefinancierde veteranen burgers zijn van 20 landen. Hoewel hij geen deel uitmaakt van het International Corps of the Armed Forces, zei hij dat ze de volledige goedkeuring hadden van de Oekraïense autoriteiten.

“We zijn geen radicale factie van vrijwilligers die hier als cowboys rondlopen. We hebben voor dit alles de juiste kanalen gebruikt en het juiste papierwerk voor onze leraren via het ministerie van Defensie gekregen.

Tot dusver, zei hij, zijn ongeveer 6.000 leden van de Oekraïense burgerbescherming en strijdkrachten opgeleid, en 250 van hen zijn zelf Wolverines geworden, met het schouderstuk van de groep.

De Amerikaan zei dat de Canadese Wolverines “grotendeels het voortouw nemen”, samen met vrijwilligers uit Australië, Nieuw-Zeeland, Duitsland en meer dan een dozijn andere landen.

trainingsdag

Op een zonnige ochtend deze week verzamelde een trainingsklas zich bij een school in het centrum en stapte in een bus die hen van de stad naar een overwoekerd vuil gebied omringd door berkenbomen en lege gebouwen bracht.

Ze gingen in de rij staan ​​tegenover hun buitenlandse coaches, die een tactische warming-up ondergingen waardoor ze eenstemmig hun geweren zwaaiden terwijl ze stonden, knielden en gingen liggen.

Al snel raakten ze buiten adem en een van de instructeurs zei dat ze eraan moesten wennen, en ze zouden er snel beter aan toe zijn dan de vijandelijke troepen. ‘De Russen zijn lui’, zei hij.

De les van vandaag ging over het opvoeren van de kracht. Hun gids is onder de naam van een sjamaan getraind in wat ze moeten doen als ze worden benaderd bij een controlepost.

In plaats van te schieten, moeten ze de persoon opdracht geven te stoppen, zichzelf te identificeren en hun acties uit te leggen. ‘Je wilt een bevelende stem,’ zei hij. “Je wilt geen gemakkelijke taak lijken.”

Terwijl hij sprak, trok een blonde rekruut met een paardenstaart haar telefoon uit haar camouflagebroek om een ​​oproep te beantwoorden. Sprekend met een fluisterstem, omgaand met een onbekende noodsituatie, herinnert dit eraan dat dit gewone Oekraïners waren die hun dagelijks leven opgaf om hun land te verdedigen.

Onder de trainers was een in Oekraïne geboren Britse burger die drie dagen nadat Moskou zijn invasie op 24 februari lanceerde, arriveerde. Sluit je aan bij Wolverine om het Russische leger weg te spoelen.

Hij zei dat hij als jonge man een militaire opleiding kreeg in de Sovjet-Unie. “We moeten de oorlog winnen”, zei de inwoner van Londen, wiens naam Global News om veiligheidsredenen niet gebruikte.

Hij zei dat het Oekraïense leger goed was, maar beter kon. Men geloofde dat de trainingen hielpen bij het ontwikkelen van de vaardigheden van het leger. “We maken een groot deel uit van de oorlog en we gaan de goede kant op.”

Inval

Nadat het water brak, verzamelden de rekruten zich voor de laatste oefening van de dag. De coaches zeiden dat ze moesten trainen om een ​​”hoogwaardig doelwit” uit het gebouw te krijgen.

Ze gingen op pad en hergroepeerden zich om een ​​plan te maken. Toen ze klaar waren, rukte een verkenningsteam op, gevolgd door een tweede groep die dekkingsvuur leverde.

Het reddingsteam kwam uit het bos, bogen hun geweren laag en gingen het rode bakstenen gebouw binnen. “Begin met het ontruimen van de kamers en vind je doelwit”, schreeuwde hun coach, trainend van buitenaf.

Toen ze hun doelwit in een kamer op de bovenverdieping vonden, zei hij dat ze niet moesten schieten en dat hij geen vijandelijke soldaat was. “Kom op, ik heb het, haal het eruit”, zei de coach.

De externe waarnemer was Nomad, een Wolverines-trainer en veteraan van het Amerikaanse leger uit Penticton, British Columbia, die zei dat hij eind maart in Oekraïne aankwam.

“Het is een internationale operatie”, zei hij over het trainingsprogramma, dat volgens hem een ​​effectiever gebruik van buitenlandse veteranen was dan ze naar het front te sturen om te vechten.

Sluit Oekraïne aan op rode dageraad Het was een effectieve manier om de oorlog onder de aandacht te brengen en erover te praten, zei de Canadees-Amerikaanse dubbele burger.

“Het is iets dat mensen inspireert”, zei hij over de tanktagcampagne die zoveel aandacht trok. “Mensen zien het, ze weten dat we hier zijn, en ze weten dat ze niet alleen zijn.”

[email protected]